PEKING - Niemand kan er meer omheen. Peking heeft de Olympische Spelen binnengehaald en laat dat de wereld weten. Althans, in de stad zelf dan. Bewegende billboards, abri's, posters, lantaarnpaalvaandels; je struikelt bijna over de verwijzingen naar het sportspektakel, dat overigens nog zeven jaar op zich laat wachten. Tijdens de marathon is het ook raak. Slogan van de dag: 'Gezond op weg naar 2008'. Interessant meetpunt dus om te zien of Peking al in staat is op professionele wijze evenementen te organiseren. Conclusie: voordat de rest van de wereld op de poorten van de Chinese hoofdstad klopt, is het maar goed dat alles in het teken staat van verbetering en vernieuwing.

Vooropgesteld: de Aziatische metropool met ruim dertien miljoen inwoners is gezien de reusachtige bloeiperiode van de afgelopen 25 jaar een uitdagende, avontuurlijke plek om de Spelen te organiseren. Tot 2008 staat er echter een gigantische klus te wachten. En hoewel het bidcomité, dat de promotie deed voor het evenement op Chinese bodem, nooit onder stoelen of banken schoof dat de mouwen zeven jaar lang onafgebroken opgestroopt moeten worden, is tijdens de marathon wel heel schrijnend duidelijk hoeveel terrein er nog braak ligt.

Op een enkeling na spreekt niemand Engels, ook niet de organisatoren, die hoogstpersoonlijk de buitenlandse deelnemers opvangen. Mededelingen aan de lopers worden alleen in het Chinees door een speaker geschreeuwd. De uitslagen zijn zowel op papier als op de website van de organisatie alleen in Chinese tekens te verkrijgen. De lopers kunnen niets controleren, geen startnummers en aantallen.Alle informatie blijkt uiteindelijk in een klein schriftje van een Chinese bobo te staan.

Hoewel de start van de marathon tot de verbeelding spreekt, op het Plein van de Hemelse Vrede, vindt het vervolg plaats op een dodelijk saaie vierbaans snelweg. Ook nog eens bol van de smog, omdat er acht banen autoverkeer langs scheren. En de toeschouwers? De meesten staan eigenlijk gewoon te wachten op hun bus. Nee, het lopen van de Peking Marathon spreekt niet bepaald tot de verbeelding. En daar ligt nou juist een kloof. Want de organisatie roemt de marathon, het grootste loopevenement van China, die in 1981 zijn primeur kende. Er wordt gepocht over 20.000 deelnemers en vier miljoen enthousiaste mensen langs de kant. Dat is in ieder geval de officiële lezing aan de Chinese bevolking. Ook voor de staatstelevisie - de belangrijkste manier om de 1,3 miljard Chinezen te bereiken - is het evenement gelikt in elkaar gemonteerd.

De werkelijkheid is toch anders. Zowel bij lopers als toeschouwers vat de Peking-marathon nauwelijks vlam. De professionele deelnemers hebben een goed excuus: aankomend weekeinde staat de belangrijkste marathon van het jaar, die van New York, op de agenda. En dan heb je natuurlijk iets beters te doen dan zeven dagen eerder in de smog en chaos te lopen. De bevolking is daarom veroordeeld tot een plaatselijke topdrie. Buiten de winnende tijd, 2:10:11 van de onbekende Gong Ke, ruim vier minuten boven het wereldrecord, zegt het voldoende over het 'internationale hoogwaardige karakter' dat naast de topdrie bij de mannen, ook de eerste acht vrouwen de Chinese nationaliteit bezitten.

De voorzitter van de organisatie, de vice-burgemeester van Peking Liu Jingmin, tevens voorzitter van het bidcomité voor de Olympische Spelen: "We kunnen onze beloften over internationalisering en openheid niet in één jaar volbrengen. We hebben tijd nodig voor de veranderingen. Wij vinden het desalniettemin goed geregeld."

Ten dele heeft hij gelijk. De Chinese deelnemer kende in principe weinig klachten. Maar daar heeft de rest van de wereld momenteel nog niet zoveel aan.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 16 oktober 2001