AMSTERDAM - Vreemd genoeg heeft de vrijwel onafgebroken stroom van slecht nieuws over het Amerikaanse bedrijfsleven de Dow Jones Industrial Index nog nauwelijks beroerd. Weliswaar noteert deze index op dit moment zo'n 9% onder het hoogste punt dat ooit eerder werd bereikt, dit neemt niet weg dat de Dow Jones met een niveau van boven de 10.000 punten nog steeds op een historisch hoog peil staat.

Dat de Dow Jones zich nog zo goed heeft weten te handhaven, berust vooral op de veronderstelling van de meeste Amerikaanse analisten dat de huidige teruggang van de Amerikaanse economie slechts van zeer tijdelijke aard is. Mevrouw Abby Joseph Cohen van Goldman Sachs gelooft zelfs dat de Dow Jones aan het eind van dit jaar een nieuwe piek van 12.500 punten zal bereiken. Een dergelijk optimisme is op het ridicule af en van het kaliber dat Medina Sidonia als aanvoerder van de Spaanse Armada in 1588 aan de vooravond van zijn ondergang tentoonspreidde toen hij de uitspraak deed: "Wij weten niet waar wij zijn, wij weten ook niet waar we naar toe gaan..., maar we zijn er rotsvast van overtuigd dat er een wonder gebeurt."

Tenzij er een wonder gebeurt kan de Dow Jones in de komende maanden maar één kant opgaan en wel naar beneden. Hierbij moet het volgende worden bedacht.

In de eerste plaats dringt nu ook in de Verenigde Staten het besef door dat de huidige teruggang van de Amerikaanse economie meer is dan een rimpeling in de vijver. In de toelichting op zijn laatste renteverlaging memoreerde Alan Greenspan dat de stagnatie zich niet langer beperkt tot de industrie, maar ook vat krijgt op de overige sectoren van de Amerikaanse economie.

Ook wees Greenspan erop dat de ontwikkelingen in het buitenland de Amerikaanse malaise kunnen versterken. Wat dat betreft liggen de voorbeelden voor het oprapen. Zo verkeert de Japanse economie nu al zo'n tien jaar lang in een diepe crisis die zich alleen maar lijkt te versterken. En ondanks eerdere optimistische geluiden van Duisenberg lijkt de Amerikaanse stagnatie nu ook Europa in zijn greep te krijgen. In ons land ligt de industriële productie intussen zo'n 2 procent lager dan een jaar geleden, terwijl ook in Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk de groeivooruitzichten aanzienlijk naar beneden zijn bijgesteld.

Ten slotte is er nog het risico dat Argentinië, ondanks de kredieten van het IMF, zijn problemen niet de baas kan. Zo'n 'tangocrisis' zou de Amerikaanse economie uiteraard geen goed doen.

Al met al lijkt het risico groot dat de Amerikaanse teruggang zich eerder zal verdiepen, dan zal overwaaien. Dit temeer omdat nog blijken zal dat Greenspans beleid van renteverlagingen onmogelijk alleen de Amerikaanse economie weer op toeren kan gaan helpen. Verontrustend is dat dit alles zich afspeelt tegen de achtergrond van een niveau van de Dow Jones dat vanuit historisch perspectief al bijzonder hoog is. Zo bedraagt de gemiddelde koerswinstverhouding op Wall Street momenteel ruim 30. Dit is het dubbele van de koerswinstverhouding die in het begin van de jaren negentig gewoon was. Zelfs als de economie groeit en bloeit, is een koerswinstverhouding van ruim 30 op termijn nauwelijks te handhaven. Laat staan bij het huidige economische klimaat.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 25 augustus 2001