donderdag 8 maart 2001

Poolse Dagmara Dominczyk steelt het hart van befaamde graaf

Monte Christo ontsnapt opnieuw

door DICK VAN DEN HEUVEL

VALETTA (Malta) - De graaf kan er geen genoeg van krijgen. Al vijftien keer maakte de befaamde edelman van Monte Christo zijn opwachting op het witte doek, maar op Malta werden onlangs opnieuw zijn avonturen op celluloid vastgelegd. Mooier en beter dan ooit. Bij zijn versie van het klassieke verhaal van Alexandre Dumas heeft regisseur Kevin Reynolds eerder verantwoordelijk voor 'Robin Hood, Prince of Thieves' en 'Waterworld' de beschikking over James Caviezel, Guy Pearce en Richard Harris én beeldschone Dagmara Dominczyk. En dat alleen al maakt het afreizen naar de filmset de moeite waard.

Jim Caviezel als de graaf van Monte Christo. Zijn geliefde Mercedes krijgt het verleidelijke uiterlijk van de Poolse actrice Dagmara Dominczyk.

Op een van de mooie pleintjes in het kleine stadje Sliema zijn de voorbereidingen aan de gang van wat de filmmakers de carnavalscène noemen. Pontificaal op een van de mooie pleintjes staat een verbazingswekkend lelijke fontein. Een groen ding, totaal niet passend bij de tijd en stijl van de Graaf en zeker niet bij het pleintje.

Net als we de art-director de man die verantwoordelijk is voor alle decors en locaties in de film willen aanspreken op deze opmerkelijke (en ons inziens foutieve keuze), meldt hij vol trots dat zijn fontein maar nét op tijd is gearriveerd. Hij heeft het geval hoogstpersoonlijk vervaardigd in zijn atelier in Londen en het weten aan te sluiten op de waterwerken van Sliema, zodat er een mooie waterstraal zal verschijnen. Zijn enthousiasme is hartverwarmend.

Regisseur Kevin Reynolds heeft genoeg figuranten opgetrommeld om het pronkstuk van zijn art-director bijna geheel uit beeld te houden. De opnames van een stoet van carnavalsvierders zal zeker de hele nacht in beslag nemen, omdat de choreografie van de bewegende camera en de dansende mensen uitermate zorgvuldig moet worden uitgekiend. Reynolds is een andere regisseur dan in Hollywood gebruikelijk is. Zijn collega's zitten meestal op stoeltjes achter monitors en laten assistenten rennen over de set. Reynolds doet zelf het meeste werk. Hij draaft over de set, instrueert de meeste van zijn figuranten persoonlijk en onderhoudt zich intensief bezig met de gehele cast en crew.

"Ik heb die mentaliteit altijd gehad, hoe spectaculair mijn films ook zijn geweest. Bij 'Waterworld' waren er enorme logistieke problemen. Hier kun je gewoon rondrennen, maar daar waren de meeste van de medewerkers door al dat water domweg onbereikbaar. Het kost dan heel veel moeite om precies de beelden te krijgen die je in je hoofd hebt zitten."

De samenwerking met Kevin Costner is daar ook spaak gelopen, en de vete die tussen de regisseur en de ster is ontstaan, heeft Hollywood lang beziggehouden. Zelf wil hij er weinig over zeggen. "Elke vriendschap die eindigt met verraad, zorgt voor littekens die niet snel helen. Het vreemde is dat ik in de film die ik nu maak, dat soort thema's terugvind. Tussen mij en Costner komt het nooit meer goed, meer wil ik daar niet over zeggen. Maar wat het met mij gedaan heeft, dat draag ik elke dag met me mee. Niet alleen als last, trouwens... ik kan tegenwoordig mijn gevoelens daarover én wat ik ervan geleerd heb in mijn voordeel gebruiken."

Het visuele gedeelte van een film heeft zijn grootste aandacht, zo erkent hij. "Wat zou ik moeten sleutelen aan een verhaal dat zichzelf al eeuwenlang heeft bewezen? Veel meer zorg heb ik besteed aan het uiterlijk van de film. Ik wilde heel graag de haven van Marseille laten zien in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Marseille zelf was onbruikbaar, want die haven is helemaal gemoderniseerd. We zijn de wereld over gereisd om een geschikte locatie te vinden, totdat we hier in Malta aankwamen. Het is pure intuïtie bij het vinden van zo'n plek. Je staat er, je doet je ogen een beetje dicht en je denkt: 'Is dit Marseille in de 17e eeuw?' En als je die vraag met 'ja' kan beantwoorden, dan moet je niet verder zoeken."

De grote liefde van Edmond Dantes in 'De Graaf van Monte Cristo' is Mercedes de Rosas. Voor die rol vond Kevin Reynolds de jonge Dagmara Dominczyk, een New Yorkse die geboren is in Polen. Voor haar heeft het meespelen in dit epos een diepere betekenis. "Mijn vader was een van de voormannen van Solidariteit. Hij werkte nauw samen met Lech Walesa en heeft heel lang gevangen gezeten, volkomen onschuldig. Hij heeft uiteindelijk de wijk moeten nemen naar Amerika en is nooit meer teruggegaan naar Polen, waar hij zich zo vernederd heeft gevoeld."

Grote overeenkomsten dus met het verhaal van Edmond Dantes, die ook valselijk beschuldigd op een eiland gevangen zit, daar weet te ontsnappen, uiteindelijk rijk wordt en wraak neemt op de mensen die hem zoveel leed hebben aangedaan. "Mijn vader vertelde me het verhaal al toen ik een klein meisje was", vertelt Dagmara met ontroering in haar ogen. "Voor mij was het toen al het verhaal van mijn vader, en ik heb ook altijd gedacht dat de genoegdoening van de Graaf ook de wraak voor mijn vader was. Toen ik voor de film auditie ging doen en uiteindelijk ook de rol kreeg, ben ik naar mijn vader gegaan om hem dat goede nieuws te vertellen. Hij heeft er niets over gezegd, maar ik weet zeker dat het voor hem de cirkel rond maakte."

'De Graaf van Monte Cristo' zal deze
zomer in de bioscopen te zien zijn.