'S HERTOGENBOSCH - Het Nederlandse vrouwenvolleybal is gered. De nationale ploeg mag volgend jaar meedoen aan de wereldkampioenschappen in Duitsland en heeft daarom weer een aardig toekomstperspectief. De kwalificatie voor de mondiale titelstrijd kwam tijdens een zenuwslopende vierkamp tot stand. Bijna zorgde Turkije er op de slotdag voor dat Oranje buiten de boot zou vallen. Invalster Manon Flier, een talent van 17 jaar, moest haar ploeterende teamgenoten in de vijfde set aan de beslissende punten helpen.

De beste volleybalsters van Nederland, die zich vorig jaar niet voor de Spelen van Sydney konden plaatsen, mochten het WK van 2002 beslist niet mislopen. Een ploeg die niet op de grote mondiale toernooien acteert, hoeft niet op al te veel steun van geldschieters (waaronder NOC*NSF) te rekenen. En een ploeg die niet met regelmaat onder hoogspanning tegen de beste teams van de wereld speelt, kan zich nooit ontwikkelen tot een formatie van topniveau. Dat weten de speelsters van Oranje maar al te goed en uiteraard is ook bondscoach Frigoni van deze topsportwetten op de hoogste. Maar de Italiaan verklaarde na de het angstaanjagende duel met Turkije in zijn beste Engels dat hij niet nerveus was geweest. Een leugen, tenzij hij letterlijk over stalen zenuwen beschikt.

De allesbeslissende strijd met Turkije kende hetzelfde verloop als de zinderende vijfsetter tegen Azerbaidzjan op vrijdagavond. Oranje speelde wisselvallig en miste mede door de afwezigheid van de geblesseerde Chaïne Staelens de nodige balans in de ploeg. Bij een 2-1 achterstand in sets werden de vierde en vijfde set met kunst- en vliegwerk veroverd. Wederom waren het tegen Turkije de wisselspeelsters Hanneke van Leusden en Manon Flier die nieuw elan in het veld brachten. Vooral buitenaanvalster Flier, een rank meisje met nauwelijks internationale ervaring, maakte een aantal belangrijke punten. Vanaf 11-11 in de vijfde set scoorde ze twee voltreffers. Haar laatste sprongopslag (een direct punt) veroorzaakte een explosie van vreugde in het team en bij de begeleiders.

Van Manon Flier kan het Nederlandse vrouwenvolleybal in de komende jaren nog veel plezier hebben. Nee, ze was niet nerveus geweest in de cruciale fase. "Als de eerste punten maar voorbij zijn, heb ik geen last meer van spanning." Over de mentaliteit van Oranje wilde ze ook nog wel wat zeggen: "De bondscoach heeft daar kritiek op gehad, maar we hebben dit weekeinde laten zien dat we wel degelijk een goede mentaliteit hebben. We hebben fantastisch geknokt." Frigoni heeft overigens geen spijt van de tirade die hij kort geleden hield over de mentale zwakheid van zijn speelsters. "Wanneer ik een probleem heb, stop ik dat niet in het zand. Dan breng ik dat voor het oog van iedereen aan de oppervlakte. Dat is de beste manier om problemen op te lossen."

Voor Frigoni was het overigens in vele opzichten prettig dat de wedstrijd tegen Turkije werd gewonnen. Bij 5-5 in de vijfde set ging hij ernstig in de fout door een beslissing van de scheidsrechter in woord en gebaar aan te vechten. De Italiaan kreeg een gele kaart en dat betekent tegenwoordig een strafpunt voor het team. "Dat was erg dom", gaf de boosdoener na afloop toe. "Wanneer we die wedstrijd op één punt hadden verloren, had ik mezelf voor mijn hoofd moeten schieten."

Na alle emotie over het WK van vorig jaar zou bijna worden vergeten dat de nationale vrouwenploeg eind september in Bulgarije aan het EK zal deelnemen. Frigoni hoopt dat zijn team zich tijdens dit toernooi bij de eerste zes zal voegen. "We zitten in een hele zware poule, maar we gaan er iets moois van maken." In ieder geval kan Frigoni voor het EK nog steeds rekenen op routinier Erna Brinkman. Zij liet in De Maaspoort weer zien van grote waarde te zijn. En haar opmerkingen dat dit haar laatste jaar bij Oranje zou zijn, mogen best met een korreltje zout worden genomen. Volgend jaar heeft Oranje Brinkman nodig tijdens het WK. En heeft Brinkman Oranje nodig om toch weer eens in de schijnwerpers te kunnen treden.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 20 augustus 2001