TOKIO - "Ik geloof dat we een band voor het leven hebben met de Nederlanders", zei Ierland-manager Mick McCarthy tien dagen geleden. Hij zat op Schiphol en wachtte op de vlucht naar Japan. Uitgerekend het land dat indirect verantwoordelijk was voor de uitschakeling van Nederland, sloot een pact met de KLM. "Hoe ironisch", grijnsde McCarthy, om zich vervolgens te verbazen over het gebrek aan vijandigheid. "Het is opmerkelijk dat nog niemand iets in mijn drankje heeft gedaan..."

Mick McCarthy (voorgrond) hier vlak voor zijn vertrek met KLM naar Japan.

'The Celts' doen er blijkbaar alles aan om de link met Oranje niet te verliezen. Acht jaar na het geruchtmakende vertrek van Ruud Gullit uit het trainingskamp heeft Ierland - dat aardige, charmante Ierland - ook Een Affaire. Het plotselinge vertrek van Roy Keane, kort voor het weekeinde, heeft voor veel opschudding gezorgd. Het groene hart is een bloedend hart.

Keane: de grote vedette. De gepassioneerde aanvoerder. Het bindmiddel. De man die meedogenloos kan zijn en daarmee vaak een wedstrijd (zie 1 september 2001) laat kantelen, en daarom ook 'The Mean Man'wordt genoemd. Hoewel het meestal wat mooier wordt ingekleurd, gaat het verhaal dat hij zich ooit als 22-jarige op de eerste training van Manchester United meldde met de woorden: "Jullie mogen mij niet, ik mag jullie niet. Zullen we maar beginnen?"

Roy Keane dus. Op een zeker moment maakte hij in Saipan met iedereen ruzie. Hij vond het trainingskamp niks, hij vond het trainingsveld niks en hij vindt de trainer een nul. Frustraties van een grote speler die met een klein land op stap is. Tijdens een groepsgesprek schold hij de hooglijk gewaardeerde McCarthy (57 caps), die als speler met Ierland nog de kwartfinale haalde in 1990, uit. "Je was al een waardeloze speler en je bent ook een waardeloze manager." Omdat McCarthy in Barnsley werd geboren, is hij in de ogen van de compromisloze Keane ook nog eens een 'nep-Ier'. McCarthy, diep beledigd, stuurde zijn captain weg en vroeg daarna of iemand daar bezwaar tegen had. Niemand stak zijn vinger op.

Sindsdien is Ierland in de war. Psychologen buigen zich over een al dan niet gespleten karakter, adverteerders pakken nu al hun verlies en de man in de straat roept gewoon dat 'Keano' een klootzak is. In het land van de rijzende zon zijn de verwachtingen meteen gedaald, zo belangrijk is Keane voor het elftal, dat een exceptioneel talent nodig heeft om boven de middelmaat uit te komen.

Irish Football 1/6/1921 - 23/5/2002. Het was een snel in elkaar gebeitelde grafsteen die voor het kantoor van de Ierse voetbalbond in Dublin werd neergezet. Keane vertelde nog wel dat hij de komende weken met een opgeheven hoofd door Cork zal wandelen, maar het is de vraag of hij dat hoofd niet zal stoten. Uit enquêtes blijkt dat het gros van zijn landgenoten achter McCarthy staat. Volgens de Ierse verslaggevers is de enige vriend die Keane op dit moment nog heeft zijn hond.

Ondertussen probeert de selectie zich zo goed mogelijk te herpakken. Het voordeel van de ruzie is waarschijnlijk dat McCarthy zijn beste speler verloor, maar 22 anderen voor zich heeft gewonnen. Ofschoon er tijdens persconferenties geen vraag over Keane meer gesteld mag worden, blijkt uit reacties van spelers dat zijn aftocht ook als een opluchting wordt beschouwd.

Keane is boven de werkelijkheid gaan leven sinds hij bij Manchester United een voetstuk kreeg aangemeten. Hij is gewend aan het stardom en nam niet meer met minder genoegen, terwijl Keane toch als geen ander moet weten dat een ongecompliceerde, ontspannen sfeer het Ierse elftal sinds jaar en dag kenmerkt. "Hij dacht dat hij Alex Ferguson zelf was", reageerde Jason McAteer, de speler die tegen Oranje het winnende doelpunt maakte.

"Ik heb nog nooit een speler zo schofterig tekeer horen gaan tegen een coach", vulde Matt Holland aan. Op de stoel in de spelersbus waar Keane zat, valt nu de afkorting R.I.P (Rest in Peace) te lezen. Keane mag rusten in vrede. Hij had last van zijn knie, wilde eigenlijk geopereerd worden en had diep in zijn hart geen trek in het WK, waar voor Ierland sowieso weinig te halen valt. Kort voor het toernooi kondigde hij reeds zijn afscheid als international aan.

"Ik heb zes jaar uitgekeken naar dit toernooi en dat laat ik door niets en niemand bederven", vertelde McCarthy op Schiphol nog.

Dit had hij niet voorzien. Maar hij hield woord. In de grootste rel van het Ierse voetbal gaf Mick McCarthy aan dat niemand belangrijker is dan het groene hart. Zelfs Roy Keane niet.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 28 mei 2002