|
"Alle dieren zouden vrij moeten zijn" Walvissenvriendje Jason James Richter door Marjolein Hurkmans In 'Free Willy' was Jason James Richter (14) nog een schattig opstandig jongetje. Inmiddels, nauwelijks een jaar na het uitkomen van de film in de Nederlandse bioscopen en op de vooravond van de video-release, heeft dat jongetje plaats gemaakt voor een gedrilde puber die met twee woorden spreekt en zich omringd weet door managers, pr-dames en zelfs een body-guard. Gedurende zijn korte verblijf in ons land zetelt de kleine prins in het pretentieuze Amstelhotel. Tussen flonkerend kristal en teer porselein waar de koffiemelk wordt geserveerd in een zilveren kannetje. "No thanks, I rather have a coke, please."
Hij is een stuk groter geworden sinds zijn stoeipartijen met de orka Keiko (Willy in de film). "Maar ook bewuster", vindt hij zelf. "Sinds Free Willy houd ik me veel meer bezig met bijvoorbeeld het milieu. Ik kan me er nu echt druk om maken als dieren worden bedreigd of gevangen genomen zoals in de film. Ja, natuurlijk heeft Keiko ook niet de vrijheid op te zwemmen waar hij wil, maar dat is toch anders. Voor Keiko wordt heel goed gezorgd. Hij is een gelukkige walvis en misschien dat hij later wel ooit terug mag naar de oceaan." In Free Willy speelt Jason de rol van het verschoppelingetje Jesse. Zijn moeder heeft hem in de steek gelaten en sindsdien vertrouwt Jesse geen enkele volwassene meer. Wegens vandalisme krijgt hij een alternatieve straf opgelegd in een soort dolfinarium. Daar sluit hij vriendschap met de orka Willy. De walvis staat op de nominatie te worden afgemaakt omdat hij weigert kunstjes te doen en Jesse helpt hem ontsnappen. Pleegzusje "Zelf ben ik een gelukkig kind", zegt het jonge acteurtje. "Maar ik kon me toch wel in Jesse inleven. We hebben zelf heel lang een pleegkind in huis gehad en vooral in het begin was ze heel ongelukkig. Op een bepaalde manier was haar triestheid voor mij een voorbeeld, maar ik heb haar gedrag niet gekopieerd." Jasons acteercarrière begon ooit als een grapje. "Mijn moeder was actrice, maar had er geen zin meer in, toen zei ik 'dan neem ik het wel van je over'. Eerst mocht het niet. Mijn moeder vond me nog te jong en dacht dat ik zomaar wat zei uit balorigheid, maar nadat ik een half jaar was blijven zeuren, kreeg ik toch mijn zin. De rol van Jesse was meteen een van mijn eerste rollen." Sinds Free Willy heeft Jason Keiko nog een keer gezien. "Ik ben tijdens de film erg gehecht aan hem geraakt en we zijn bij hem op bezoek geweest in Mexico waar hij nu woont. Maar Keiko was nogal kwaad op me. Ik probeerde hem een vis te geven, maar hij draaide zich gewoon om. Pas tegen de avond had hij me vergeven dat ik weg was gegaan, maar toen moesten we al weer naar huis. Dus volgende keer zal hij wel weer boos zijn." Vlak voor Jasons reis naar Europa werden in Amerika de opnamen afgerond van het vervolg op Free Willy: Free Willy II, the adventure home. Ook daarin vertolkt Jason de hoofdrol. "Zolang ik het leuk vind om te acteren, ga ik er mee door. Vroeger wilde ik prof-sporter worden, maar sinds ik in films speel, heb ik niet zo veel tijd meer om te trainen. Dat is niet zo heel erg, want ik krijg nu allerlei kansen die ik anders niet had gehad. Ik ben al in Berlijn geweest en straks ga ik naar België." In feite vindt Jason maar twee dingen vervelend aan beroemd zijn. "Iedereen wil altijd persoonlijke dingen van me weten, terwijl ik sommige dingen gewoon voor mezelf wil houden. En meisjes durven niet zo goed met me om te gaan. Terwijl ik toch ook maar een gewoon mens ben." Publicatie 8 december 1994 |
