publicatiedatum: 2-8-2001

Elkaar afkraken

Het was in Nederland altijd al een nationale sport, maar het lijkt de laatste jaren alleen maar erger geworden: elkaar afkraken. Op dit moment zijn vooral de Nederlandse Spoorwegen doelwit van afbrekende kritiek en hoongelach. Het was destijds een gezamelijke beslissing om de NS te privatiseren en toen alles mooi leek aan de horizon, hoorde je niemand een krimp geven.

Maar nu het allemaal tegenzit, wordt er geen spaan heel gelaten van het bedrijf dat juist zoveel steun kan gebruiken. Ook Minister van Landbouw Brinkhorst krijgt van alle kanten de volle laag terwijl onder zijn leiding de mkz-crisis in recordtempo is bezworen. Nee, de sfeer in ons land is dikwijls van een zeer bedenkelijk en laag niveau. En wie daar eens van wil proeven, hoeft alleen maar een bezoek te brengen aan één van onze talrijke voetbalstadions. Staat de thuisclub op voorsprong, dan is iedereen in een jubbelstemming. Staat de thuisclub op verlies en hebben zij het publiek nodig om terug te vechten, dan hoor je alleen maar gemopper, gejoel en gevloek.

Mijn buurmeisje liet onlangs haar eindrapport zien waarop alle cijfers zeven of hoger prijkten. Daaronder had de leraar als commentaar gezet: "Ik had dit jaar toch net iets meer van jou verwacht." Wat mij betreft geldt voor iedereen die niks positiefs te melden heeft dat hij beter zijn mond kan houden; ook al moet ik daar nu zelf even een uitzondering op maken.

UW REACTIES

Hoezo is de sfeer thans op een bedenkelijk laag niveau? Ik kom uit een gezin waar de krant dagelijks gespeld werd tot de laatste letter en waar op bijna ieder artikel misprijzend gereageerd werd, of het nu over een regeringsbesluit ging of over moderniseringen op welk vlak dan ook. Toen ik ouder werd, merkte ik dat dat gebruikelijk was bij veel mensen. Arbeiders eigen, heette het. Maar de boeren klaagden ook altijd (niet alleen over het weer!) om van de kleine middenstanders, de sportliefhebbers, de onderwijzers en het openbaar vervoer maar niet te spreken. Het enige verschil is dat de mensen mondiger zijn geworden en wel letterlijk: men laat zijn onvrede onmiddellijk horen. Soms te gauw, soms zetten sommige columnisten de lezers op het verkeerde been, of liever gezegd: op een half been. Deze laatsten halen enkele punten uit het nieuws en brengen dat naar voren op een manier die je plaatsvervangende schaamte bezorgt. Maar ook dat is niet nieuw; verzwijgen van (onderdelen van) informatie en benadrukken van ongemakken is van alle tijden. Het is jammer dat deze rubriek zich niet leent voor uitgebreider commentaar. Je wilt zoveel meer te berde brengen. Jammer ook dat uw stukjes herhaaldelijk een sfeertje weergeven van 'vroeger was alles beter'. Zo melancholiek af en toe. Of is dat de provocatie? Dan laat ik me niet meer uit m'n tent lokken!

E. Smit
Mill

Afkraken: als een 'echte' Nederlander betaamd, kan ik er ook wat van: De NS krijgt bijna dagelijks de volle laag omdat ik als forens twee treinen moet nemen om op mijn werk te komen en dat gaat de laatste tijd zo grondig mis dat mijn werkgever er genoeg van heeft en mij zelf verantwoordelijk acht voor mijn chronisch te laat komen. Ik vervloek de NS dan ook regelmatig. Samen met andere gestrande reizigers, wat ons dan weer een warm gevoel van verbroedering geeft. Wij lijden samen... En ook Minister Brinkhorst kan niet veel goed doen bij mij. Als vegetariër kan ik maar niet begrijpen dat economische belangen zwaarder wegen dan het leven van zoveel onschuldige dieren. Ik ben er kapot van geweest... De andere kant van de medaille is dat er een toename van vegetarisme en 'gezond' eten in het algemeen is ontstaan. eindelijk hoef ik me niet meer te verdedigen voor mijn levenswijze tijdens de lunch op mijn werk, sterker nog: ik ben een held! Een voorbeeld voor elke vegetarische 'wannabee' . Glunderend vertel ik elke middag weer wat er allemaal voor nodig is om jezelf een echte lacto-vegetariër te mogen noemen. Ik hoor er weer bij! Eigenlijk zou ik de NS en minister Brinkhorst moeten bedanken voor hun positieve invloed op mijn leven. Maar dat doe ik niet. Ik kraak ze af. En waarom? Daarom!

