EDMONTON - Wanneer de camera's hem gevonden hebben, manifesteert Haile Gebrselassie zich altijd met een brede lach. De laatste keer dat de wereld hem zag lachen, was alweer elf maanden geleden na zijn gouden olympische plak op de tien kilometer in Sydney. Sindsdien kwam hij door een operatie aan zijn rechter achillespees geen enkele maal meer in actie. Tijdens de wereldkampioenschappen atletiek in Edmonton, die vandaag beginnen, maakt Gebrselassie zijn rentree op de baan, zonder ook maar een enkele wedstrijd in de benen te hebben. Op jacht naar wat zijn vijfde wereldtitel op de tien kilometer moet worden.

Halie Gebrselassie. (Foto: AP)

Ontspannen maakte hij gisteren zijn opwachting op een massaal bezochte persconferentie, die was georganiseerd door het managementbureau van Jos Hermens, en liet hij de wereld hernieuwd kennismaken met zijn schijnbare eeuwige glimlach en z'n grappige Engelse gebrabbel. Zenuwen lijken hem in het geheel geen parten te spelen. "Ik maak me ook geen zorgen. Ik ben van mijn pijn af. Een blessure is altijd vervelend, maar de wedstrijdloze periode is tegelijkertijd ergens goed voor geweest. Mijn lichaam heeft de kans gekregen uit te rusten. Ik voel me goed", vertelde de Ethiopiër. Twijfels heeft zijn manager Jos Hermens evenmin. "Als iemand in staat is sterk terug te komen, dan is het Haile wel. Hij heeft in Hengelo ook weleens een wereldrecord gelopen zonder serieuze voorbereiding. Ik denk dat de concurrentie nerveuzer is dan Haile."

Pas sinds april is Gebrselassie, sinds juni '93 ongeslagen op de tien kilometer, weer volledig in training. Zondag staan de series op die afstand (met daarin ook Kamiel Maase) op het programma, woensdag volgt de finale. "De series komen hem nu goed uit. Zo'n wedstrijd is lekker om er weer even in te komen", weet Hermens. Gebrselassie worstelde al jaren met een pijnlijke achillespees voordat hij afgelopen jaar, kort na Sydney, besloot zich in een Zwitserse kliniek te laten opereren. Hermens: "De blessure was zo chronisch geworden, dat hij er niet meer doorheen kon lopen. Dat heeft hij wel lange tijd gedaan. De afgelopen acht jaar was hij nooit geblesseerd. Hij wist niet eens wat het was. Haile had het weleens over pijn in zijn achillespees, maar hij liet er nooit serieus naar kijken. 'De pijn zit in mijn hoofd', zei-ie dan. Even deed hij het dan wel rustiger aan, maar eenmaal terug in Addis Abeba ging hij toch weer die bergen opknallen. Lopen zit Ethiopiërs nu eenmaal in het bloed. Deze blessure heeft hij wel onderschat."

Bij de operatie op 23 november, waarbij onder meer een stuk van het hielbeen werd verwijderd, was ook Gebrselassie's vaste fysiotherapeut Anton Engels aanwezig. De Nederlander reisde tijdens het revalidatieproces diverse keren naar Ethiopië om hem ter plekke te behandelen. "Ze hebben daar nauwelijks fatsoenlijke fysio's", verklaart Hermens, die bovendien niets aan het toeval over wilde laten. Gebrselassie is zijn gouden paradepaardje, met wie hij een zeer hechte band heeft, maar die daarnaast ook geld in het laatje brengt. In zijn carrière liep de 28-jarige atleet vijftien keer een wereldrecord. Momenteel bezit hij de wereldrecords op zowel de vijf als de tien kilometer. De gedwongen maandenlange rustpauze kostte Gebrselassie zelf, zo schat Hermens, zo'n 2,5 miljoen gulden. "Maar Haile denkt daar niet aan. Hij heeft het lopen gemist. En de successen vanzelfsprekend. Hij is hongeriger dan ooit. En het geld? Dat boeit hem echt niet."

Records interesseren hem des te meer. Hij is erop gebrand zijn vijfde achtereenvolgende wereldtitel op de tien kilometer in de wacht te slepen. Geen enkele loper presteerde zoiets eerder. "Haile is erop gebrand geschiedenis te schrijven. Hij is zeer eergevoelig en wil herinnerd worden als de beste lange- afstandsloper die er ooit geweest is", zegt Hermens. Overigens werd polsstokhoogspringer Sergei Bubka wel zes keer achtereen wereldkampioen op zijn onderdeel. Ook die prestatie wil Gebrselassie op z'n minst evenaren. "Als ik hier win, zijn met vijf wereldtitels de vingers op mijn ene hand voorzien", zegt Gebrselassie. Om er lachend aan toe te voegen: "Maar ik heb nog een hand."

De honger naar succes is nog lang niet gestild. Na deze atletiekjaargang zal Gebrselassie langzaam maar zeker zijn vizier richten op de marathon, zonder daarbij overigens de baanatletiek geheel vaarwel te zeggen. Volgend jaar gaat hij waarschijnlijk debuteren op de klassieke afstand. Het is de afstand waarop hij bij de volgende Spelen in Athene 2004 wil schitteren. Hij zou daarmee met name in zijn vaderland eeuwige roem verkrijgen. Hermens: "De marathon blijft toch de enige afstand die écht telt in Ethiopië."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 3 augustus 2001