WASHINGTON - Een donkere, atletische man verlaat afgelopen maandag een kleedkamer in het immense Capitol Hill Center, de thuisbasis van de Washington Wizards. Als een mitrailleur flitsen de honderden lampen van de fotografen. Hij trekt zich daar niets van aan. Terwijl zijn lenige kaken de kauwgum in zijn mond gejaagd vermalen, loopt hij naar het basketbalveld. De tribunes zijn leeg, alleen een aantal bevoorrechte persmuskieten heeft een accreditatie gekregen. Hij pakt een bal, dribbelt wat en vuurt zijn eerste schot richting basket af: met een zucht ontfermt het netje zich over de bal, net zoals de basketbalwereld hem weer liefdevol in haar gelederen opneemt.

|
Michael Jordan is nu echt terug! (Foto: REUTERS)
|
"He is back." Michael Jordan is nu echt terug! Zijn aangekondigde comeback kreeg de afgelopen dagen gestalte, toen zijn Washington Wizards met de eerste teamtrainingen begonnen. Tweemaal had hij eerder zijn afscheid aangekondigd. Na de eerste keer, in oktober 1993, had hij geprobeerd om vaste grond onder zijn voeten te krijgen in de Major League van het honkbal, maar dat mislukte. 'His Royal Airness' bleek toch menselijke trekjes te vertonen. Daarom werd er enigszins schamper gereageerd toen hij na twee jaar zijn eerste comeback aankondigde. Maar ditmaal betrof het de sport die voor hem was uitgevonden. 'Air' strafte alle sceptici dan ook meedogenloos af door vervolgens driemaal achtereen kampioen van de NBA te worden met zijn Chicago Bulls, waarmee hij de prestatie evenaarde van vóór zijn afscheid. Op 14 juni 1998 beslist Chicago de finaletweekamp tegen Utah Jazz door in Salt Lake City, dankzij een 86-87 overwinning, de eindstand op 4-2 te brengen. Enkele maanden later kondigt hij zijn definitieve afscheid aan. "Het staat voor 99,9 procent vast dat ik nooit meer terugkeer op de basketbalvelden", zegt hij tijdens die persconferentie.
Iedereen vindt dit een prachtig moment. Jordan nam afscheid in stijl. 'His Airness' had die laatste wedstrijd gedomineerd met 45 punten, maar het waren vooral de laatste 20 seconden die nog steeds in ieders geheugen staan gegrift. Bij een 86-85 achterstand en Utah in balbezit voor wellicht de beslissende score, ontfutselde hij de bal aan Karl Malone. Daarna dribbelde hij, zwaar belaagd door zijn verdediger Bryon Russell, naar de andere basket. Met nog enkele seconden te gaan explodeerde hij naar rechts, kruiste vervolgens naar links, om tenslotte explosief rechtstandig omhoog te gaan voor zijn jumpshot. Met feilloze precisie plofte de bal door de ring. "He did it again", schreeuwde de tv-commentator in extase, en bleef dit vol ongeloof herhalen.
Alle romantici, zeg maar gerust de hele sportwereld, vinden dit een passende afsluiting van de droomcarrière van de beste sportman van de eeuw. Mooier kan het immers niet worden. Maar Jordan is een bijzonder mens, die geen uitdaging uit de weg gaat. Zo'n zes maanden geleden wordt hij voor het eerst gesignaleerd op de speelvloer van de sporthal, in plaats van achter zijn bureau aldaar. Hij is inmiddels mede-eigenaar van het noodlijdende Washington Bullets geworden, maar ergert zich aan de instelling van zijn spelers. Maar het bloed kruipt opnieuw waar het niet gaan kan. Jordan krijgt de smaak te pakken, nodigt elke dag een aantal NBA-sterren uit om in besloten partijtjes tegen hen te sparren en besluit tenslotte om zijn tweede comeback te maken. De terreuracties van Bin Laden c.s. doorkruisen de gigantische publiciteitscampagne die stond aangekondigd. Op 25 september stuurt hij daarom een bescheiden fax de wereld in waarin hij melding maakt van zijn terugkeer. Zijn eerste jaarsalaris van één miljoen dollar een lachwekkend laag bedrag omdat hij het geld allang niet meer nodig heeft stelt hij ter beschikking van de slachtoffers van de WTC-ramp.
De geschatte extra inkomsten van de NBA door Jordans terugkeer: 20 miljoen dollar aan recettes en tientallen miljoenen aan merchandising. Na zijn tweede trainingssessie meldde hij gisteren: "Ik voelde het al die tijd jeuken en ik wil er zeker van zijn dat dit niet de rest van mijn leven zo blijft."