NEW YORK - Met Lleyton Hewitt heeft het grandslamseizoen 2001 de vierde winnaar in vier 'majors' gekregen. Dat zou overigens ook het geval zijn geweest, wanneer Pete Sampras het schier onmogelijke had waargemaakt. Maar Sampras was opgebrand na een loodzwaar parcours richting eindstrijd op Flushing Meadows. Hewitt retourneerde heel scherp, maakte nauwelijks fouten en maakte de US Open-finale tot een horrorfilm voor de Amerikaanse tennisliefhebbers: 7-6, 6-1, 6-1.

Lleyton Hewitt ontving de overwinningsbeker uit handen van Merv Heller. (Foto: AFP)

Lleyton Hewitt is een exponent van een nieuwe lichting, door de eigen vakbond ATP naar voren geschoven als 'New Balls'. Twee van hen waren dit jaar succesvol in een grandslamtoernooi: Guga Kuerten en Hewitt zelf. Wimbledon (Goran Ivanisevic) en de Australian Open (André Agassi) kwamen in handen van de gearriveerde vedetten. Daarmee wordt nog eens onderstreept hoe breed het mannentennis is, maar dat de machtsovername nakende is. Want er staan meer talenten klaar om het vaandel over te nemen. Hewitt mag dan een gouden toekomst voorspeld zijn, voor hetzelfde geld snellen andere aanstormende 'youngsters' (Roddick, Ferrero, Robredo, Federer) hem bij een volgende gelegenheid links en rechts voorbij.

Niettemin beschikt hij over een spelletje, dat hem lange tijd van dienst kan zijn bij het verdelen van de hoofdprijzen in het proftennis. Hij zuigt de tegenstander leeg, zonder dat hij zelf veel initiatieven onderneemt. Dat kan hem alleen op gras gaan opbreken. Met een grandslamtitel achter zijn naam is zijn zelfvertrouwen tot wolkenkrabber-hoogte gestegen. Met Australië ook nog in de Daviscup (over twee weken tegen Zweden) zal zijn populariteit in eigen land alleen maar toenemen. De afgelopen twee weken was het tegenovergestelde het geval op Flushing Meadows.

Lleyton Hewitt, die na zijn even sensationele als onverwachte triomf vriendin Kim Clijsters zoende en zijn vader omhelsde, ligt van enige commotie echter geen moment wakker. Hoe vijandiger de omgeving, des te meer voelt hij zich in zijn element. Het is een knokker pur sang, die pas opgeeft als de laatste bal geslagen is. Bovendien is hij kwikzilverachtig snel, hetgeen hem een lastig te nemen horde maakt. Vraag het achtereenvolgens aan Gustafsson, Blake, Portas, Haas, Roddick, Kafelnikov en Sampras, die allen de wilskracht, de snelheid en de onverzettelijkheid van Hewitt aan den lijve ondervonden. Dat maakt hem lastig. Sampras daarover: "Elk punt moet je bij wijze van spreken twee keer maken. Hij geeft niets cadeau en is razendsnel. Ik wou, dat ik een paar van die benen had."

Daarmee raakte de grootste speler aller tijden de spijker op de overbekende kop. De relatieve fitheid van de 30-jarige woog niet op tegen de bron van energie, waaruit Hewitt kon putten. Vroeger werd hem nog weleens onsportief gedrag verweten, omdat hij zichzelf dermate emotioneel aanmoedigde, dat de tegenstander daar indirect hinder van ondervond. Maar hij heeft zichzelf steeds beter onder controle en bokste met succes tegen de elementen op. "Ik mag dan pas twintig zijn, ik heb al genoeg ervaring opgedaan", aldus de winnaar, die na afloop nauwelijks besefte dat hij in zijn eerste grandslamfinale de grootmeester van het tennis had verslagen.

Van huis uit heeft hij die stoïcijnse houding meegekregen. De killersmentaliteit werd hem met de paplepel ingegoten door papa, die zich verdienstelijk had gemaakt in het Australian Football, een spijkerharde variant van het rugby. "Ik weet niet wat mijn geheim is. Ik heb eigenlijk geen geheim. Ik loop die baan op en doe mijn werk, hoewel ik voor die finale wel nerveus was. Ik had geen zin in eten en kon niet wachten, totdat het begon. Eenmaal op de baan had ik nergens last van en na de eerste set begon het uitstekend te lopen. Het moet nog wel een beetje bezinken. Over een paar dagen zal ik er pas voor de volle honderd procent van kunnen genieten."

Lleyton Hewitt heeft aangetoond, dat arbeid adelt. Hij is relatief klein en doet in de verte denken aan Michael Chang, het Chinees/Amerikaanse mannetje, dat in 1989 zijn enige grand slam (Roland Garros) won. De kans is niet onwaarschijnlijk, dat het er voor Hewitt niet bij één zal blijven. Bovendien pakken ze hem deze, via een eclatante zege op superster Sampras, nooit meer af.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 11 september 2001