ST. ANDREWS - Eindelijk geen regen op de kust bij St. Andrews en feest in Schotland-golfland. Landsman Paul Lawrie greep in een spetterende finale de hoofdprijs in het inaugurele Dunhill Links Championship en die was goed voor een aansprekende prijs van bijna twee miljoen gulden. De topfavoriet Ernie Els stond er letterlijk bij, keek ernaar en kon naar de hoofdprijs fluiten. Een vette pot geld die hij eerst verspeelde op de beruchte 17e roadhole door bogey te scoren (een slag onder par), maar daarna meteen goed maakte op de 18e met een supermooie birdie. Lawrie, die de slotdag van dit door regen, mist, storm en weer regen met een dag verlengde toernooi, met één slag voorsprong op Els was begonnen, moest ineens alles uit de kast halen, omdat hij op dat moment in de wedstrijd gelijk stond met de Zuid-Afrikaanse topfavoriet. Maar zie, met een ongelooflijk mooie 20-meterputt vanuit de 'Valley of Sin' rechtstreeks in de hole, haalde hij de titel in dit op het Britse Open na, belangrijkste golfevenement binnen.

De Schot was er uiteraard superblij mee, want niet alleen de internationaal zeer aansprekende titel maakte zijn seizoen goed, het betekende ook weer eens een grote mondiale triomf na zijn laatste in 1999, waarin hij op Carnoustie het Open won.

Met Paul Lawrie kreeg dit eerste Dunhill Links Championship dus wel degelijk een uitstekende kampioen. Maar dat kon in het mekka van de golfsport, de felle discussies die rondom dit prestigieuze evenement zijn opgelaaid, niet temperen. Omdat op drie verschillende linksbanen werd gespeeld (St. Andrews, Carnoustie en Kingsbarns) vinden vooral de pure golfliefhebbers dat er te weinig overzicht op de wedstrijd is. De strijd komt te fragmentarisch over en is te moeilijk voor de liefhebber om te volgen. Ook het tijdstip laat in oktober ondervindt enorme kritiek, vooral vanwege de grimmige weerscondities die dan doorgaans in het noorden van Schotland heersen. Een regulier verloop is dan ook moeilijk te realiseren. De nieuwe opzet om professionals in hun eigen wedstrijd ook nog eens samen te laten spelen met celebrities c.q. amateurs uit de wereld van de film, theater, topsport en de business vindt in de ogen van de criticasters al helemaal geen genade; ze zijn zelf minstens net zo goed!

"To hell with this", is samengevat de negatieve grondhouding van voornamelijk de Engelse media. Maar daartegen is veel in te brengen. Het vernieuwende 'format' dat voor vijf jaar is aangegaan, zorgt voor continuïteit en heel veel extra werkgelegenheid in de golfsport en daarbuiten. In totaal pompt Dunhill in die periode maar liefst rond ƒ150 miljoen in dit unieke evenement. Daarnaast spreekt dat nieuwe initiatief vooral de jongere golfgeneraties erg aan. Zij zien in de in St. Andrews aangetreden filmacteurs en topsporters vooral veel idolen van deze tijd en dat alles bij elkaar zorgt ervoor dat de golfsport zich in een veel bredere belangstelling dan nu kan verheugen. Om deze voors en tegens was de afgelopen dagen dus veel te doen, waardoor de triomf van Lawrie een beetje ondersneeuwde, of beter gezegd regende. Maar sportief gezien leverde de Schot met een totaal van -18 een perfecte wedstrijd af. Zestien slagen beter dan het eindtotaal van de enige Nederlandse speler die was overgebleven, Maarten Lafeber met een score van 270 tegen 286. Die score was goed voor een 52e plaats en een prijzengeld van 50.000 gulden. Maarten Lafeber: "Ik ben er tevreden mee. Mijn swing is rustiger en ritmischer geworden van tee tot green was mijn spel best goed. Nu het putten nog. Dat kan en moet beter." De beste Oranjeman tijdens dit weerbarstige weekeinde besluit dit seizoen nog met wedstrijden in Italië en Spanje gevolgd door een reeks van drie competities in Zuidoost-Azië. "En dan pak ik eindelijk mijn rust, want je kan niet aan de gang blijven", getuigde Lafeber tot slot van enige wijsheid.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 22 oktober 2001