|
Uitgekookte komieken als Robin Williams, 'The Birdcage' door Henk ten Berge
De oorspronkelijke Franse klucht 'La cage aux folles' van Jean Poiret heeft inmiddels al vele levens en gedaanten gekend, tot die van de musical toe. Hollywood vond het aardig er alsnog een eigen, Amerikaanse, versie aan toe te voegen. De originele lijn blijft gerespecteerd. Er hangt een tragi-komische sfeer rond het mannen-duo dat al jaren als een onverbrekelijk gezinnetje door het leven gaat, een succesvolle nachtclub met schilderachtige travestieten zakelijk en artistiek runt en heel zorgzaam een zoon opvoedt. Het schoolvoorbeeld van een homo-huwelijk met kind, zou je kunnen zeggen. Maar er ontstaan verwikkelingen, jaloezieën, misverstanden zoals dat in klucht en komedie hoort. Vooral wanneer de zoon trouwplannen kenbaar maakt, begint het vuur - en weerwerk. De natuurlijke moeder moet opeens opdraven. De aanstaande schoonvader blijkt een onverdraagzame rechtse politicus te zijn die een hartaanval dreigt te krijgen wanneer hij zou vernemen uit wat voor nest zijn schoonzoon komt. Kortom: toestanden met verkleedpartijen, deurtje in deurtje uit. Elaine May heeft het scenario bovendien voorzien van actuele verwijzingen naar de politiek.
Robin Williams is voor zijn doen bewonderenswaardig ingetogen met een rol die boordevol gevaar voor uitglijers zit. Hij is een wat ouder wordende homo, af en toe verscheurd door twijfel, maar toch toegevend aan trouw en geduld. Perfect komediespel van de man die altijd een ijzeren regisseur nodig heeft en anders een voorstelling moeiteloos als een one-man-show naar zich toe trekt. Regisseur Mike Nichols bleef de baas zoals hij dat al vaker was met topsterren in Broadway-verfilmingen. 'The Birdcage' dankt er weer een nieuw leven aan. ===== Foto: Natha Lane is tussen Robin Williams en Gene Hackman de absolute ster in "The Birdcage". Première 15 mei 1996 |
'The Birdcage': Gene Hackman zet met een stalen gezicht een nieuwe, wat
meer aristocratische Archie Bunker neer. 
Voor de uitvoering treffen we een gezelschap dat voelbaar handenwrijvend
aan de klus is begonnen. De absolute ster wordt Nathan Lane, die een schitterende relnicht opricht, worstelend met de identiteit, strijdend
tegen een minderwaardigheidscomplex, maar tenslotte triomferend als de reddende
engel, letterlijk en figuurlijk. Lane doet dat hilarisch en toch zonder
overdrijving tegenover die muur van snobistische domheid die Gene Hackman
optrekt met echtgenote Dianne Wiest.