Binnen het IOC heeft hij zich reeds opgewerkt tot een plaats - als atletenvertegenwoordiger - Zijn werkterrein heeft zich verplaatst van 's werelds atletiekbanen naar duffe vergaderzalen, de polsstok is ingeruild voor een organizer en in plaats van sportkleding draagt hij nu een maatkostuum. Maar ook in de soms zo schimmige wereld van de sportbobo's is de ster van Sergei Bubka (37) snel rijzende.
|
Sergei Bubka (l) en Jacques Rogge. (Foto: EPA)
|
Nog geen jaar gestopt, maar inmiddels al een vooraanstaand lid van het IOC en sinds afgelopen woensdag ook lid van het hoofdbestuur van de IAAF. Bubka moet soms nog even wennen aan zijn nieuwe rol, bekent hij in het Shaw Convention Center van Edmonton, na afloop van weer een vergadersessie.
"Ik voel me nog in de eerste plaats een atleet. Geloof me, het bedrijven van of kijken naar topsport is vele malen leuker dan erover praten. Ik ben hier al een paar dagen en de WK atletiek begint vrijdagavond (afgelopen nacht Ned. tijd, red), maar het stadion heb ik nog niet eens van binnen kunnen zien."
Als sporter ontwikkelde Bubka, binnen de atletiekwereld nu reeds aangemerkt als toekomstig voorzitter van de IAAF, het raffinement van een ervaren bestuurder. Niet voor niets werd hij de rekenmeester onder de atleten genoemd. De 'Tsaar van de polsstok', zoals hij werd genoemd, sprong niet in de eerste plaats met zijn hart, maar met zijn hoofd. Keer op keer, 35-maal in totaal, verbeterde hij het wereldrecord polsstokhoogspringen en bijna altijd gebeurde dat met de kleinst denkbare marge van een centimeter om zodoende optimaal financieel voordeel te behalen. Zijn prestaties waren niet alleen van grote betekenis voor zijn eigen portemonnee, maar ook voor de sport. De wereldtitelstrijd atletiek geldt qua kijkcijfers nog altijd als het derde sportevenement ter wereld, na de Olympische Zomerspelen en het WK voetbal, maar de afgelopen jaren zag Bubka de aandacht voor de atletiek drastisch teruglopen. "Nu, als bestuurder, kan ik mijn kennis en ideeën kwijt om de sport te verbeteren. We moeten realistisch zijn: er zijn veranderingen nodig om de sport aantrekkelijker te maken."
De afgelopen dagen voerde de IAAF een aantal regelwijzigingen door om de attractiviteit te verhogen. Het door atleten fel bekritiseerde voorstel om het aantal pogingen bij het polsstokhoogspringen van drie naar twee terug te brengen, haalde het niet. Mede door toedoen van Bubka. "Ik heb tegen voorzitter Diack gezegd dat het geen goed idee was. Er zijn andere maatregelen denkbaar voor een flitsend programma, zoals het beperken van het aantal deelnemers of het beginnen op een hogere aanvangshoogte. Het publiek betaalt geld om atleten aan het werk te zien. Die willen waar voor hun geld en niet met een uurtje polsstokhoogspringen afgescheept worden. Als je het aantal pogingen zou beperken, stop je de ontwikkeling van dit nummer. Dat is gevaarlijk, juist in een sport als atletiek die bestaat bij de gratie van succes en records."
Als Bubka praat over polsstokhoogspringen, is de betrokkenheid in zijn stem hoorbaar. Niet voor niets neemt hij zelf nog twee- tot driemaal per week de polsstok ter hand ("Maar ik spring geen zes meter meer") en betekent het een hele opgaaf om zijn voormalige tegenstanders de komende week vanaf de tribune aan het werk te zien. De vorige editie van de WK atletiek in Sevilla ('99) miste de in Monaco woonachtige Bubka vanwege een blessure en dus volgde hij het evenement thuis voor de buis. "Mijn vrouw werd gek van me. Ik kon niet ontspannen kijken. Ik dacht mee met de atleten over de tactische beslissingen die ze tijdens de wedstrijd moesten nemen. Welke stok? Welke hoogte? Ik heb nog steeds de emoties van een sporter. Ja, mijn vrouw is blij dat ik nu niet thuis ben."
De Spelen van Sydney betekenden Bubka's laatste grote kampioenschap. De zesvoudig wereldkampioen sneuvelde roemloos in de series. "Het heeft me weinig moeite gekost te stoppen. Vanaf '96 werd ik voortdurend geplaagd door blessures, dan weet je dat het einde eraan komt. Ik heb 26 jaar sport bedreven, dan is het een keer mooi geweest. Bovendien ben ik geen moment bij de sport weggeweest. Gelukkig niet. Als je met pensioen gaat, moet je iets anders om handen hebben. Ik hou er niet van als iemand denkt dat de rest van zijn leven alles vanzelf gaat, puur en alleen vanwege het feit dat hij een ster is. Je moet je blijven bewijzen. En dat ben ik van plan."
in het hoofdbestuur. Bovendien maakte hij deel uit van de evaluatie-commissie, die de kandidaat-steden voor de Spelen van 2008 bezocht. "Ik heb het geluk gehad dat mijn carrière eindigde op het moment dat binnen het IOC een groot aantal hervormingen werd doorgevoerd. Anders was ik waarschijnlijk nooit lid geworden. Het is belangrijk dat de stem van sporters in het IOC gehoord wordt. Datzelfde geldt ook voor de IAAF."
In Edmonton is Bubka echter niet alleen met atletiek bezig. Zijn belangrijkste missie ligt op het persoonlijke vlak. Zijn tweeweekse verblijf in de multiculturele hoofdstad van de staat Alberta grijpt hij aan contact te zoeken met verre familieleden. De broer van zijn overgrootvader, Ogienko Ivan Ivanovitch, vluchtte tijdens de Russische revolutie in 1917 naar Canada. "Voor veel Oekraïners was Edmonton een populaire bestemming, zo ook voor hem. Ik zou graag mijn verre familieleden willen vinden om meer over hem te weten te komen."
De veelzijdige Bubka tijdelijk in de rol van detective derhalve. Het is weer even wat anders. Inmiddels is er met hulp van het organisatiecomité van de wereldtitelstrijd al contact gelegd met een vooraanstaande Oekraïense familie in Edmonton, die hem mogelijk verder kan helpen. Maar vooralsnog is er weinig bekend van Bubka's oud-oom, behalve dat hij als professor heeft gewerkt op de Universiteit van Alberta. "Ik hoop dat ik iets wijzer word voordat ik terugga. Dan is de WK voor mij geslaagd."
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}