|
publicatiedatum:
27-12-2001
Een niveautje zakken
 Mensen
die carrière maken of hun loopbaan ontwikkelen,
zoals dat tegenwoordig heet, bewandelen altijd de weg
omhoog. Logisch, zult u zeggen: wie kan zichzelf verbeteren
als hij naar beneden zou afzakken. Toch is dit verschijnsel
allerminst logisch. Erger nog, de meeste carrièrejagers
doen zoveel stappen omhoog dat ze uiteindelijk in een
vrije val terechtkomen.
Experts noemen dit het 'Peter Principle',
oftewel: wie door-promoveert komt uiteindelijk op een
niveau dat hij (net) niet aankan. Zeg maar: de eens
zo competente loodgieter wordt teamleider van een hele
groep loodgieters om uiteindelijk als hoofdaannemer
op de bouw alleen maar wartaal uit te slaan. Bekende
en succesvolle voetballers die bij topclubs hebben gevoetbald,
voelen zich later als trainer vaak te min om te gaan
werken bij clubs als Haarlem of BV Veendam. Nee, ze
willen 'op niveau' blijven en zijn alleen beschikbaar
voor clubs als FC Barcelona of PSV. Invoelbaar is het
wel, verstandig dikwijls niet.
Immers, een 'bekende persoonlijkheid'
is tussen andere toppers minder opvallend of gezagdragend.
Jammer is het bijvoorbeeld dat een club als Volendam
een bekende persoonlijkheid als Ronald Koeman niet aan
zich kan binden. Beide partijen profiteren omdat ze
elkaar zouden opkrikken. Dit is wel gebeurd toen Jacques
Wallage werd aangesteld als burgemeester van Groningen.
Net voordat hij kon 'doorstomen' als minister van binnenlandse
zaken, koos hij toch voor de provinciale politiek en
het resultaat is dat ze zich beiden aan elkaar kunnen
optrekken. In het land der blinden is één oog koning.
En in het land der één-ogigen, scoren twee-ogigen beter.
UW REACTIES
Hoogmoed
komt voor de zonde. Hoogvliegers moeten uitkijken voor
botsingen in de lucht.(Bergwanden) Hoe hoger hoe harder
de klap op de grond. Als ik naar mijn eigen managers
kijk dan kan ik alleen maar de vraag stellen wanneer
het "instorten" gaat gebeuren. Alle factoren (o.a. communicatie)
die ze op de Hogescholen en of universiteiten bijgebracht
zijn, zijn in de loop van de tijd bikkelhard naar de
goot gekelderd. Het menselijk gezicht dat ze hadden
bij hun aanstelling is zo goed als verdwenen. Ik krijg
bijna medelijden met ze..
D.
de Jong
Utrecht
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
UW REACTIES
Helaas
is niets gratis in dit leven meneer Wijnberg. En dan
bedoel ik ook alles in dit leven. Alles heeft zijn prijskaartje.
(emotionele prijskaart inclusief) Ook de liefde kent
zijn prijzen. Werk zoeken, vinden en behouden kent zijn
prijzen. Een relatie aangaan kent zijn prijzen ook.
Alleen ieder individu moet op zijn of haar eigen manier
hieraan invulling geven o.a. de dingen, de acties, de
mede-mensen, de levenspartner en het leven leren waarderen
en respecteren. Dit als een soort tegengewicht om het
werkelijke leven in evenwicht te houden.
D.
van der Aa
Utrecht
Ik
vind uw columns altijd erg interessant. Maar mijn vraag
aan u is. Hoe kan je dan zorgen dat je niet in het "peter
principle" terecht komt. Het is leuk dat u het carrière
jagen afkraakt, maar met een oplossing om dit goed aan
te pakken komt u ook niet. De vraag die dan rest is
"wanneer kan je een hoger niveau aan"? Iemand die de
universiteit afgerond heeft. Kan die een hoger niveau
aan. Of iemand die al 10 jaar naast een manager loopt
en zelf manager wil worden? En het loodgieterstukje
in uw column. Het is naar mijn mening nooit verstandig
om manager, chef of hoe je het ook noemen wil, te worden
van een groep collega's waar je al jaren mee werkt.
Daar kan je geen respect en feedback bij afdwingen.
En als je iets nodig hebt is het dat wel. Ik vind uw
point goed maar we moeten wel reëel blijven.... wat
is werk zonder nieuwe uitdaging? (Ik ben tevens pas
19 jaar dus ik kan wat tips goed gebruiken...)
Joey
Moelands
Nieuwegein
|