Micha
Amsterdam

Ik wilde hier even vermelden dat ik, en een hoop van mijn bekenden, al op de NS ouwehoeren vanaf het moment dat ze privatiseerden. Dat is gewoon een enorme fout geweest. Dit was iets wat we allemaal hebben zien aankomen. In ieder geval de mensen met een beetje verstand. Dit is een van de meest lompe dingen geweest die Den Haag in zijn bol heeft gehaald. Comleet krankzinnig. Als je ziet wat ze uitgeven aan infrastructuur ben je natuurlijk wel erg lomp om het openbaar vervoer te gaan afstoten. De geloofwaardigheid van Den Haag is echt wel een beetje tot een nulpunt gezakt.

Ferdinand B. de Pee
Delft

Hoezo afkraken? Volgens mij bestaat er geen negatieve kritiek! Uit elk soort kritiek kun je iets leren. Leer je iets, dan ben je weer een stuk wijzer. En dat juist is de positieve kant van dit gebeuren!

J. de Vogel
Heerlen

De beste stuurlui staan altijd aan wal!

Margot van Collenburg
Hellevoetsluis

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

UW REACTIES

Ik ben het helemaal met uw betoog eens, in Nederland heerst een mentaliteit waar een ieder zich voor zou moeten schamen. Er werden bijv. al onsmakelijke grappen gemaakt daags na de ramp in Enschede, Volendam en Herman Brood door mensen met de bekende 'ver van mijn bed'-mentaliteit. Iedereen in Nederland lijkt niet een individu maar een absolute éénling te zijn. Om leed buiten de deur moet gelachen worden en dat terwijl we leven in een democratische trendy, liberale, links van het midden-multicultuur. Goh, wat zijn we tolerant, medelevend en ruimdenkend zeg. Het is ieder voor zich en God/Allah voor ons allen. We putten zelfvertrouwen uit het afkraken van anderen omdat ons eigen zielige leventje dan misschien niet zo slecht lijkt te zijn, van saamhorigheid in onze samenleving is in ieder geval geen enkele sprake. Volgens mij wel van collectieve ontevredeheid... hoe komt dat toch? Om de NS aan te halen lijkt me geen goed voorbeeld, alle vertragingen, stakingen, treinen die uitvallen hebben ervoor gezorgd dat ik al jaren niet meer van het openbaar vervoer gebruik maak, maar kankeren op de NS doe ik niet.

John Temming
Utrecht

Ik ben het helemaal met u eens. Als ik naar mezelf kijk dan heb periodes dat ik een hekel aan mensen heb en ze ook een tijd niet meer om me heen wil hebben door al die negativiteit om je heen. En wat de rapportcijfers van uw buurmeisje betreft. De leraren reageren op die manier. Ik heb een paar keer een rapport gezien met hele goede cijfers en dan toch nog verwachten zij beter van zo'n kind. Zij vergeten dat kinderen daar onzeker van kunnen worden, misschien wordt het tijd dat leerkrachten zich bij laten scholen richting kinderpsychologie.

Agnes van Vessem
Rijswijk

Ja belachelijk, dat collectieve gekanker op de NS, ik heb medelijden met de conducteurs en conductrices die al dat gezever moeten aanhoren, terwijl de ballen van de directie er een puinhoop van maken en veel te laat nieuwe treinstellen hebben besteld, leve het communisme!!!

Gustaaf Scheres
Rotterdam

Ik ga ver mee met uw provocatie, maar heb wel een kanttekening. Want kritiek, hoe vervelend ook, heeft ook iets positiefs. Zet aan tot verbeteringen in alles. Constructief kritiek geven vind ik prima, maar zeuren om het zeuren is kinderachtig, dat ben ik met u eens. Maar volgens mij staan de Nederlanders daar bekend om.

Iris
Zuidwolde