Misschien zou er een wet moeten komen die het vervaardigen
van 'remakes' aan strenge banden legt. Veel te vaak gebeurt het dat
meesterwerken uit het verleden opnieuw gedraaid worden, zonder dat er
iets aan het origineel wordt toegevoegd. Ooit maakte Steve McQueen
'The Thomas Crown Affair', een film die ervoor zorgde dat het liedje
'Windmills of My Mind' van Michel Legrand een wereldhit werd. Vanaf
vandaag is Pierce Brosnan te zien in een herhaling van zetten die
onder dezelfde titel wordt uitgebracht, en hetzelfde verhaal als
uitgangspunt heeft. Kunstdief Pierce Brosnan krijgt een
romantische relatie met zijn aanvankelijke opponente Renée
Russo in 'The Thomas Crown Affair'. Thomas
Crown is een zorgeloze multimiljonair en wellicht om weer wat spanning
in zijn leven te brengen, gaat hij in deze remake schilderijen
stelen. Niemand bij de New Yorkse politie kan hem in de kraag vatten,
maar premiejaagster Catherine (ooit gespeeld door Faye Dunaway en nu
door Renée Russo) weet hem het vuur na aan de schenen te leggen.
Tussen hen ontstaat langzaam maar zeker een relatie die er mogelijk
voor kan zorgen dat Thomas Crown wegkomt met zijn misdaad. Op
essentiële punten is het verhaal aangepast, en dat resulteert in
een moderne film die een groot publiek zal aanspreken, al is het maar
door de hevige erotische spanning tussen de twee hoofdrolspelers. De
zwartgalligheid van het origineel is echter weg. De zoektocht naar het
binnenste van de karakters, daar waar de pijn zit die mensen in
beweging zet, is door regisseur John McTiernan weggesneden en die
diepgang maakte het origineel nou juist zo spannend. De
1999-versie is een romantische komedie geworden, zonder al te veel
diepgang. Een lichtvoetige film over een hele aardige boef en een hele
aardige verzekeringsagent waarvan je meteen al hoopt dat ze elkaar
krijgen, maar geenszins de cultuurschok die Steve McQueen en Faye
Dunaway (nu aanwezig in een cameo) destijds voor hun publiek
bereidden. Dick van den Heuvel |