LONDEN - Pat Rafter kon het niet geloven, dat hij de finale van Wimbledon 2001 had gehaald. Maar zijn vechtlust, vergezeld van een portie geluk, was uiteindelijk beloond in de klassieker tegen Andre Agassi, een duel dat elke keer het beste uit de twee mannen haalt. Vorig jaar was hun onderlinge strijd in de halve finales ook al uitgegroeid tot dé wedstrijd van Wimbledon; en dit jaar grepen zij elkaar bij de Australian Open figuurlijk naar de keel in een tenniskraker van ongekend niveau. Rafter en Agassi lijken geen geheimen meer voor elkaar te hebben. Ook dit keer stond het legendarische duo in een waanzinnig hoogstaand duel elkaar bijna naar het leven: 2-6, 6-3, 3-6, 6-2 en 8-6. Uiteindelijk lachte het fortuin Rafter toe en droop de frustratie van Agassi's gezicht.

Dat Rafter nog met de triomf aan de haal ging, grensde aan het ongelooflijke. Juist zijn kaalgeschoren tegenstander, die in de tweede set zijn glimmende schedel door fysiotherapeut Bill Norris speciaal met zonnecrème liet insmeren, verschafte zichzelf in de vijfde set dotten van breekkansen. Zoals Agassi, vanwege zijn snelle tred ook wel de 'dribbelaar uit Las Vegas' genoemd, de hele wedstrijd het voortouw had genomen. Maar uiteindelijk zag hij op zijn oude dag (hij is 31) een van de laatste kansen om de Wimbledontitel te grijpen aan zich voorbijgaan. Op dat moment waren al vele zweetdruppels bij beide geroutineerde heren van het lichaam gestroomd. Wanneer Pat Rafter en Andre Agassi tegenover elkaar staan, weet je dat er hevig getranspireerd zal worden. Zeker als de koperen ploert ook in Engeland zijn werk naar behoren doet.

Dat transpiratievocht dat bij Rafter altijd overvloedig stroomde leidde er na de Australian Open toe, dat allerlei medici de tweevoudige US-Openkampioen ('97 en '98) adviseerden daar eens iets aan te doen. Het idool van vooral de Australische tieners luisterde naar de specialisten. In de partij op Melbourne Park tegen Agassi was Rafter voor de tweede keer in zijn loopbaan met kramp geconfronteerd. De vele zweetparels en zijn lange wapperende manen waren daar debet aan. Rafter liet zich vervolgens voor de tv-camera's waardoor de 'medische ingreep' enigszins als een publiciteitsstunt overkwam een veel korter kapsel aanmeten. Rafter onderging een gedaanteverandering en over krampaanvallen heeft hij het sindsdien niet meer gehad. Met als uitkomst dat hij in de Wimbledonfinale staat na een zinderende kraker, die bij tijd en wijle buitenaards tennis opleverde.

Agassi acteerde in de eerste set vrijwel foutloos. Hij poeierde zijn kanonskogels vanaf de baseline langs de arme Rafter heen. Die kon ze soms met het blote oog niet volgen. Op andere momenten wipten stijlvolle lobs over de Australische atleet heen. In het eerste deel van het boeiende duel tussen twee stijlen (agressie van de baseline tegen agressie aan het net) had Agassi het geluk bij vlagen aan zijn zijde; later keerde alles zich tegen hem. In de vierde set zat het hem niet mee, toen een lijnrechter tot twee keer toe een bal die duidelijk uit was, in gaf. Agassi vroeg umpire Morrissey of de betreffende man vervangen kon worden, omdat die "zijn bril vergeten had". In de beslissende set kreeg hij na weer een dubieuze 'call' op 6-6 zelfs een waarschuwing wegens obsceen taalgebruik, maar dat kwam meer uit pure frustratie voort dan dat het zijn spel beïnvloedde. Want tot de laatste slag van deze thriller bleef het spannend wie met de winst aan de haal zou gaan.

Het werd uiteindelijk Rafter, de man die Australië verliet voor een optrekje in het Caribisch gebied (Bermuda Eilanden). Tennissen op zijn niveau levert nu eenmaal een aardige duit op, maar als één iemand een bijdrage heeft geleverd aan het profniveau is het Rafter wel.

Bij de Heineken Trophy in Rosmalen, waar hij de trilogie de afgelopen jaren had voltooid, ging het ditmaal helemaal mis met zijn titelverdediging. Hij verloor in de eerste ronde en toonde nauwelijks inspiratie. Voor Wimbledon lag dit geheel anders. "Reken maar, dat ik geïnspireerd was voor dit toernooi. Als je dat voor Wimbledon niet bent, kun je beter stoppen. Ik kan het nog niet geloven, dat ik de eindstrijd heb gehaald. Ik moet de complimenten geven aan Agassi. Alles zat hem vandaag (gisteren, red.) tegen. Ik heb alle geluk van de wereld gehad, maar ik ben er altijd in blijven geloven. Dat heeft me deze triomf toch nog gebracht", liet de opgeluchte Rafter zich van zijn sportieve kant zien. En nu hij eenmaal zover is gekomen, wil Rafter zeker nog een paar uur transpireren om de tennistrofee met de meeste traditie binnen te halen.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 7 juli 2001