AMSTERDAM - Geen gefluit of gemok na 90 tergend lange, oninteressante minuten Ajax-AZ. Het waren louter lachende, blije, opgeluchte mensen die de uitgangen van de Amsterdam ArenA opzochten. Behalve het handjevol volgers uit Alkmaar. Zij zagen hun ploeg in de 93e minuut alsnog kopje onder gaan. Een wanhoopsbal van Cristian Chivu werd bij 0-0 verlengd door achtereenvolgens de kruin van Zlatan Ibrahimovic en Ahmed Hossam en Rafael van der Vaart tikte de bal langs Oscar Moens voor de winnende treffer.

Wie anders? De derde goal van de Heemskerker in vier wedstrijden en allemaal even belangrijk. Tegen Roda JC de gelijkmaker en tegen Feyenoord en AZ de beslissende.

Rafael van der Vaart kan zijn vreugde niet op. (Foto: ANP)

Overigens betrof het het enige moment van de middag dat spelers, trainers en publiek gistermiddag de afgesproken soberheid (vanwege de ramp in Amerika, red.) even verstoorde. „Vergeef me, maar daar denk je dan even niet over na als je het beslissende doelpunt maakt”, legde Van der Vaart uit. Er was ook geen ontkomen aan want de middenvelder werd door zijn ploeggenoten en zelfs trainer Co Adriaanse achterna gezeten en besprongen.

Eind goed al goed voor Ajax. En weinigen die nog zeurden over het slechte spel van Ajax en het ontbreken van vleugelaanvallers. De huisstijl is door trainer Adriaanse overboord gegooid uit lijfsbehoud. In kleine kring wordt het hem kwalijk genomen, maar het enige dat voor het huidige grote Ajax-publiek telt, is winnen. Gezien de reacties na afloop gisteren. Hoe anders zagen de vaste toeschouwers het van Ajax in 1976 toen de Joegoslaaf Tomaslav Ivic met betonvoetbal kampioen werd, maar absoluut niet werd gepruimd en snel moest opkrassen omdat zijn contract niet werd verlengd.

Het publiek uit die tijd en uit zijn eigen jeugd in Amsterdam moet Co Adriaanse (54) altijd voor ogen hebben gehad bij zijn stelling dat het publiek van Ajax het niet pikt als je slechts wint. Ze wil vermaakt worden en is verslaafd aan vleugelaanvallers. Dat blijkt dus allemaal wel mee te vallen tegenwoordig. Maar de trainer moet zich wel realiseren dat slechts winst hem overeind houdt, want als Ajax eenmaal verliest zal de verloochening van de Amsterdamse spelstijl hem ongetwijfeld als een boemerang in de nek treffen.

Toch verdient het optreden van Adriaanse wel enige nuancering. Hij borduurde gisteren ook noodgedwongen voort op het realistische systeem, waarmee Ajax zo succesvol was in de uitwedstrijden tegen Celtic, Feyenoord en FC Twente. In eigen huis dient Ajax vanzelfsprekend offensiever te spelen, geen reactie- maar actievoetbal te spelen, niet met zwart maar met wit, volgens de huisstijl. Die overtuiging leeft net zo goed bij Adriaanse. Alleen heeft de trainer-coach te maken met het praktische probleem dat z’n drie aanwezige rechtsbuitens in de A-selectie - Andy van der Meyde, Pius Ikedia, Cedric van der Gun - zijn uitgeschakeld met blessures. Vandaar hield Ajax vast aan de zekerheden, die het gehanteerde spelsysteem de laatste wedstrijden bood.

Ajax-AZ gaf gelijk het antwoord op de vraag of het houdbaar is voor thuiswedstrijden. Nee dus. Tenminste niet zoals gisteren uitgevoerd door Ajax in een veel te laag tempo, zonder veel positiewisselingen en onstellend slordige passing. „Als we dat beter doen, kan het misschien toch, maar het was ditmaal echt slecht”, wond matchwinner Van der Vaart er geen doekjes om. „Het is waar dat de tegenstander zich nu op ons instelt. AZ speelde bijzonder defensief en offerde een mannetje op om Wamberto uit te schakelen. Vandaar moeten we misschien voor thuiswedstrijden gewoon weer overschakelen op een systeem met buitenspelers. Als ze tenminste beschikbaar zijn. Zolang blijft het belangrijk dat we winnen.”

In de Amsterdam ArenA viel geen Ajacied te bespeuren die het niet eens was met Rafael van der Vaart. Tenminste, diegenen hielden zich ijzig stil.

Ajax-AZ 1-0 (0-0). 90. Van der Vaart 1-0. Scheidsrechter: Buiting. Gele kaart: Lindenbergh (AZ). Toeschouwers: 32.000.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 september 2001