publicatiedatum: 13-12-2001

Universele ruzies

Wie in zijn huwelijk moeilijke tijden doormaakt omdat er om het minste of geringste ruzie ontstaat, kan het gevoel ontwikkelen door 'uniek leed' getroffen te zijn. Dit gevoel is begrijpelijk, maar de feiten wijzen anders uit. Ieder echtpaar maakt in wezen dezelfde huwelijkse ontwikkeling door en krijgt vroeg of laat 'universele ruzies'.

Ik zal u daarom trakteren op de top-drie-conflicten-lijst. Ruzie nummer drie gaat altijd om de kinderen: de man geeft zoonlief een standje omdat hij onbehoorlijk zit te eten en de vrouw komt eroverheen met een opmerking: "Je moet niet overal op letten, laat die jongen toch." De ruzie ontaardt vervolgens in verwijten heen en weer met als thema 'je valt me altijd af, juist wanneer ik je steun kan gebruiken'. Ruzie nummer twee kom voort uit de mannelijke neiging om van alles te beloven en zijn prestaties altijd 'later', 'morgen' of 'een andere keer' te willen uitvoeren; al was het alleen maar om niet als 'jongetje' behandeld te worden. Zij voelt zich aan het lijntje gehouden en door hem gedwongen om te zeuren waardoor hij weer uitgelokt wordt om te zeggen: "Als je het vervelend vindt om te zeuren, doe het dan ook niet." Op de eerste plaats van ruzies-aller-tijden is het 'je-luistert-ook-nooit-conflict': hij doet zijn best om oplossingen te verzinnen voor haar klachten, maar zij ervaart zijn nuchtere plannen alleen maar als bewijs dat hij haar niet serieus neemt: "Kan je dan nooit een keer de moeite nemen om je in te leven in wat ik voel, in plaats van je ervan af te maken met een goedkoop advies."

De oorsprong van elk huwelijks conflict heeft vrijwel altijd te maken met een onverbeterlijke neiging van mensen om elkaar te willen veranderen. Gelukkig worden stelletjes daar op den duur zo moe van, dat ze de strijd gewoon staken. Pas dan komen ze er aan toe om te ervaren met wie ze werkelijk getrouwd zijn.

UW REACTIES

Als u mij toestaat enkele voorbeelden te geven van "ECHTELIJKE RUZIES" die ook bijdragen tot frustratie, wanhoop en vreemdgaan bij geliefdes. Manlief of vrouwlief die enorme gaten in de handen blijken te hebben, met economische gevolgen binnen het huwelijk. Net een nieuwe auto gekocht en manlief wil weer een inruil op poten zetten. Het geld moet rollen volgens één van de twee. Of... minimaal drie keer met vakantie gaan, omdat binnen de familie of vriendenkring ook maximaal afreizen naar verre oorden en status blijkt te hebben. Er hoeft één echtgenoot-(te) te zijn die slechts een keer op vakantie wil en dan heb je de poppen aan het dansen. Een die op de centjes let. Of... na de verliefdheid, blijkt een de behoefte te hebben om zijn of haar ziel en zaligheid breedvoerig aan een andere vreemde man (vrouw) te willen vertellen. Deze vreemde is een collega of clubgenoot-(te), waar er op Salsa deuntjes de meest intieme verhalen opgebiecht worden. U begrijpt dat het geheid fout afloopt na verloop van tijd. Zeker als binnen het huwelijk eindelijk eentje doorheeft dat de ander gevoelsmatig niet meer op het huwelijkspoor zit. Hoe vaak zie je geen stellen, waarvan de ene een diepgaande platonische relatie aanknoopt of aangeknoopt heeft met een kennis, om het gemis binnen eigen huwelijk te compenseren.

D. de Jong, Utrecht

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

UW REACTIES

Ja inderdaad, het lijkt wel of de mensen het heerlijk vinden om ruzie te maken, alsof ze denken dat het bij het huwelijk hoort en dat ze van die tijd af elkaars bezit zijn. Het ergste vind ik dat ze zich veel te veel met elkaar BEMOEIEN. Het lijkt wel of ze zich niet alleen Kunnen of Willen vermaken. Irritante aandachtvragers. Dat komt denk ik vast uit hun kindertijd, de aandachtvragers van vroeger, doordrammers en de jankers. Maar vooral dat vreselijk op elkaar letten en overal mee bemoeien is funest voor gezinnen. Kijk maar naar de tv-series die geven ook al het slechte voorbeeld door alsmaar ruzieënde ouders en jeugd te laten zien. Afgrijselijk! Dan gaan ze nog denken dat het zo hoort. Als die jeugd dan trouwt gaan ze ook weer de ouders na-apen en elkaar claimen. Enz. enz. enz.

Tineke,
Zaandam

Volledig mee eens. In een maatschappij waar alles snel moet is het niet verbazingwekkend dat het met de keus van onze partners ook van alles mis gaat en mis zal blijven gaan. Bij het leren kennen van potentiële partners zijn we vooral met onszelf bezig. We zien datgene wat we willen zien en de rest vergeten we gewoon, lekker makkelijk maar niet echt echt objectief. Weliswaar is de mens dat nooit maar het lijkt wel of men in nederland de overreffende trap hebben uitgevonden. je zou zeggen dat men zich beseft dat het ideaalbeeld niet bestaat. De enige echte oplossing is de tijd nemen om iemand te leren kennen. hierbij gaan we er vanuit dat men zijn eigen ego enigszins weet uit te schakelen waardoor de ander zich comfortabel genoeg voelt om zijn of haar eigen ik te tonen (let op het verschil ego en ik). ach, wat lul ik nou... over ideaalbeelden gesproken...

Michel Hanson
Dominikaanse Republiek