MÜNCHEN - Toch nog een fraaie zilveren en bronzen plak van de Nederlandse judoka's op de 22e Wereldkampioenschappen judo die met bijna 30.000 toeschouwers een grote belangstelling kende. Deborah Gravenstijn en toch weer Dennis van der Geest zorgden voor twee hoogtepunten waar het voor Nederland op een sof leek uit te draaien, vooral na het falen van olympisch kampioen Mark Huizinga twee dagen geleden.

Deborah Gravenstijn (Foto: ANP)

Dennis van der Geest haalde zijn derde bronzen plak op de wereldkampioenschappen in de open klasse binnen door de Braziliaan Hernandez met een prachtpunt te verslaan. "Ik ben er reuzeblij mee. Wat een punt zeg", stamelde de Haarlemmer na afloop. Deborah Gravenstijn tot 57 kg moest het in de finale alleen afleggen tegen de Cubaan Lupetey maar was dik tevreden. "Als je hoopt op een zevende plaats en het wordt zilver mag je alleen maar heel erg blij zijn." Deborah Gravenstijn plaatst zich met haar fraaie tweede plaats tot 57 kg op de wereldkampioenschappen in het rijtje van de grote judoka's.

Jarenlang stond ze namelijk in de schaduw van Jessica Gal die in de 57-klasse steeds de voorkeur kreeg. De op Tholen geboren Gravenstijn ging hongeren op af te vallen en tot 52 kg uit de komen. Daar lagen haar kansen. Na haar brons in Bratislava leek ze op de goede weg te komen. Maar op de WK in Birmingham ging het mis. Ze verloor in de eerste ronde van de onbetekenende Karyts Kaya uit Wit-Rusland en lag uit het toernooi. "Dit was voor mij de grootste teleurstelling die ik tot nu toe moest ondergaan en ik verloor nog onnodig ook. Gelukkig kan ik van mijn fouten leren en in Wroclaw werd ik alweer derde op de EK en hing ook tegen de derde plaats op de Olympische Spelen in Sydney. Had daar wat geluk moeten hebben. Toch besloot ik een klasse zwaarder te gaan draaien, het afvallen werd namelijk een nachtmerrie voor mij en het ging me veel te veel moeite kosten om me weer op te laden, want steeds moest ik zes kilo eraf halen. De 57 kg-klasse is veel beter voor mij en ik werd dan ook tweede op de EK in Parijs waar ik alleen verloor van Isabel Hernandez, de Spaans olympisch kampioene. Ik ging me steeds beter voelen en kreeg daarbij ook nog eens een baan bij de Koninklijke Luchtmacht in Gilze Rijen waar ik ook nog eens goed kan trainen. In Sydney heb ik dan ook een plan opgezet voor 2004 in Athene, waar de Olympische Spelen dan plaatsvinden. Dan hoop ik er helemaal te staan. Hier op deze WK hoopte ik stiekem op een medaille, maar het uitgangspunt was bij de beste zeven te komen. Ik heb keihard gewerkt en zelfs de judoka's van mijn school Jan de Rooy hebben drie weken vakantie voor mij opgeofferd om mee te kunnen blijven trainen. Dit heeft uiteindelijk een zilveren medaille opgeleverd en daarnaast heb ik bijna alle partijen met een vol punt kunnen winnen. Op ippon van Skturbabin uit Oezbekistan deed al na 1.12 minuut. De Italiaanse Cavazutti kon ik na 2.5 minuut pakken en de Française Baton ook na 2.5 minuut. De meesten allemaal met volle ippons, allemaal bijna met schouderworpen. Dat ik won van de japanse Kusakate was voor mij een grote verrassing. dat heb ik ook te danken aan Marjolein van Unen, onze bondscoach die precies wist wat haar sterkste punten waren. Alleen tegen Buckingham, de Canadees werd het een wasari, maar dat was ook voldoende."

Dat Gravenstijn ook de Japanse Kusakate klopte, was zoals gezegd een regelrechte stunt."O, wat was ik blij zeg." Gravenstijn was de eerste die toegaf dat goud er geen moment in heeft gezeten tegen de Cubaanse die pas twintig jaar is. "Twee jaar geleden heb ik haar ontmoet en toen won ik van haar, maar toen waren we ook wel erg aan elkaar gewaagd. Nu was ze beter en ook veel sneller. Ik kon haar niet goed vastpakken. Ze was me steeds voor en dan ben ik op mijn sterkst. Ik kreeg geen enkele kans. Dat is nu het volgende waar ik aan gaan werken. Dat moet beter worden, dan haal ik het hoogste. Ik durf uit te spreken dat ik wereldkampioen word." Trainer Jan de Rooy was ook zo blij als een kind. "We hebben haar zoveel mogelijk gesteund, want van de judobond Nederland was niks te verwachten. Ze lieten me vorige week pas weten dat ik weer mocht coachen, maar ik had al met vrienden op een camping vlakbij München afgesproken en die wilde ik niet in de steek laten. Ja, ik sliep op een matje en geen hotelbed maar we redden het wel samen. Deborah is al vanaf haar zesde jaar bij ons."

De twee bronzen medailles van Dennis van der Geest werd nu met een hele fraaie uitgebouwd. De vorm kwam al terug bij Dennis van der Geest toen hij de Roemeen Lungu nu wel wist te verslaan op beslissing van de scheidsrechter, waarna hij Hernandez die zelf ook werd uitgeschakeld met een fraai punt terug naar de tatami stuurde. "Ik voelde dat de vorm net op tijd terugkwam. Ik ben er erg blij mee."

Françoise Harteveld kwam in de herkansing terecht nadat ze vol op de rug was gekomen tegen de Chinees Tong. In de herkansing won ze tweemaal op straf van haar tegenstanders, maar tegen de Duitse Berger kwam ze na een beentechniek ook opnieuw vol op haar rug terecht.

Bryan Dijk tot 66 kg heeft zijn debuut goed gedaan met zijn zevende plaats en werd gelijk daarmee A-sporter bij het NRC. De pupil van Theo Meijer verloor de tweede herkansing-finale van de Koreaan Kim met een sido. Maar Dennis Meijer tot 73 klopte de derde man van de wereldkampioenschappen in '97 Zelonijs uit Litouwen maar verloor daarna van de Kazachstan Shakarov. Debutant Hubert Houken sneuvelde tot 66 kg. Hij verloor van Ismaylov de Azerbaidzjan.

zoek naar gerelateerde artikelen

zo 29 juli 2001