HEERENVEEN - Wetenschappelijk bewijs kon niet worden geleverd en daarom klonken slechts voorspellingen aan de hand van de natte vinger. Desondanks werd gisteren tijdens de officiële presentatie van de Nike Swift Skin, het revolutionaire pak waar de Nederlandse, Amerikaans en Australische schaatsers tijdens de Olympische Spelen van Salt Lake City over kunnen beschikken, door de heren ontwerpers één ding met klem benadrukt: een snellere outfit is niet voorhanden.

Bob de jong in het nieuwe schaatspak.

Minder dan een maand voor het ontsteken van het olympisch vuur bleek echter dat de op maat gemaakte outfits überhaupt nog niet voorhanden zijn. Onvoorziene problemen op het gebied van met name de bewegingsruimte en regulatie van de lichaamswarmte en de storm aan kritiek van de zijde van toonaangevende schaatsers als Jan Bos, Rintje Ritsma en Gianni Romme over het gebrek aan functionaliteit van de kleding nopen designer Eddy Harber morgen het vliegtuig naar het hoofdkwartier in het Amerikaanse Portland te nemen om aldaar de nodige herstelwerkzaamheden aan de bestaande modellen te verrichten. Pas tijdens de laatste trainingskampen voor de Spelen, in Calgary en Salt Lake City, krijgen de rijders de uiteindelijke exemplaren overhandigd.

Niet minder dan 240.000 euro betaalde de Amerikaanse firma begin mei van het vorig jaar aan de Koninklijke Nederlandse Schaatsenrijders Bond (KNSB) om het materiaal te mogen leveren. Ab Krook, topsportcoördinator van de schaatsbond, benadrukte gisteren nogmaals dat dat bedrag niet van invloed was geweest op het besluit in zee te gaan met Nike in plaats van met de Nederlandse firma Hunter, de andere gegadigde voor levering van snelle kleding. "De Amerikanen hadden reeds de beschikking over de nodige expertise. Dat heeft voor ons de doorslag gegeven."

Vier jaar lang werkte de Amerikaanse schaatsbond intensief samen met de firma om tot het uiteindelijke resultaat te komen. "Als de Nederlanders straks goud gaan halen, hebben ze dat aan ons te danken", klonk het zuur uit de mond van Bart Schouten, de Nederlandse allroundcoach van US Speedskating.

Desalniettemin blijken theorie en praktijk tijdens het project namelijk mijlenver uit elkaar te liggen. Op basis van kennis op het gebied van de aërodynamica in de atletiek (opgedaan tijdens het zogeheten 'Swift Suit-project' met de Amerikaanse Marion Jones en de Australische Cathy Freeman) kwam de sportkledinggigant tot het ontwerp van een 'tweede huid', bestaande uit zes materialen met elk een eigen samenstelling. Deze textielsoorten, gekozen uit een aanvankelijk aanbod van vijftig verschillende stoffen, werden getest op zaken als luchtweerstand, elasticiteit, warmte en luchtdoorlatendheid en uiteindelijk geplaatst op strategische plekken, waardoor de luchtweerstand in theorie moet worden verminderd.

"We hebben ons daarbij teven laten inspireren door het effect dat de kleine kuiltjes in een golfbal sorteren", verduidelijkte Harber de keuze voor de stof met minuscule bobbeltjes op de rechterarm en de binnenkant van het rechterdijbeen. Op de plekken waar de arm langs het lichaam schuurt, is gekozen voor een gladde stof met minimale wrijvingsweerstand.

Het grote verschil met de eerder deze week gepresenteerde Delta Flash, het pak van Hunter waar de Noorse schaatsbond tijdens de Winterspelen exclusief over kan beschikken, is dat de Nederlandse rijders de keuze hebben uit drie verschillende modellen: voor de sprint, de midden- en de lange-afstand. Bij elk van deze outfit is de verdeling van de stoffen verschillend, waardoor - indien gewenst - per afstand kan worden gekozen voor een ander pak.

Het ontwerp voor de sprinters is het meest aërodynamische, maar tevens minst ademende pak en om die reden voor Ritsma bijvoorbeeld een reden af te zien van gebruik daarvan.

Op de vraag in hoeverre de Swift Skin de Nederlanders daadwerkelijk sneller laat rijden, kon ook Krook geen zinnig antwoord geven. "Het gaat nog altijd om de schaatser zelf. Als buitenstaander kun je slechts invloed uitoefenen door de randvoorwaarden zo optimaal mogelijk te maken. En dit is één van die randvoorwaarden."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 12 januari 2002