Lleyton Hewitt kust de beker. (Foto: AP)

Een opgewonden standje dus, deze vriend van het Belgische talent Kim Clijsters. Sinds zijn vijftiende (!) weet hij de schijnwerpers van de internationale tenniswereld op zich gericht. Hewitt lijkt daardoor een oudgediende, maar telt pas twintig jaar. Hij maakt sinds enige tijd vast deel uit van de top-tien van de wereld, maar in de Grand Slams - vooral bij de Australian Open - De populariteitsprijs zal hij niet snel winnen, maar daar ligt Lleyton Hewitt geenszins wakker van. Hij greep tegen alle verwachtingen in de hoofdprijs bij de US Open 2001 en daar was het de Australische gifkikker allemaal om te doen geweest. Lleyton Hewitt, twintig jaar jong, dompelde heel Amerika in rouw. De 'veteraan' neutraliseerde in een eenzijdige finale de magie van good-old Pete Sampras dermate adequaat, dat zijn eerste grandslam-titel een feit werd. Via 7-6, 6-1, 6-1 klopte hij de grootste speler aller tijden en balde de vuisten met de triomfblik in de ogen.

De zoon van een Australian Football-speler sprintte als een rendier over de baan en waar hij ook maar kon, plaatste hij zijn racket achter de bal. Counterpunchen is nu eenmaal zijn specialiteit. De vijandige stemming deed hem alleen maar goed. Hoe opgefokter het sfeertje, des te beter voelt hij zich in zijn element. Alles stond bij voorbaat al gereed om de herrezen Sampras op een groots ceremonieel te onthalen. Sampras oogde echter uiterst vermoeid. De eerder afgeschreven legende moest gewoonweg winnen, maar kon het heilige vuur niet vinden. De hele show was op hem afgestemd en niet op ene Lleyton Hewitt, die de Amerikanen in een eerder stadium ook al had beroofd van het nieuwe idool Andy Roddick.

Bovendien had hij in de eerste week van de schitterende US Open 2001 bepaald geen vrienden gemaakt. Hewitt speelde in de tweede ronde tegen het donkere Amerikaanse talent James Blake. Een Afro-Amerikaanse lijnrechter nam in de ogen van de felle Australiër een aantal beslissingen tegen hemzelf en ten faveure van Blake. Vervolgens schold Hewitt de man de huid vol en vroeg de umpire om de man in kwestie te laten verwijderen. De aantijgingen werden als racistische uitlatingen uitgelegd, maar toen Hewitt publiekelijk zijn excuses had aangeboden aan zijn tegenstander, liet de organisatie het er verder bij zitten.

bleven de resultaten achter bij de hooggespannen verwachtingen.

Daar bracht hij binnen veertien dagen met onooglijk maar bijzonder effectief tennis verandering in. Zelfs de grote Sampras moest buigen voor de onverzettelijkheid van de in het rood gestoken 'raasdonder', die van geen wijken wilde weten en zich als een terriër in zijn prooi vastbeet. 'Perfect Pete' hield zijn naam en eer hoog tot aan de finale, maar de loodzware route die hij diende af te leggen (o.a. langs drie US Open-kampioenen) eiste zijn tol. Sampras, dertig jaar, zag een gouden kans op een veertiende (!) grandslam-titel voor de tweede achtereenvolgende keer door zijn vingers glippen.

Tegen Kafelnikov had Hewitt bijna een walk-over gekregen naar de eindstrijd. Via de onthutsende cijfers 6-1, 6-2, 6-1 gaf hij de toch niet voor een kleintje vervaarde Yevgeni Kafelnikov een ongenadig pak op zijn tennisbroek. Dat was een voorbode voor de machtsgreep die hij een dag later zou plegen. In de eerste game doorbrak hij de zo gevreesde service van Sampras, die 87 opslagbeurten op rij ongeslagen was gebleven, om aan te geven dat Hewitt niets op heeft met statistische gegevens.

Zowel de Australiër als de verslagen grootmeester van de tennissport kende een zwakke aanloop naar de US Open. Beiden doorstonden niettemin zes slopende gevechten en twee weken Flushing Meadows. Maar Hewitt greep de kroon en weigerde mee te werken aan de vervolmaking van Sampras' wensdroom. Zoals tradities en namen hem hoegenaamd niet raken. Lleyton Hewitt trad toe tot de rijen der groten en alleen daar was het hem om te doen.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 10 september 2001