EDMONTON - Zelfs zijn eigen lichaam kon hem niet van vernieuwde roem afhouden. In een van de snelste finales ooit gelopen, prolongeerde Maurice Greene in Edmonton zijn wereldtitel op het koningsnummer, de 100 meter. De laatste 20 meter duurde voor zijn gevoel een eeuwigheid. Een pijnlijke kniepees en een hevig protesterende hamstring deden de Amerikaan, ook lopend met een zwarte bandage onder zijn linkerknie, zichtbaar verkrampen, maar zijn dadendrang overwon de pijn. Veel scheelde het niet.

Maurice Greene. (Foto: REUTERS)

Greene passeerde de finish in 9,82 seconden, de snelste tijd van het jaar en slechts driehonderdste seconde boven zijn eigen twee jaar oude wereldrecord, maar de marge met zijn enige serieuze concurrent zijn landgenoot Tim Montgomery bedroeg aan het eind van de rit slechts luttele centimeters: 9,84. "Soms moet je een beetje doodgaan om een grote race te kunnen winnen", vertelde Greene met veel gevoel voor dramatiek. "Ik wist dat ik alles moest geven en dat ik hier niets cadeau zou krijgen."

Achter Greene en Montgomery maakte Bernard Williams voor iets meer dan 20.000 toeschouwers, opvallend weinig voor een WK-finale op de 100 meter, het Amerikaanse succes compleet. Het was tien jaar geleden voor het laatst voorgekomen dat drie Amerikanen gezamenlijk plaats namen op het erepodium. Met zijn derde wereldtitel op rij evenaart Greene de prestatie van zijn illustere landgenoot Carl Lewis, die zich eerder in Helsinki ('83), Rome ('87) en Tokio ('91) tot de snelste man ter wereld liet kronen. Omdat de wereldkampioenschappen door toedoen van de inmiddels overleden IAAF-voorzitter Primo Nebiolo tegenwoordig om de twee jaar worden gehouden, heeft Greene nadrukkelijk uitzicht op titel nummer vier. "Carl was een groot sportman en ik ben blij dat ik zijn prestatie heb geëvenaard. Mijn doel is echter om later herinnerd te worden als de grootste atleet in de geschiedenis. Misschien dat mensen in dat verband mijn naam nu al gaan noemen."

Greene vergeet te vertellen dat Lewis in zijn carrière ook nog eens negen olympische titels in de wacht sleepte, verdeeld over vier disciplines. Twee keer won Lewis, twee jaar geleden door de IAAF nog uitgeroepen tot 'Atleet van de Eeuw', tijdens Olympische Spelen de 100 meter, in Los Angeles ('84) en Tokio ('88). "Maurice kan de atleet van deze eeuw worden", vertelde Emanuel Hudson, de corpulente manager van Greene. De huidige hegemonie van zijn pupil is onmiskenbaar. In Sydney veroverde Greene vorig jaar twee keer olympisch goud, op de 100 en 4x100 meter, maar veel meer dan een voorzichtig begin in zijn streven 'King Carl' naar de kroon te steken, is het niet.

Het is ook de vraag hoe lang Greene nog de beste blijft. Zijn lichaam vertoont van tijd tot tijd tekenen van slijtage. In Edmonton is dat het geval, maar ook vorig jaar tijdens de olympische trials in Sacramento speelden fysieke problemen hem parten. Toen haalde hij door een hamstringblessure de finish van de 200-meterfinale niet, waardoor hij automatisch een olympische dubbelslag op de 100 en 200 meter uit zijn hoofd kon zetten. Greene bagatelliseert de herhaalde protesten van zijn lichaam doorgaans. "Iedereen die hier de finale liep, had wel ergens last van. We hadden er immers al drie races opzitten. Het is gewoon nodig je lichaam af en toe op de proef te stellen, anders win je niet. Meestal gaat het goed, soms niet", aldus Greene, die inmiddels wel heeft afgezegd voor de 200 meter. Ook zijn deelname aan de 4x100 meter estafette in het slotweekend van het toernooi is nog onzeker. Vanzelfsprekend werd Greene (27) de vraag gesteld wat voor tijd het scorebord in het Commonwealth Stadion van Edmonton aangegeven zou hebben indien zijn lichaam wél volledig had meegewerkt. Eerst lachend: "Ik denk 9,62." Dan serieuzer: "Een tijd van 9,77 had er vermoedelijk wel ingezeten, maar dat blijft speculeren."

