GEMERT - Of de beschermheilige van de reizigers er zelf achter zit, blijft ongetwijfeld een onopgelost vraagstuk; maar feit is wel dat het Open Nederlands Kampioenschap motorcross, georganiseerd door de MAC St. Christoffel, voor het eerst sinds jaren een droomfinale krijgt. In alledrie de soloklassen - 125cc, 250/500cc en viertakten - is de titelstrijd nog niet beslist en dus mag de laatste NK-race, komende zondag op het circuit 'Wolfbosch' in Gemert, op voorhand een thriller worden genoemd.

Marcel van Drunen in de rol van 'Flying Dutchman' tijdens een van de NK-races dit seizoen.

De bijbehorende spanning is dan ook voelbaar bij Marcel van Drunen, koploper in de gecombineerde 250/500cc-klasse, maar desondanks nog allesbehalve in een jubelstemming. "Je zal mij niet horen zeggen dat ik de titel voor het grijpen heb, ik ben door schade en schande inmiddels wel wijzer", aldus de 31-jarige crosser. Van Drunen, dit jaar rijdend op een Husaberg 500cc-motorfiets, doelt op de diverse seizoenen waarin blessures of mechanische pech hem op beslissende momenten de das omdeden. Niet voor niets gaat de succesvolle coureur komende zondag op jacht naar de eerste (!) nationale titel uit zijn lange loopbaan.

"En dus een titel waar ik veel waarde aan hecht, de eerste is toch altijd bijzonder", aldus Van Drunen, die in de afgelopen jaren wel drie keer de 125cc-titel in het Duits kampioenschap greep. "Als motorcrosser heb ik altijd twee dromen gehad: het winnen van een Nederlandse titel en het winnen van een GP-manche. Dat laatste zal wel altijd een droom blijven, zeker nu de GP's nog maar uit één manche bestaan. Maar die droom van een nationale titel wil ik toch wel heel graag werkelijkheid laten worden."

Uitgerekend in het seizoen dat Van Drunen op nationaal niveau naar grote hoogten steeg, is hij over zijn internationale (GP-)prestaties allesbehalve tevreden. "De overstap naar Husaberg is toch moeilijker gebleken dan ik op voorhand had verwacht. Vooral de afstelling van de vering heeft me lange tijd voor onoplosbare problemen gesteld. Uiteindelijk bleek ik een groot deel van het seizoen met de verkeerde vering te hebben gereden; eigenlijk heb ik de boel pas sinds de Nederlandse GP in Lierop (2 september jl. red.) goed voor elkaar."

Met de slechte GP-ervaring van dit jaar in het achterhoofd was het voor Van Drunen dan ook geen moeilijke beslissing om voor het seizoen 2002 te keizen voor een nieuw, wederom Duits, team. "Ik heb een contract getekend bij SF-racing, waarvoor ik volgend jaar zowel in de Grands Prix als in de strijd om het Nederlands kampioenschap op een Yamaha in de 250cc-klasse uitkom. Terug dus naar een Duits team, maar ik heb in mijn contract laten vastleggen dat ik in 2002 alle NK-races mag rijden. Mocht ik tijd hebben om aan een of meerdere races voor het Duits kampioenschap deel te nemen, dan zal ik dat zeker doen. Maar als zo'n race samenvalt met een NK-race, dan kies ik voor een optreden in eigen land."

Over eigen land gesproken: waarom ontbrak de Eindhovenaar dit jaar in het team dat voor Nederland uitkwam tijdens de Motocross des Nations, het wereldkampioenschap voor landenteams? "Eigenlijk wil ik daar niet eens meer woorden aan vuil maken, want dat was helemaal belachelijk", klinkt het vol vuur. "In eerste instantie was ik door coach John van den Berk in het team gekozen, vervolgens 'degradeerde' ik tot reserve en toen Erik Eggens op het laatste moment geblesseerd uit het team wegviel, werd ik helemaal gepasseerd. 'Men' zou ineens geen vertrouwen meer hebben in mijn motor... Ik wacht nog steeds op een betere verklaring voor het feit dat ik uiteindelijk niet mocht rijden. Het ergste was dat ik op Teletekst moest lezen dat ik uit het team was geknikkerd; zo ga je toch niet met mensen om?"

Desondanks kan 'Oranje' volgend jaar weer een beroep op hem doen. "Deelnemen aan de GP des Nations is te mooi om 'bekijk het maar' te zeggen, wanneer ik in 2002 geselecteerd word. Het blijft voor mij een eer om mee te doen, dus ik ga gewoon zorgen dat ze straks niet meer om me heen kunnen." Waarbij het behalen van de nationale titel komende zondag natuurlijk een enorme stap in de goede richting zou zijn. Maar Van Drunen laat zich niet tot gewaagde voorspellingen verleiden: "Ik ga het onheil niet over me afroepen."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 17 oktober 2001