NEW YORK - Hij moet zwoegen, ploeteren, het beste in zijn geteisterde lijf bovenhalen, maar vooralsnog geeft Pete Sampras bij de US Open 2001 niet af. Op de baan lijkt het alsof de oude meester elk moment door zijn knieën kan zakken om vervolgens toch weer een verwoestende en accuraat geplaatste opslag te produceren, eventueel gevolgd door een fluwelen volley. Hij werkt aan het eerherstel, nadat experts hem na een zwaar teleurstellend seizoen al hadden afgeschreven. En daarbij maakt hij vele overuren. Marat Safin is het volgende obstakel van ongekende omvang dat hij op de terugweg naar zijn status van superster tegenkomt.

Pete Sampras (Foto: REUTERS)

Met de Russische beer heeft de dertigjarige Amerikaan nog een rekening te vereffenen. Vorig jaar stonden beiden in de eindstrijd op Flushing Meadows. Voor eigen publiek kreeg 'Sweet Pete' een ongenadig pak op zijn broek van de debutant in een grandslamfinale. "Ik ben toen aardig vernederd", wist Sampras zich na zijn ongelooflijke overwinning op Andre Agassi te herinneren. "Hij mag dan wel een minder seizoen hebben gedraaid, wanneer je de halve finales van de US Open bereikt, benader je aardig je topvorm."

Grandslams zijn nog steeds de doping voor zijn ego, pleegt de op leeftijd gerakende grootmeester te verkondigen. Zijn erelijst is schier oneindig, maar de 'majors' vormen de drijfveer om zijn carrière voort te zetten. Na een teleurstellend seizoen, waarin hij geen enkele titel naar zich toe kon trekken, greep Sampras de US Open aan om aan te tonen dat met hem nog danig rekening dient te worden gehouden. Hij moet er een loodzware route voor afleggen. "Ik was dit jaar vele malen onderwerp van kritiek. En dat was deels terecht. Ik heb mijn gebruikelijke niveau niet kunnen benaderen. Maar me dunkt dat ik nu aardig onderweg ben. Mij scheiden nog twee wedstrijden van een eventuele US Open-kroon. Dat moet ik me na het droomduel met Andre (Agassi) realiseren. Het is niet zo dat ik in een luie stoel achterover kan gaan zitten, hoewel ik de wedstrijd beleefd heb als een finale."

Dat gevoel was volkomen juist. De mensen die het geluk hadden gehad om een kaartje te kunnen bemachtigen voor de woensdagavondsessie (donderdagmorgen in Nederland, red.), zijn getuige geweest van een van de allermooiste tennispartijen uit de geschiedenis. Op de zwarte markt werd grif 2500 gulden betaald om het titanenduel toch maar vanaf de gigantische tribunes van het Arthur Ashe Stadium te kunnen volgen. Er hing een zinderende sfeer in het met ruim 23.000 tennisfans tot de nok toe gevulde centre court, waar de gladiatoren bij binnenkomst niet geheel toevallig werden begeleid door een kraker ('Sympathy for the devil') van de Rolling Stones, de oude meesters van de rock.

Precies 3 uur en 32 minuten tennis van het hoogst denkbare niveau kreeg het fel meelevende publiek voorgeschoteld door de flamboyante Agassi en de immer zo discrete Sampras. Agassi in het zwart en Sampras in het wit gekleed sleepten de toeschouwers mee in een onvergetelijk duel, dat de sport naar een hoger niveau tilde. Uiteindelijk maakten twee of drie punten het verschil tussen winst en verlies. Eigenlijk verdiende de wedstrijd geen verliezer. De beste tennissers in de historie van het spel presteerden het om geen enkele opslag bij de tegenstander in te leveren. Zonder ook maar één onvertogen woord, één wanklank, bestreden zij elkaar met de wapens die zij de laatste jaren tot in de details hebben weten te verfijnen. Sampras won (6-7, 7-6, 7-6, 7-6), waar Agassi eigenlijk niet verloor. Een staande ovatie was hun deel.

"Hoewel ik teleurgesteld ben, staat deze herinnering voor altijd in mijn geheugen gegrift", meende vader-in-spe Agassi. Hij was onderdeel geweest van een show die zijn weerga niet kende. Sampras had een papieren voordeel nog nooit in zeventien duels verloor hij op Flushing Meadows een avondpartij Agassi was de sterkste geweest in de laatste drie van hun 32 gevechten. Het 'avondmens' Sampras mocht zijn barre tocht door het US Open-schema uiteindelijk vervolgen, Agassi komt volgend jaar terug, zo zei hij.

Dat laatste zou impliceren dat er toch nog hoop is op een volgend gevecht. Maar het mooiste hebben zij in elk geval voor eeuwig in de tennishistorie geïmplanteerd.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 7 september 2001