TEL AVIV - In een zeer bloedig weekeinde met veertien doden aan Palestijnse kant houden Israëlische troepen nog steeds zes Palestijnse steden bezet. Daarmee is het de grootste militaire actie sinds de ondertekening van het Oslo-vredesakkoord, dat van geen enkele waarde meer lijkt te zijn.
Bij de gevechten zijn aan Palestijnse kant bijna 200 gewonden gevallen. Israël telt acht gewonden, waaronder een soldaat die er zeer ernstig aan toe is. Aan Palestijnse zijde zijn het vooral burgers die het slachtoffer zijn.
De Palestijnen, daarin bijgestaan door een deel van links-Israël, claimen dat premier Ariel Sjaron erop uit is de Palestijnse leider Jasser Arafat ten val te brengen. Dat wordt tegengesproken door de minister van Defensie, Benjamin Ben Eliezer. Volgens de minister zullen zijn troepen niet langer in de Palestijnse gebieden blijven dan strikt noodzakelijk.
Sjaron heeft in een telefoongesprek met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Colin Powell, de voorwaarden gesteld voor een terugtrekking van zijn troepen, waarop de Amerikanen evenals Europa op aandringen.
Sjaron eist: een compleet einde aan het geweld van Palestijnse kant, een ontmanteling van alle terroristische organisaties in het Palestijnse gebied, en de arrestatie en uitlevering van de moordenaars van de vorige week door het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) omgebrachte minister van Toerisme, Rehavam Zeevi.
De Palestijnen zeggen dat Sjaron de zaak bewust laat escaleren omdat hij er niets voor voelt vredesbesprekingen te beginnen waarbij ook Israël pijnlijke concessies zal moeten doen. "We willen onderhandelen en het vredesproces weer nieuw leven inblazen, maar Sjarons enige doel is ons te vernietigen", aldus de Palestijnse onderhandelaar Saeb Erekat.
Steeds meer leden van de Arbeiderspartij zinspelen erop dat men weleens uit de regering kan stappen als Sjaron zijn politiek niet bijstelt. Volgens de minister van Industrie en Handel, Dalia Itzik, ontbreekt het Sjaron "aan een diplomatieke dimensie" en zal de Arbeiderspartij niet veel langer deel uitmaken van de regering van nationale eenheid.