DUBLIN - Een totale ontluistering. Vier centrumspitsen, geen vleugelaanvallers en een ratjetoe op het middenveld en in de verdediging. In totale chaos ging Oranje ten onder. Op een wijze die de wereld verbijsterde. Omdat in die beslissende fase van Ierland-Nederland niets meer aan de specifieke kwaliteiten van de Hollandse School had gerefereerd.

Kevin Hofland

Een anti-climax die zich in de 55ste minuut aandiende, toen datgene in gang werd gezet waar veel insiders vooraf zo bang voor waren geweest. Het moment, dat Louis van Gaal weer het wiel voor Oranje wilde uitvinden, zoals hij dat ook tijdens Nederland-Ierland, Nederland-Portugal en Portugal-Nederland had gedaan. Toen de bondscoach keuzes maakte, die uiteindelijk tegen de ploeg gingen werken en tenslotte het resultaat nadelig zouden beïnvloeden.

Na de succesvol verlopen warming-up tegen Engeland werd medio augustus dan ook de hoop uitgesproken, dat de Amsterdammer onder druk tegen de Ieren vooral geen gekke dingen moest doen en op zijn ploeg moest vertrouwen. Een gemoedstoestand die essentieel werd, toen Oranje er in Dublin maar niet in slaagde om een verdiende 1-0 voorsprong te nemen. Maar juist in een fase, waarin Oranje weer meer greep op de fel knokkende opponent leek te krijgen, zou Louis van Gaal toch in paniek raken.

Met zijn wisselbeleid en omzettingen creëerde hij vervolgens zijn eigen Wet van Murphy, waar ook de woedende spelers in mee werden gesleurd. Want ook zij zagen verbijsterd toe, hoe tussen de 55ste en 71ste minuut uitgerekend de vleugelaanvallers Boudewijn Zenden en Marc Overmars uit het elftal werden gehaald, waardoor Oranje uiteindelijk moest stormen zonder een adequate toevoer vanaf de flanken.

Vooral na zijn wisselbeleid in Portugal, toen in de laatste minuten een 0-2 voorsprong uit handen werd gegeven, bleek de toch al tanende autoriteit van Louis van Gaal binnen de selectie een flinke deuk opgelopen te hebben. Vanuit de boezem van Oranje werden bovendien de geluiden steeds sterker, dat de werkwijze van de bondscoach steeds meer irritaties ging oproepen. Marc Overmars en Patrick Kluivert hebben al tipjes van die sluier gelicht en het is voor ingewijden geen geheim dat zij niet alleen in hun meningen staan.

Verder zou na de wedstrijd intern een bom barsten, toen de bondscoach aan zijn selectie toegaf in de fout te zijn gegaan met de wissel van Marc Overmars. Daarmee gaf hij een vergissing toe die, juist in de ogen van de internationaal gelouterde spelers, voor een alles-of-niets duel als Ierland-Nederland nooit gemaakt had mogen worden. Op dit niveau dodelijk voor de autoriteit van een trainer.

Rijst de vraag, hoe het nu verder moet tussen Louis van Gaal en Oranje? Het wordt steeds duidelijker, dat de toon die door de bondscoach gezet wordt, het gros van de internationals meer en meer tegen gaat staan. Maar Louis van Gaal weigert in te zien, dat voetbal in principe een simpel spel is. Mensen zoals hij hebben er de afgelopen jaren een veredelde vorm van wetenschap van gemaakt, die ook door sommige collega-trainers, officials en journalisten veel te serieus wordt genomen. Het zo desastreus verlopen WK-kwalificatietoernooi heeft nu pijnlijk onderstreept, hoe Nederland in dat opzicht door is geschoten.

Zelfs zo, dat een met vier invallers spelend Ierland met slechts tien spelers nog in staat bleek om Oranje een hak te zetten. Mick McCarthy en zijn discipelen hielden het namelijk simpel en speelden vooral met het hart. Het voetbalverstand van Louis van Gaal kon daar niet aan tippen.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 3 september 2001