BREDA - Sommigen deden hun uiterste best om de kalmte te prediken, maar die pose was net even te doorzichtig. Na de vernedering in Nantes (4-1) volgde een verdiende nederlaag tegen middenmoter NAC (2-0). Acht verliespunten in vijf competitiewedstrijden; gemiddeld meer dan twee tegentreffers per duel; een elftal zonder gezicht. Voor de eerste keer sinds de aanstelling van trainer Erik Gerets verkeert PSV in een crisis. "Hier moeten we als grote mensen mee omgaan."

Feher (L) en Gakhokidze vechten om de bal. (Foto: ANP)

In een tijd van tegenslag zijn voetballers gebaat bij de bescherming die het PSV-systeem hen biedt. Gerets zegt te weten wat hij doet, maar intern woekert de onrust. Op vijf plaatsen week de gemankeerde landskampioen zaterdag weer af van het elftal dat door Nantes was ingeblikt. Ofschoon de spelers opteerden voor de vertrouwde strategie (4-4-2), begon PSV met een driehoek op het middenveld: Mark van Bommel en John de Jong naast elkaar, Johann Vogel in de punt naar achteren.

Verrassend was verder de aanwezigheid van linkerspits Giorgi Gakhokidze. Dennis Rommedahl keerde terug op rechts en Jan Vennegoor kreeg als centrumspits de voorkeur. Ging dit seizoen van start met de vraag wie van de drie spitsen niet zou spelen; inmiddels is het niet vreemd om te vragen wie van de drie wél speelt. Arnold Bruggink en Mateja Kezman, het beoogde duo, broederlijk balend op de bank: het deed onwerkelijk onlogisch aan. "Ik probeer iedereen te geven waar hij recht op heeft", verweerde Gerets zich. Het klonk wat vaag. Ten opzichte van het voorbije seizoen, toen de balans vaak optimaal was, is er immers weinig veranderd in de selectie.

Bruggink en Kezman zaten goed in hun vel, maar worden enkele weken later gekweld door twijfels. Gerets: "Ik heb diverse gesprekken gevoerd met Kezza om uit te leggen wat mijn bedoelingen zijn. Als ik geen respect zou hebben voor mijn topscorer, zou ik daar toch niet zo veel tijd in steken?"

Hoe denkt Kezman daar eigenlijk zelf over? "Ik probeer het te begrijpen, maar kan het niet. De trainer moet een keuze maken en dan twee spitsen tien wedstrijden laten staan. Als het dan niet goed loopt, heb ik er vrede mee. Vorig seizoen zat ik in het begin op de bank, maar ik had ook nog niet gescoord. Dat begreep ik. Maar ik ben nu topscorer en sta na vier wedstrijden weer op drie doelpunten. Is het dan gek als deze situatie aan het zelfvertrouwen van de spitsen knaagt? Mijn vrouw wordt gek van me, omdat ik thuis zo nerveus ben. Ik vind dat ik dit niet verdien."

Meerdere veranderingen riepen vragen op. Vanwege de blessure van Yuri Nikiforov debuteerde de 20-jarige Leon Hese naast Kevin Hofland in het centrum. Tot overmaat van ramp viel Hofland al na één helft met een kuitblessure uit en zakte Van Bommel een linie terug. Daarmee haalde Gerets zijn spelbepaler, één die vrijwel altijd de diepte zoekt, weg uit het brandpunt.

Desgevraagd liet Gerets weten dat verdedigende middenvelder Eric Addo geen optie was als invaller omdat de Ghanees te weinig wedstrijdritme heeft en een beetje last had van een tik die hij pas geleden tegen zijn knie heeft gekregen. Maar waarom zit Addo, die zelf zegt zich prima te voelen, dan op de bank?

Ander punt was dat de beide vleugelspelers door het ijs zakten en niet één bruikbare voorzet wisten af te leveren, zodat de waarde van Vennegoor of Hesselink meteen gehalveerd werd. Rommedahl, al weken uit vorm, en Gakhokidze, te licht, mochten niettemin blijven staan. Deels door de omstandigheden gedwongen, wierp Gerets op. Theo Lucius had immers Hofland afgelost en Bruggink kwam na 55 minuten in het veld voor Hese toen PSV nog meer risico's moest nemen. Adil Ramzi liep even warm om Gakhokidze te vervangen, maar Gerets had nog maar één wisselmogelijkheid en ruilde uiteindelijk Vennegoor of Hesselink in voor Kezman.

Het gebrek aan vertrouwen kwam tot uiting in verschillende spelmomenten. De onmacht op de vleugels, terwijl Kevin Bobson aan de overkant liet zien hoe gevaarlijk dat kan zijn; Bruggink, die kort na zijn entree een déja-vu beleefde en net als in Nantes de enige kans van de wedstrijd liet smoren in onmacht; de verdediging die versteend stond toe te kijken hoe Cristiano de eerste kans van NAC met een fraaie omhaal verzilverde; Van Bommel, geen laatste man, die de bal drie minuten voor tijd knullig aan invaller Glen Salmon verspeelde en PSV daarmee de hoop ontnam om in de slotfase nog gelijk te maken. Zie hier de nederlaag in één alinea.

Nou moet worden gezegd dat PSV ook geen moment de indruk wekte iets te kunnen forceren. Een kopkans van Hofland (eerste helft) kwam voort uit een spelhervatting (vrije trap); de genoemde misser van Bruggink uit een blunder van Támas Petö. Stuitend, terwijl zelfs het zeer verdedigend georiënteerde NAC nog zes kansen - inclusief beide treffers - kreeg in de saaie Brabantse confrontatie.

"Dit is mijn tiende jaar als trainer. Negen jaar heeft mijn aanpak positief gewerkt. Nu zit het even tegen. Maar dat wil niet zeggen dat ik het nu opeens anders ga doen", houdt Gerets vol. Prangende vraag is of de spelers daar op dit moment wel zo blij mee zijn.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 september 2001