Een flinke hap uit een zure appel. Het gezicht van D66-lijsttrekker Borst op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen symboliseert de
neergang van de democraten. De volgende dag blijkt dat de partij in totaal maar liefst 440 raadszetels heeft moeten inleveren. Voor het
eerst in de geschiedenis zijn GroenLinks en de Socialistische Partij groter.
Medio 1997 schuift Hans van Mierlo in het Krasnapolsky-hotel in Amsterdam zijn opvolger naar voren: 'Het is een meisje en we noemen
haar Els'. Vol goede moed introduceerde Van Mierlo de nieuwe partijleider. En dus niet zoals menigeen verwachtte de populaire Hans
Weijers of de knappe Thom de Graaf. Borst reageerde verheugd en strijdbaar: 'Ik oud? Hoezo, oud? Ik ben 65 en ik begin me steeds jonger
te voelen'. Van Mierlo grapte: 'Ze hoeft alleen maar haar wenkbrauwen op te trekken en ze heeft al resultaat'.
Ongewild begon daarmee op de plek waar de partij van de vernieuwing ooit werd opgericht het verval. D66 moet voor deelname aan Paars I
een grote prijs betalen. Vriend en vijand is het erover eens dat de partij dat aan zichzelf te wijten heeft. Gebrek aan visie is de
voornaamste oorzaak. Tegenover het succes van staatsman Kok staat de treurige aanblik van Sorgdrager en Van Mierlo.
Daarnaast werkt de onvrede bij de kiezer over de gezondheidszorg en de lange wachtlijsten niet in het voordeel van lijsttrekker Borst
(tevens minister van Volksgezondheid). 'We zijn verliezer, maar we zijn niet weg. En weg gaan ook niet weg', reageerde zij op de uitslag.
Omgerekend verliest D66 11 van de 24 Kamerzetels. In een poging van D66 het tij te keren wordt Thom de Graaf aangewezen als
duo-lijsttrekker in de aanloop naar de Tweede Kamer-verkiezingen van 6 mei.