ROTTERDAM - Dat het opbouwen van een nieuw team gepaard gaat met vallen en opstaan is de nieuwe bondscoach Joost Bellaart tijdens de 23ste Champions Trophy wel duidelijk geworden. Nadat zaterdag kansloos met 3-2 van het veel te sterke Duitsland was verloren, herstelde het Nederlandse hockey-elftal zich gistermiddag door in de strijd om de derde en vierde plaats probleemloos van Pakistan te winnen (5-2).

Teun de Nooijer, die tijdens deze wedstrijd zijn 100ste interland-doelpunt maakte, passeert stijlvol Tariq Imran van Pakistan. Links Matthijs Brouwer. Het Nederlands hockeyteam heeft zondag bij de Champions Trophy voor mannen in Rotterdam brons behaald. Oranje versloeg Pakistan met 5-2. (Foto: ANP)

Daardoor won de wereld- en olympisch kampioen de zogenaamde troostfinale en legde het beslag op de bronzen plak in een toernooi, waaraan de zes sterkste landen van de wereld deelnamen. Een toernooi ook in eigen land, dat met een bezettingsgraad van 85 procent (zo'n zesduizend mensen per keer) gedurende de zes speeldagen uitstekend werd bezocht. Was er zaterdag de teleurstelling dat de finale werd gemist (Duitsland loste Nederland als Trophy-houder af na een 2-1 zege in de eindstrijd op Australië), een dag later was er de voldoening van een ruime overwinning op de Paki's, waarvan in de laatste zes ontmoetingen niet meer was gewonnen.

Het dient gezegd dat de kleumende Aziaten (twee spelers speelden met lange witte onderbroeken aan) de ploeg van Bellaart niets in de weg legden. De bondscoach verklaarde dan ook na afloop: "Pakistan maakte het ons makkelijk. We zijn niet blij, maar wel content met de derde plek. We hebben in onze laatste wedstrijd veerkracht getoond en een goede indruk achtergelaten bij het publiek. Maar op topniveau hebben we met elkaar in de voorbereiding te weinig onder druk kunnen spelen. Gecombineerd met het wegvallen van belangrijke spelers, is dat ons in dit toernooi opgebroken."

Nederland verloor zijn wedstrijden tegen de finalisten Duitsland en Australië, won van Engeland en Korea (alle vier de wedstrijden eindigden in een 3-2 uitslag) en speelde in de eerste wedstrijd met 1-1 gelijk tegen Pakistan, waarna het als vierde 's morgens om 11.00 uur het duel om het brons tegen datzelfde Pakistan mocht (moest) spelen.

Het werd een wedstrijd waarin Van Weel met een kuitblessure aan de kant bleef en door de ziekte van Josef Kramer geen reservedoelman op de bank zat, die Oranje eindelijk op de helft van de tegenstander speelde. Bij rust leidde Nederland al met 3-0 door goals van De Nooijer, Ronald Brouwer en Taekema (strafbal). De 3-1 van Jawwad in de derde minuut van de tweede helft werd onmiddellijk gevolgd door een doelpunt van Eikelboom (4-1).

Oranje mocht het spel dicteren en deed dat dan ook. Iets, waar het een dag eerder tegen Duitsland (een wedstrijd om de keizer zijn baard, omdat de finalisten al voor het duel bekend waren) in het geheel niet aan toe kwam. De zevende strafcorner in de wedstrijd (Taekema had de eerste zes genomen) bracht Lomans succes, waarna Abbas via een strafbal in de laatste minuut de einduitslag op 5-2 bepaalde.

Ofschoon Teun de Nooijer absoluut als beste hockeyer naar voren kwam (hij scoorde tegen Pakistan zijn 100ste interlanddoelpunt) lieten over het gehele toernooi teveel spelers het afweten. Bram Lomans werd opmerkelijk weinig speeltijd gegund en pas in de laatste wedstrijd tegen Pakistan liet Remco van Wijk, die ook al weinig speelminuten kreeg, zich eindelijk weer eens ouderwets gelden. Merkwaardig deed het verzoek van hem aan (na overleg met Bellaart), dat hij na afloop liever niet met de pers wilde praten...

Door het vele al of niet gedwongen wisselen, stond Oranje geen enkele maal met dezelfde basis binnen de lijnen, waardoor zelden of nooit van de zogenaamde automatismen binnen het team sprake was. In dat opzicht is vooral Duitsland dat hier al zijn zes wedstrijden won, een verschrikkelijk stuk verder dan Nederland en dat biedt zorgen voor het komende wereldkampioenschap (eind februari) in Maleisië.

"In Rotterdam hebben we laten zien dat we heel goed kunnen hockeyen, maar ook dat we heel slecht kunnen hockeyen", zei aanvoerder Delmee. Ook hij schreeuwt om een vaste plek in het elftal en die bevindt zich in het hart van de defensie en niet op het middenveld.

Ook de strafcorner (5 uit 31) liep met erkende specialisten als Taekema en Lomans nog lang niet gesmeerd. Werk aan de winkel dus voor Bellaart en zijn nieuwe team, dat gedecentraliseerd verder traint. Begin januari komt de groep dan weer bij elkaar en staat onder meer een toernooi in Maleisië op het programma, voordat het echte wereldkampioenschap gaat beginnen. Oranje hoopt dat het dan een heel stuk verder zal zijn.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 12 november 2001