Mensen verdrongen zich om de tanks van de Alliantie, blij en nieuwsgierig. Mannen holden naar de kapper om hun baard - verplicht onder de Taliban - 'Kaboel! Kaboel!' Dol van vreugde legden de soldaten van de Noordelijke Alliantie gisteren de laatste kilometers af naar de hoofdstad. De vrachtauto's waarop de soldaten arriveerden lieten onophoudelijk hun claxon horen. Kalasjnikovs knalden hun kogels in de lucht. Daarop volgden soldaten te voet, een lange colonne tanks en nog meer vrachtauto's en terreinwagens.

Aanhangers van de Noordelijke Alliantie in en bovenop een T-62 tank van Russische makelij rijden Kaboel binnen. (Foto: REUTERS)

Waarschuwingen van legerleiders dat buiten de hoofdstad halt had moeten worden gehouden, werden door de commandanten zelf genegeerd in de feestelijke, maar ook dreigende opmars.

Het was zeker de derde verandering van de wacht in Kaboel, waar 13 jaar semi-Sovjetbewind werd opgevolgd door vijf jaar waanzinnige burgeroorlog met meer dan 50.000 doden, daarna door de 'rust' van een fanatiek moslimbewind.

De bevolking reageerde al naar gelang de politieke overtuiging of etnische verbondenheid op de intocht.

"Ik ben zo gelukkig, we zijn vrij ", zei de 65-jarige Mohammed Akram met tranen in de ogen. "Vijf jaar leefden we onder de Taliban. Vijf jaar waren wij bang".

af te laten scheren. Anderen dosten zich in spijkerbroek, die zij vijf jaar lang hadden moeten opbergen. Na vijf jaar stilte schalde muziek uit radio's door de straten. "We kunnen weer luisteren, cool", zei een jongen.

Een vrouw, gehuld in de door de Taliban verplicht gestelde 'burqa', zei dat ze maar twee wensen had: "De burqa af en werk". Voor de zekerheid legde ze het gehate kledingstuk nog niet af.

Naast uitingen van vreugde waren ook de aanwijzingen van oorlog, onrust en rechteloosheid volop voorhanden. Pathanen (Pasjtoen), de meerderheid van de bevolking, herinnerden zich de moordpartijen en zinloze vernietigingsdrang uit het verleden, waaraan praktisch alle krijgsheren - Hekmatyar, de dode held Masoed, maar ook de levende generaal Dostum - zich schuldig hadden gemaakt.

Bijna alle winkels in Kaboel waren gisteren gesloten. In een park in het stadscentrum spuugden jongetjes op de ontzielde lichamen van Taliban-aanhangers. Vlak daarbij hingen er een aantal opgeknoopt in bomen.

Het waren leden van de buitenlandse militie van de Taliban - Pakistanen, Saoedi's, Tsjetsjenen - die besloten hadden tot het bittere einde te vechten of gewoon door de terugtrekkende Taliban in de steek waren gelaten, zoals eerder in Mazar-i-Sharif en in de oude frontlinies in het noorden was gebeurd.

Tot de eerste troepen die Kaboel bereikten behoorde militaire politie in kenmerkend groen uniform. Zij konden of wilden niet verhinderen dat in de sfeer van machtsvacuüm mensen oude rekeningen vereffenden, gevangenen uit hun cellen braken, winkels en kantoren geplunderd werden. Een verslaggever was er getuige van dat een jongeman, bewapend met een bazooka, op een personenauto afstapte en de inzittenden leek te bedreigen.

Binnen enkele uren werd de toestand hersteld zoals die door de Moedjaheddien was ingevoerd bij de verdrijving van het Sovjet-bewind in 1992: verdeling van de stad naar etniciteit. Volgens getuigen nam de aanhang van Alliantie-president Burhanuddin Rabbani het centrum onder zijn hoede en namen de Sji'ieten van Hezb-i-Wahdat het zuidwesten in.

(Reuters)

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 14 november 2001