publicatiedatum: 21-02-2002

Constructief negatief

Vandaag de dag telt alleen het positief denken. Mensen die somberen, pessimistisch zijn of zich gereserveerd opstellen, worden door massa's psychologen en hun volgelingen afgeschreven als neurotische ellendelingen. En dat is niet alleen jammer, maar ronduit belachelijk. Want, het negatief-denken kan bijzonder constructief zijn.

Neem, bijvoorbeeld, mensen die met angst en beven een reis voorbereiden. Met de Wet van Murphy in gedachte, namelijk dat alles wat mis kan gaan ook mis zal gaan, nemen deze reizigers veel meer voorzorgsmaatregelen: extra verzekeringen, kleren voor elk weertype, uitgebreide landkaarten, reservegeld en ladingen boeken met alle informatie over de plaatsen die zij gaan bezoeken. Of neem mensen die, als zij hun medemens tegemoet treden, eerst de kat uit de boom kijken. Met een flinke dosis gezond wantrouwen kun je heel veel ellende voorkomen door profiteurs, foute mannen of egoïsten te ontmaskeren.

Negatief denken kan ook bijzonder constructief werken als het gaat om gezond leven: wie bedachtzaam blijft om alles wat lichamelijk verkeerd aanvoelt, zal eerder een arts bezoeken om zijn klachten te onderzoeken en sneller om een 'second opinion' vragen als hij de eerste arts niet op zijn woord gelooft. Negatievelingen zijn niet alleen slim, zij hebben meer gevoel voor de nuchtere werkelijkheid. En die is, goed beschouwd, zelden rooskleurig.

Ik ben het er niet helemaal mee eens.Ik ken nl.iemand die best negatief is en dan vooral met haar gezondheid. Maar zij heeft ook veel angst en daarom gaat zij niet naar de dokter als ze denkt dat ze iets heeft. Ze stelt het uit. Dus op die manier helpt die negatieve kant haar niet. En iets waar ik in geloof is dat wanneer mensen alleen maar negatief praten en/of denken, ze het uiteindelijk ook gaan geloven en dan is er altijd wel iets negatiefs te vinden. Misschien is het werkelijke leven zelden rooskleurig en daarom denk ik dat je moet proberen de dingen wat positiever te benaderen. Makkelijker gezegd dan gedaan, negativiteit brengt je soms ergens maar positiviteit brengt je zeker verder en meer voldoening voor jezelf!

Nathalie, Oldenzaal

Het lijkt erop dat Amerika hier de markt ook heeft veroverd met alleen maar positief denken, hoe geweldig, fantastisch en groots iedereen moet zijn. Fijn als je dat ook daadwerkelijk voelt en dat uit kunt dragen. Wat ik zie is echter veel fake. Ga maar eens een middag op een terras zitten en de mensen bekijken die er langslopen: weinig echt plezier. Mogen we ook gewoon onszelf zijn, de een voorzichtig, de ander voortvarend? Voor de echte doemdenkers een plaats die ze zelf kiezen en voor de echte optimisten ook een zelfgekozen plek. Als we dan mengen is er variatie, maakt de wereld spannend, als we alleen maar positief zijn zou er ook geen vooruitgang zijn, je bent dan tevreden en de wereld verandert door de ontevredenheid. En veranderen doen we allemaal, geef mij maar echtheid, een mix van emoties die er mogen zijn. De verzekeringsmaatschappijen varen wel bij de angsthazen, evenals de medische wereld en de handel, de horeca en de overheid. Laten we maar zeggen dat we elkaar gewoon nodig hebben.

Tiny Kuijpers, Alphen a/d Rijn

Ik begrijp dat 'De provocatie' de zaken zwart-wit moet neerzetten om te provoceren, maar zoals vrijwel altijd ligt de waarheid ergens in het midden, in het grijze gebied. Om op een voor jezelf plezierige manier met het heden en de toekomst te kunnen omgaan kun je beter niet op de uiteindes van het spectrum gaan zitten. Een verstokte pessimist zal gefrusteerd raken door zijn negatieve kijk op de realiteit en mogelijke kansen laten liggen door het uitgangspunt dat de toekomst hem/haar toch niet goed gezind is. Een verstokte optimist loopt het gevaar om blind in 7 sloten tegelijk te lopen, door er vanuit te gaan dat het toch wel goed zal komen. Ik denk dat een plek aan de optimistische kant van het midden (ik zou het de optimistische of positieve realist noemen) het plezierigst en effectiefst is; de positieve dingen halen uit de zaken die gebeurd zijn en een realistische kijk op de toekomstige gevolgen van te maken keuzen geven de hoogste kans op succes en een goede gemoedsrust.

M.v.W. Boedapest

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

UW REACTIES

Het is wel degelijk belangrijk om positief te denken, omdat je daar verder mee komt. Dat wil niet zeggen dat je nooit negatief mag denken, dit overkomt je als je b.v teleurgesteld bent in iemand, waarvan je ondekt dat die door invloeden van buitenaf veranderd, of jaloers is op een ander. Maar toch moet je proberen hier boven te staan, en lekker verder gaan met je eigen leven op een positieve en constructieve wijze.

G. Ledel
Huizen

Laten we eerlijk wezen meneer Wijnberg, wie ellende opzoekt zal die ook treffen,vinden. Wie ellende creëert zal ook ellende terug krijgen of tussenin vertoeven, met alle gevolgen vandien. En laten we eerlijk wezen,wie wil nou iemand of een groep "ellendelingen" in de groep, in de wijk of in je nabijheid hebben en dulden??? Mensen die terreur,ellende,disaster op/over zich afroepen wilt iedereen vermijden. En dat is helemaal niet ongezond. Wie wilt oh zo graag de diepte ingetrokken worden??? U,meneer Wijnberg?? Maar uiteraard voor de "engelen", redders van het vagevuur onder ons, een echte uitdaging om deze groep mensen met fier, opgeheven hoofd tegemoet te treden of te tollereren in hun nabijheid en trachten te helpen uit die ellende, misére, disaster, gedachtenpoel van verdorvenheid... Ik gooi alvast die mensen een reddingsboei toe.!!!

D. de Jong
Utrecht

Ben ik het niet mee eens. Ik ben een zeer voorzichtig mens die zich wel bewust is van alle gevaren die loeren in het leven maar daarbij ben ik wel een zeer positief mens. Mijn glas is altijd half vol maar die van mijn partner altijd half leeg. Met zijn zwartgalligheid en negativiteit leven valt niet mee. Soms heb ik het idee dat hij al mijn positieve levenskracht uit me wegzuigt in een poging mij mee in zijn zwarte diepe put te zuigen. Daardoor ben ik erg gestresst geraakt. Vandaar dat ik het dus niet met u eens ben.

Irene Bodde
Rotterdam