'All Stars' met groot GTST-gehalte Voetbalvrienden voor het leven door Henk ten Berge Op zondag valt het hoogtepunt van de week want.... dan gaan we voetballen. Dat is althans de levensfilosofie van de zeven-vrienden- voor-het-leven in 'All Stars'. Of vrouw en vriendin dat ook zo leuk vinden en het gezin eronder lijdt of de carrière, dat wordt op de duur het thema van de film die er uiterst luchtig mee omgaat in een stijl met een ruim GTST-gehalte. De voetballers die er vooral in de 'derde helft' tegenaan gaan. De zeven spelen al sinds de prille pupillentijd met elkaar, naderen langzaam maar zeker de veteranen-status en hebben in ieder geval al de klasse van het bier-elftal bereikt. Ze hebben veel lol en weinig leed hoewel de ernst van het leven tol begint te eisen. Er sluimeren conflicten en problemen binnen het groepje dat tot leven komt door Danny de Munk, Antonie Kamerling, Kasper van Kooten, Daniel Boissevain, Tomas Acda, Peter Paul Muller en Raymi Sambo. Het verhaal van hun film echter gaat niet diep, waardoor het drama en de traan niet doorbreken. Het plot is eigenlijk te dun waardoor 'All Stars' hoofdzakelijk een aaneenrijging is geworden van anekdotes. De 500e wedstrijd moet de emotionele gebeurtenis worden die de vriendschap beproeft en waarbij een dramatisch geheim loskomt. De schok valt erg mee. Alles blijft luchtig en vluchtig, inclusief de tekst en de acteerstijl waarin de soap-school aardig vertegenwoordigd blijkt. De jongens onder elkaar bereiken zeker een natuurlijke ouwe-jongens-sfeer. Isa Hoes is als een van de geliefden zeer geloofwaardig maar Daphne Deckers bijvoorbeeld komt niet verder dan de creatie van een barbiepop met rol-ogen. Antonie Kamerling en Daphne Deckers in 'All Stars' Maar omdat de bedoelingen van regisseur Jean van de Velde en schrijver Mischa Alexander vrij pretentieloos overkomen en er vooral een voorstelling bedoeld lijkt als een plezant niemendalletje die de mensen niet opzadelt met zware problemen, kan dat de pret (onbedoeld) alleen maar verhogen. Première 1 mei 1997