Derde optreden als 007 in
'The world is not enough'

door Eric Koch

Een achtervolging op ski's zorgt voor spectaculaire beelden in de nieuwe Bond-film 'The world is not enough'

LONDEN - "My name is Bond, James Bond." 't Komt hem steeds makkelijker de mond uit, zegt Pierce Brosnan tevreden. Hij heeft er zijn derde optreden opzitten als 's werelds beroemdste geheim agent in 'The world is not enough' (volgende week in ons land in première) en voelt zich definitief bevrijd van de schaduw van zijn voorgangers. "Sean Connery was mijn jeugdheld", zegt Brosnan. "Niet voor niets heb ik mijn zoontje naar hem genoemd. Ik wilde met ere in zijn voetsporen treden. Ik durf me nu pas echt Bond te noemen."

Kennelijk heeft hij inmiddels moeite om zijn alter ego na de opnames los te laten, want in de dagelijkse werkelijkheid meet de Welshman zich dezelfde minzame arrogantie aan als 007. In de nieuwe Bondfilm, sinds decennia het tweejaarlijkse bioscoopuitje voor veel families, heeft hij reden voor superioriteitsgevoelens. Opnieuw is hij iedereen te slim af. Traditiegetrouw geeft 007 zijn visitekaartje af in een spectaculaire opening, waarin hij ditmaal een terroriste per speedboot najaagt over de Theems. Die achtervolging vormt de inleiding op een verhaal dat Ian Flemings geesteskind via een mondain skigebied naar het Midden-Oosten brengt, waar machtswellustelingen de exclusieve olietoevoer naar de westerse wereld in handen willen krijgen.

Middelpunt in die strijd is Elektra King (Sophie Marceau), de mooie dochter van een omgebrachte oliemagnaat. Net als wetenschapster Denise Richards belandt ze in de armen van de Britse alleskunner, maar ze heeft ook een relatie met crimineel Robert Carlyle. Die driehoeksverhouding geeft de ontwikkelingen van 'The World is not enough' een interessante tragische ondertoon.

Een van de redenen voor Brosnan om trots te zijn op zijn derde en Bonds 19e avontuur. Als zijn lievelings-Bond noemt hij niet voor niets 'On her Majesty's secret service', waarin Diane Rigg, de eerste vrouw waarmee Bond werkelijk zijn leven wilde delen, aan het slot in de armen van 007 sterft. Even lijkt Brosnan te willen verwijzen naar de dood van zijn eigen vrouw, een paar jaar geleden, maar halverwege zijn zin zegt hij: "Laat maar. Ik vond het gewoon een mooi verhaal, met George Lazenby als een onderschatte Bond. Hij had de juiste kwaliteiten: charme, ironie en een zekere meedogenloosheid." Brosnan glimlacht: "Hij wist er zelfs in een Schotse kilt goed uit te zien."

Zo had iedere Bond zijn eigen inbreng, zegt Brosnan. "Elke generatie zal zijn eigen voorkeur hebben. Maar het belangrijkste is dat iedereen een bijdrage leverde aan de Bond-traditie. Zoals de herkenningsmuziek, het bekende 'Bond, James Bond' en de martini, 'shaken, but not stirred'. Mijn uitdaging was om me Bond werkelijk eigen te maken, hem geloofwaardig mijn uiterlijk te geven. Om de echo van Moore en Connery te laten verstommen."

Meer nog dan zijn voorgangers lijkt Brosnans Bond pas echt tot leven te komen als hij de dood in de ogen kan kijken. Gokken en vrouwen moeten de verveling verdrijven tussen de duels met zijn tegenstanders en Magere Hein zelf. "James Bond is een adrenaline-Junkie", zegt Brosnan. "De rand van de afgrond en seks geven 'm een kick." Heel veel meer diepgang zoekt hij niet in zijn alter ego. "Je hoeft niet precies te weten wat hem bezighoudt. Belangrijk is zijn gedrag geloofwaardig te maken en zijn uitstraling over te kunnen brengen.

En daar heb ik inmidd'.els het nodige vertrouwen in."

Pierce Brosnan verovert als geheim agent 007 het hart van Denise Richards.

Toch zou het wel eens interessant zijn, mijmert Brosnan, om Bond eens in minder explosieve omstandigheden. Alleen op een hotelkamer, in afwachting van een klus. "Maar in een populaire serie als Bond moet je niet te rigoureus van gebaande paden af willen wijken. Je moet het zoeken in details, in kleine variaties op vertrouwde thema's. Daar staan producenten Barbara Broccoli, de dochter van Bond-filmvader Cubby Broccoli en Michael Wilson voor open. Ze bewaken de erfenis, maar zorgen er ook voor dat met jonge scenaristen als Neal Purvis en Robert Wade en regisseur Michael Apted nieuw bloed in de verhalen blijft stromen.

Apted is niet de eerste cineast waar je bij een Bondfilm aan denkt. Hij staat bekend als een acteursregisseur en iemand die zich vooral in zijn documentaires geboeid toont door sociale ontwikkelingen. Zijn inbreng geeft het Bond-spectrum een verfrissend nieuw tintje. Hij zorgde er ook voor dat Judy Dench als M. een grotere rol kreeg. Je hebt niet voor niets een Oscar-winnares in huis, zei hij.

Mijn samenwerking met Apted is een van de redenen dat 'The World is nog enough' mijn beste Bond-ervaring tot nog toe was. Hij stond open voor mijn suggesties, voor wat ik wel en niet wilde. Nee, met bescherming van een imago had dat niets te maken. Als je angstig vasthoudt aan wat populair is, ga je creatief dood. Juist variaties houden je op je tenen. Je elke keer afvragen: wat zou er gebeuren als.. Zo schiet Bond ditmaal voor het eerst koelbloedig een minnares dood. Kan een held zich dat permitteren? Ja, vonden wij, als hij door haar wordt bedreigd."

Na het afscheid van Timothy Dalton als James Bond tekende Pierce Brosnan voor drie optredens als titelheld. Een handtekening onder een nieuw contract is een kwestie van tijd. "Ik ben zeker nog niet uitgekeken op James Bond. Ik heb er lang genoeg op moeten wachten. Ik zou Roger Moore opvolgen, maar producente Mary Tyler Moore hield me aan mijn contract voor Remington Steele. Ik dacht al dat mijn grafsteen de inscriptie zou krijgen 'de man die voorbestemd was om James Bond te spelen', maar kennelijk stond deze rol toch voor me in de sterren. Na films als 'The Thomas Crown Affair' ben ik inmiddels niet bang meer voor een te nadrukkelijk Bond-stempel. Mijn bekendheid geeft me bovendien de gelegenheid om met mijn eigen productiemaatschappijtje mooie kleine films te produceren. Bond heeft me alleen maar goeds gebracht. Ik voel me een bevoorrecht mens."