De glorieuze winnaar Jochem Uytdehage.

HEERENVEEN - Weinig - volgens sommige kenners zelfs niets - sprak voorafgaande aan de skate-off om het laatste startbewijs voor de olympische 1500 meter in het voordeel van Jochem Uytdehaage. De Utrechter had afgelopen weekeinde een grote vierkamp in de benen die hem de Europese titel opleverde, met alle plichtplegingen van dien. Zat maandag ruim zes uur opgevouwen in de auto tussen Erfurt en Utrecht. Startte, vijf dagen na dato, buiten mededinging voorafgaande aan de officiële Wereldbeker van Heerenveen. Diende als eerste van het trio gegadigden een tijd neer te zetten. Had in Stefan Groothuis een onbetekenende tegenstander waar hij zich niet aan op kon trekken. Maar pakte, omdat alles anders is in een olympische jaargang, toch zijn derde startbewijs voor Salt Lake City.

Het was een zeldzame vreugde-uiting aan de rand van de baan. Een ontlading zoals die zelfs na het behalen van zijn eerste Europese titel, in Erfurt, niet werd vertoond. Een uitbarsting van vreugde waar Uytdehaage zich, na het zien van de televisiebeelden, eerlijk gezegd zelfs een beetje voor schaamde. "Maar ik denk dat het me wel wordt vergeven."

1.49,22 luidde het uitgangspunt waarmee de ongemeen spannende strijd om het laatste ticket voor de Winterspelen van start ging. Geen slechte tijd, dacht Uytdehaage vooraf, maar de vraag die hem meer dan een half uur bezig hield was of die tijd voldoende zou zijn voor het welslagen van zijn missie. "Tijdens het olympisch kwalificatietoernooi was mijn race verre van ideaal, maar toch werd ik toen vierde in 1.49,38. Wanneer je onder deze omstandigheden dan tot zo'n tijd komt, weet je dat je perspectief hebt. De vraag is alleen of er bij de tegenstanders nog meer rek in zit."

Ids Postma was de eerste die zich op Uytdehaage's tijd stuk beet, maar zelfs diens 1.49,55 maakte de Utrechter er nog niet veel geruster op, indachtig het gezegde dat één zwaluw nog geen zomer maakt. Rintje Ritsma, zijn grote voorbeeld, was met 1.49,58 het tweede slachtoffer van naam dat hij er onder kreeg. Maar toen nummer drie van de grote namen, de Noorse olympisch kampioen Adne Söndraal, ook twee-tiende van een seconde van zijn tijd eindigde (1.49,42), begon er iets te dagen. "Dat zegt natuurlijk wel wat." Pas toen achtereenvolgens ook Martin Hersman (1.50,23) en Erben Wennemars (1.49,33) niet bij hem in de buurt kwamen en uiteindelijk alleen de Canadees Dustin Molicki hem voor bleef, drong langzaam maar zeker het besef tot hem door wat hem was overkomen.

Vrijwel op hetzelfde moment wist de pupil van bondscoach Gerard Kemkers waar hij zijn grootste winst had geboekt. Uitgerekend in een jaar waarin het woord specialisme met een hoofdletter wordt geschreven, was het de allrounder in hem die hem voor de derde maal de weg naar de Olympus wees. Met de snelste laatste ronde van het gehele veld (29,5) legde hij de basis voor zijn overwinning. Tekenend voor zijn kracht in de laatste omloop, was het feit dat zijn belangrijkste belager, Erben Wennemars, bij de doorkomst op 1100 meter nog welgeteld 0,95 seconden op zijn schema voorlag.

"Ik sta er eerlijk gezegd wel van te kijken dat ik hier de specialisten stuk voor stuk naar huis rijd", stamelde hij na afloop. Maar aan de andere kant: "De laatste twee 1500 meters die ik heb gereden (tijdens het olympisch kwalificatietoernooi en de EK in Erfurt, red.) waren niet bepaald om over naar huis te schrijven. Slechter kon het bijna niet."

Ander bijkomend voordeel: "Ik stond hier geheel onbevangen aan de start. Ik had natuurlijk niets te verliezen. Bovendien had ik, voor mezelf, de mazzel dat ik me niet hoefde te richten op een bepaalde tijd. Dat bevorderde de ontspanning waarmee ik hier kon rijden. Daarnaast sprak het ontegenzeggelijk in mijn voordeel dat het hier in Thialf nou niet bepaald het meest gemakkelijke ijs was om een 1500 meter op te rijden. Het was werkijs, geen glij-ijs. Al die factoren bij elkaar hebben me uiteindelijk deze zege opgeleverd."

De afgelopen week, na het behalen van zijn eerste Europese titel, had hij het noodgedwongen rustig aan gedaan, al viel hem dat te midden van zijn fans niet altijd even gemakkelijk. Ditmaal zou hij de ingetogenheid laten varen, zo verkondigde hij. Lachend: "Eigenlijk vind ik het rijden van skate-offs hier in Heerenveen best wel leuk."

Heerenveen. Wereldbeker. Mannen, 500 m: 1. Van Velde (Ned), Lee (ZKo) 35,46, 3. Bos (Ned) 35,53, 4. Takeda (Jap), Ireland (Can) 35,56, 6. FitzRandolph (VSt) 35,58, 7. Wotherspoon (Can) 35,67, 8. Horii (Jap) 35,77, 9. Dorofejev (Rus) 35,70, 10. Cheek (VSt). 1500 m: 1. Molicki (Can) 1.48,60, 2. Wennemars (Ned) 1.49,33, 3. Söndral (Noo) 1.49,42, 4. Postma (Ned) 1.49,55, 5. Choi (ZKo) 1.49,56, 6. Ritsma (Ned) 1.49,58, 7. Breuer (Dui) 1.49,62, 8. Hersman (Ned) 1.50,23, 19. Leeuwangh (Ned) 1.52,28. Buiten mededinging: Uytdehaage (Ned) 1.49,22, 2. Groothuis (Ned) 1.51,02. Uytdehaage wint de skate-off voor een plaats op de 1500 meter bij de Olympische Spelen.

Vrouwen, 500 m: 1. LeMay-Doan (Can) 38,28, 2. Nuyt (Ned) 38,52, 3. Völker (Dui) 38,85, 4. Manli Wang (Chn) 38,95, 5. Zjoerova (Rus), Osuga (Jap) 38,97, 7. Watanabe (Jap) 39,00, 8. Kotioega (WRu) 39,02, 9. Tonoike (Jap), Okazaki (Jap) 39,10, 13. Timmer (Ned) 39,37. B-groep: 1. Wolf (Dui) 39,33, 2. Wijsman (Ned) 39,69, 3. Leever (Ned) 39,75, 4. Oonk (Ned) 39,94. Mannen, 500 m, B-groep: 1. Haneishi (Jap) 35,98, 2. Carta (Ita) 36,06, 3. Brusche (Ned) 36,15, 15. Kalker, Oltrop 36,80. 1500 m: 1. Friesinger (Dui) 1.58,18, 2. Rodriguez (VSt) 1.59,85, 3. Thomas (Ned) 2.00,40, 4. Klassen (Can) 2.00,66, 5. Groenewold 2.01,08, 6. De Jong (Ned) 2.01,54, 7. Anschütz (Dui) 2.01,83, 8. Wohlrab (Dui) 2.01,96.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 12 januari 2002