NEW YORK - Het is wellicht wat veel gevraagd. Met Richard Krajicek is Nederland wat al te verwend geweest op tennisgebied. De eerste schermutselingen bij de US Open hebben dat nog eens overduidelijk geïllustreerd. Wie moet in de voetsporen gaan treden van de man, die een jaar geleden op hetzelfde, imposante park in de avonduren Pete Sampras tijdens de kwartfinales van de US Open het vuur na aan de schenen legde en eigenlijk had moeten winnen? Wie in Nederland kan dat? Niemand vooralsnog en de hoop is, dat de al ruim tien maanden geblesseerde ster uit Muiderberg toch nog één keer weet terug te komen op het allerhoogste niveau.
Het niveau, dat alleen voor hem lijkt weggelegd, met alle respect overigens voor zijn opvolgers. Raemon Sluiter bijvoorbeeld doet een goede poging om Krajicek qua bekendheid te overtreffen, maar voorlopig kan hij dat nog niet staven met aansprekende overwinningen en titels. De Rotterdammer, altijd in voor een grap, kon in de eerste ronde van de US Open 2001 de Spanjaard Alex Corretja twee sets lang bijbenen, voordat hij mentaal knapte. Bijbenen zegt in dit geval alles. Als Krajicek tegenover de Spaanse stilist wereldkampioen in 1998 had gestaan, was de situatie exact andersom geweest. Krajicek dicteert namelijk het spel, waarbij Sluiter dat in al zijn dubbelhandigheid ook probeert, maar geregeld van een koude kermis thuiskomt.
"Ik kan nog vijf procent beter, fysiek en technisch, maar ik ben geen Federer of Sampras die het allemaal komt aanwaaien", moest Sluiter in al zijn eerlijkheid toegeven. Niettemin is de debutant op Flushing Meadows het nieuwe boegbeeld van het Nederlandse proftennis. In weerwil van zichzelf misschien, maar zijn Daviscupsuccessen, tegen mannen die veel hoger ingeschat waren, hebben de Rotterdammer terecht op een voetstuk geplaatst.
Internationaal heeft hij daar nog geen 'sluitend' vervolg aan kunnen geven. Tegen Corretja stond de strijder, gehuld in het zwart en na de eerste set ook nog getooid met een zwarte haarband, verreweg van onaardig te tennissen. Maar de beslissende slag, zowel psychisch als fysiek, kon hij niet uitdelen aan de als elfde geplaatste topspinkoning. Begin derde set kwam het breekpunt in de partij. Corretja liet tijdens een slagenwisseling een bal uit zijn broek vallen en claimde een let. Die kon hij echter helemaal niet opeisen, want alleen de umpire zou dat mogen doen, in het geval daar aanleiding toe zou zijn. De discussie duurde ruim tien minuten. Corretja, enkele jaren voorzitter van het ATP-spelersbestuur, wist dat hij de supervisor mocht laten aanrukken. Sluiter liet het over zich heen komen, maar kon na zijn vier sets-nederlaag (6-7, 7-6, 4-6, 2-6) niet nalaten de Spanjaard nog even met het onvoorziene oponthoud te confronteren. "Hij heeft de naam de sportiefste speler van het circuit te zijn, maar daar wil ik wel een paar vraagtekens bij zetten. Je zwaait bij voorbeeld niet naar het publiek als je de baan opkomt. Dat doet zelfs Sampras of Agassi hier niet. Maar goed, het is na afloop uitgesproken en ik heb verloren. Ik richt mij nu op twee dingen: 14 september moet ik afrijden voor mijn rijbewijs en daarna is het Davis Cup, Davis Cup en nog eens Davis Cup. Ik verheug mij daarop."
Waar Sluiter in de eerste ronde bleef hangen, ook al vanwege een zware loting, daar mocht Miriam Oremans haar opwachting in de tweede doorgang maken. Na winst op de volstrekt onbekende Zsofia Gubacsi, stond zij op dag drie van de 'Greatest tennishow on Earth' tegenover Ageles Montolio. Het tweetal kende elkaar door en door van de meest recente Nederlandse tenniscompetitie. In twee partijen werd de buit toen nog eerlijk verdeeld; gisteren kwam Oremans er totaal niet aan te pas: 2-6, 1-6.
In het mannentennis mogen dan enkele lichtpunten te ontwaren zijn, bij de vrouwen is het na Brenda Schultz kommer en kwel. En dat zal voorlopig nog enkele jaren duren, want nog niemand heeft op de poort geklopt om de goedwillende, maar beperkte Oremans, Boogert, Noorlander en Hopmans heel snel te doen vergeten.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}