|
publicatiedatum:
5-7-2001
Ontwikkelingshulp
 Jaarlijks geven wij miljoenen guldens
aan ontwikkelingshulp. Het meeste geld gaat naar derdewereldanden.
Maar ook in eigen land zijn er genoeg mensen die collecteren
voor hun eigen ontwikkeling. Vooral studenten hebben
aan een extra baantje zelden genoeg en zijn gedwongen
om bij hun ouders de hand op te houden.
Er zijn genoeg mensen die beweren
dat het doneren van geld aan armlastigen hetzelfde is
als water naar de zee dragen. Want, zo redeneren zij,
het eigen initiatief wordt niet gestimuleerd en het
dragen van verantwoordelijkheid al helemaal niet. Bovendien,
komt het geld nooit daar, waar het uiteindelijk voor
bestemd is. En ik moet toegeven, de zakken met geld
die ik aan mijn studerende kinderen geef, worden opvallend
vaak besteed aan tweedehands auto's, feestjes en luxe
maaltijden in plaats van studieboeken, nette kleding
en afwasborstels.
Maar, psychologisch gezien is dat
logisch. Immers, wie moet bedelen voor zijn bestaan,
heeft al geen macht. Waarom zou hij dan moeten dansen
naar de pijpen van de gulle gever? Ik vind dat ontwikkeingshulp
wel degelijk zin heeft al was het alleen maar om het
goede voorbeeld te geven. Met elke donatie die ik geef
druk ik dan ook mijn kinderen op het hart dat zij hetzelfde
doen voor hun kinderen.
UW REACTIES
Doneren
is is zeer goed. Geld sturen naar derde wereld landen
gaat veel naar soldaatje spelen en houd dat gouvernement
kalmpjes. Veel mensen in die streken en onze studenten
moeten nog leren dat : reward is in direct relation
to effort input. Als wij kijken naar de jeugd van vandaag
en onze kinderen toen ze die leeftijd waren , zijn wij
toch wel erg wrede ouders geweest, we gaven ze niet
veel keus. Ze hebben nu hele stabiele familie levens,
hebben goeje carrieres en zijn happy met hun werk. De
jeugd van vandaag schijnt ontevreden te zijn als het
niet naar hun toe komt waaien. Ze hebben nog wat te
leren.
Jan
Sidney BC, Canada
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
UW REACTIES
In
deze provocatie kan ik me helemaal vinden. Trouwens,
eigenlijk vind ik het doodnormaal dat kinderen van hun
ouders profiteren, waar verdien je ook anders je geld
voor? En inderdaad, als zij dit alles weer doorgeven
aan hun kinderen hebben we niet voor niets geleefd.
En ontwikkelingshulp... daar wil ik niet eens over van
gedachten wisselen. Dat is de plicht van ieder welvarend
land.
Iris
Zuidwolde
Ik
word niet echt geprovoceerd, want ik ben het grotendeels
met de tekst eens. Hoewel ik wel vind dat het helpen
van mensen in levensnood (oorlog met genocide, honger)
de 'hard core' ontwikkelingshulp is en dat dat studentenverhaaltje
meer luxe zaken betreft als toga-parties inclusief zuipen,
seks, auto's en mobieltjes kopen.
Niesko
Pras
Groningen
Je
geeft als voorbeeld studenten, kinderen. En dat is juist.
Zij zijn nog niet compleet volwassen/ zelfstandig. Maar
om volwassen mensen hun handje vast te houden, dat vind
ik te ver gaan. En dat is wat er gebeurt met ontwikkelingshulp.
Bedrijven opzetten en op die manier kennis verspreiden,
is goed. Maar niet een beetje vissen lopen geven.
Wouter
Koog aan de Zaan
Als
donateur moet ik het recht hebben om mee te beslissen
waar het geld aan uitgegeven wordt. Voorts is ontwikkelingshulp
een facet van het neokolonialisme.
John
Nelissen
Zweibrücken
|
