Een mysterieuze rol in die ontwikkelingen wordt gespeeld door Elektra King (Sophie Marceau), de dochter van een vermoorde oliebaron. Ze werd al eens gekidnapt door schurk Robert Carlyle, maar wist te ontsnappen. Haar leven loopt echter opnieuw gevaar, zegt Bonds chef M (Judy Dench) en draagt 007 op om haar te beschermen. Dat doet de Britse charmeur zo plichtsgetrouw dat de opdracht ook in de nachtelijke uurtjes wordt voorgezet. Die romance zorgt later voor een dilemma, dat Bonds negentiende optreden van een tragisch tintje helpt voorzien.

Heel lang staat 007 echter bij emotionele tegenslagen niet stil. In de persoon van Pierce Brosnan (die alle vereiste Bond-karaktertrekjes uitstekend invult, maar opnieuw een wezenlijk gebrek aan humor toont) lijkt Engelands hoop in bange dagen liefde/erotiek slechts als een middel te zien om de verveling te verdrijven tussen de momenten dat hij werkelijk tot leven komt. Zijn hart behoort eigenlijk toe aan zijn tegenstanders, die hem meenemen naar de opwindende grens tussen leven en dood.

In 'The world is not enough' kan hij zijn hart weer ophalen. Een adembenemende achtervolging over de Theems, een duel met agressieve helikopters in een mondain ski-oord en een dodemansrit met een bom door een olieleiding zorgen ervoor dat de adrenaline ook bij de toeschouwers blijft stromen. Dat de explosieve opening de realiteit van een stripverhaal uitstraalt en de ontwikkelingen net zo verrassend zijn als de formulefilms van Disney is niet meer dan een constatering. Bond is inmiddels net zo traditioneel als de 'tea' in het Engels Koninkrijk, waarbij alleen de koekjes voorzichtig variëren. En dus weten zijn trouwe fans dat ze ook ditmaal op hun wenken worden bediend.