Buiten de fysieke problemen van Greene wordt ook de concurrentie op het koningsnummer voortdurend heviger. En jonger. In de kwartfinale was de pas 18-jarige Brit Mark Lewis-Francis met een tijd van 9,97 het jongste lid van de sub-10-familie geworden. Hij wist zich later niet te plaatsen voor de finale, waarin ondanks een lichte tegenwind van 0,2 meter per seconde liefst vijf atleten onder de tien seconden doken. De enige die echt in de buurt bleef van Greene, was evenwel de een jaar jongere Tim Montgomery, die voor aanvang van het toernooi de met 9,84 snelste jaartijd op zijn naam had staan. Die prestatie leverde hij vorige maand bij de Golden League-meeting in Oslo, opvallend genoeg in de iets te krappe spikes van Marion Jones. Zijn eigen spikes waren zoekgeraakt. In Edmonton liep hij weer op zijn eigen schoeisel.

Overigens werden er in de finale drie valse starts gemaakt, een keer door Montgomery. "Als je Greene wilt verslaan, moet je een superstart hebben. Helaas mislukte dat. In de race was Maurice goed weg, Hij nam direct afstand. Onderweg dacht ik nog: 'Wow, where is he going?' Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik uiteindelijk nog zo dicht in de buurt van het goud kwam."

Greene erkent dat het steeds zwaarder wordt "on top of those guys" te blijven. "Daarom ben ik blij met elke medaille die ik win. Zolang ze maar van goud zijn."

ATLETIEK IN CIJFERS:

Mannen, 100 meter, finale: 1. Greene 9,82, 2. Montgomery 9,85, 3. Williams 9,94, 4. Boldon 9,98, 5. Chambers 9,99, 6. Collins 10,07, 7. Malcolm 10,11, 8. Aziz Zakari 10,24.

Snelwandelen, 20 kilometer. 1. Rasskazov (Rus) 1.20,31, 2. Markov (Rus) 1.20,33, 3. Burayev (Rus) 1.20,36, 4. Deakes (Aus) 1.20,55, 5. Marquez (Spa) 1.21,09, 6. Sanchez (Mex) 1.22,05, 7. Yanagisawa (Jap) 1.22,11, 8. Perez (Ecu) 1.22,20.

Kogelstoten, finale:1. Godina (VSt) 21,87 m, 2. Nelson (VSt) 21,24, 3. Harju (Fin) 20,93, 4. Martinez (Spa) 20,91, 5. Peric (Joe) 20,91, 6. Bilonog (Oek) 20,83, 7. Karlsson (Fin) 20,78, 8. Snyder (Can) 20,63.

Kogelslingeren finale: 1. Ziolkovski 83,38, 2. Murofushi 82,61, 3. Konovalov 80,27, 4. Vizzoni 80,13, 5. Skvaroek (Oek) 79,93, 6. Kiss (Hon) 79,75, 7. Astapkovitsj 79,72, 8. Gécsek 79,34, 9. Annus (Hon) 78,10, 10. Karjalainen 76,76, 11. Palyszko 75,94, 12. Figere 75,36.

Vrouwen: kogelstoten, finale: 1. Koroltsjik 20,61, 2. Kleinert-Schmitt 19,86, 3. Pavlitsj 19,41, 4. Pelesjenko 19,37, 5. Korzanenko 19,35, 6. Kumbernuss 19,25, 7. Ostapsjoek 18,98, 8. Cumba 18,73, 9. Kriveliova 18,70, 10. Zabavska 18,50, 11. Adriano 18,06, 12. Koeman 17,89.

Zevenkamp, finale: 1. Prokhorova (Rus) 6694 punten, 2. Sazanovitsj (WRu) 6539, 3. Burrell (VSt) 6472, 4. Rostsjoepkina (Rus) 6294, 5. Ertl (Dui) 6283, 6. Skujyte (Lit) 6112, 7. Nathan (VSt) 6073, 8. Belova (Rus) 6061.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 7 augustus 2001