Als ik eens vier mensen was
'Multiplicity'
Druk, druk, druk.. Met de economie gaat het prima, maar wat moeten we er
hard voor werken! Aannemer Michael Keaton heeft nauwelijks meer de tijd
om een gedachte af te maken. Hij holt van baan naar vrouw, van vrouw naar
kinderen, van kinderen naar werk en tolt zo maar door. Wat zou hij zich
graag op willen splitsen.
Kan gebeuren! Want met de nieuwe technieken van genenmanipulatie kun je
min of meer de mens onder de fotokopieermachine leggen en dan heb je al
gauw twee of drie extra exemplaren van jezelf. 'Multiplicity' is een luchtige
komedie die laat zien wat er DAN voor rampen boven je hoofd zweven.
Zo'n idee voor een klucht is snel gevonden, en tegenwoordig hebben ze in
Hollywood ook zeer geavanceerde techniekjes waardoor Michael heel mooi een
scène kan spelen met zichzelf en met zichzelf en met nog een keer zichzelf.
Daar schuilt dan ook niet de kwaliteit van een dergelijke film. Nee, die
moet het toch nog gewoon hebben van de scherpte van de pen. Hoe goed zijn
de dialogen, hoe sterk is de dramatische situatie, hoe knap hebben de schrijvers
plotwendingen in het geheel aangebracht.
Welnu, 'Multiplicity' had het duo Ganz & Mandel aan boord ('City Slickers',
'Parenthood', 'A Leugue Of Their Own') en die weten met een dergelijk verhaal
wel raad. Hun zinnen zijn knapperig, hun romantiek smeuiig en er is een
voortdurende drang naar verrassing. Andy MacDowell als de kloon z'n vrouw is weer om straalverliefd op te worden, maar bovenal
is Michael Keaton er in geslaagd vier persoonlijkheden uit zichzelf te trekken
die geen van allen typetjes maar volledige karakters zijn.
'Multiplicity' verdient daarmee alle komediekeurmerken die er maar te krijgen
zijn.
Om ook af en toe nog eens wat tijd over te houden voor zijn echtgenote (foto
onder: Andy MacDowell) splitst de drukbezette Michael Keaton (foto boven)
zich in vieren.
Première 12 sepember 1996
|