FUKUOKA - Vorstinnen onder elkaar. De een (Inge de Bruijn, koningin van Sydney) snelde gisteren in Fukuoka op de 50 meter vrije slag naar haar derde gouden WK-medaille en evenaarde daarmee de score van de Olympische Spelen, de ander (Beatrix, Koningin der Nederlanden) zag dat het goed was en verzond haar gelukwensen in drievoud per fax.

Vorstinnen onder elkaar. De een (Inge de Bruijn, koningin van Sydney) snelde gisteren in Fukuoka op de 50 meter vrije slag naar haar derde gouden WK-medaille en evenaarde daarmee de score van de Olympische Spelen, de ander (Beatrix, Koningin der Nederlanden) zag dat het goed was en verzond haar gelukwensen in drievoud per fax. (Foto: REUTERS)

Als een warm bad onderging De Bruijn de enorme aandacht die haar de afgelopen week ten deel viel. Waar Pieter van den Hoogenbands concentratie door de voortdurende aanwezigheid van cameramensen, journalisten, hotelpersoneel en fans verstoord werd, putte zijn ploeggenote juist inspiratie uit de verafgoding. Zaterdag vergemakkelijkte het zelfs haar voorbereiding op de halve finale van de 50 vrij, nadat zij in het hotel haar verontwaardiging had uitgesproken over het feit dat in het luxueuze onderkomen geen banaan te vinden was, terwijl het verorberen van een pisang normaal gesproken onderdeel uitmaakt van het vaste ritueel voor de wedstrijd. Het kamermeisje boog naar goed Japans gebruik, sprak het onvermijdelijke 'hai!' (ja), boog nogmaals en maakte duidelijk dat voor sommige Japanners ja blijkbaar ook inderdáád ja betekent. Bij terugkeer op haar kamer trof 'Inky' tot haar stomme verbazing een tros van 25 bananen en twee bossen bloemen aan.

De vanzelfsprekendheid waarmee ze het peperdure fruit deelde met de waterpoloploeg waar haar broer Matthijs deel van uit maakt, was dezelfde waarmee ze de mondiale titelstrijd naar haar hand zette. En dat verbaasde haar achteraf, want in de aanloop naar het toernooi kende de Eindhovense zo haar momenten van twijfel. "Wanneer je je hier meldt met vijftig procent trainingsachterstand ten opzichte van je tegenstanders, vraag je je automatisch af of je best doen goed genoeg is om hier te winnen."

De twee gouden medailles van eerder deze week, op de 100 vrij en de 50 vlinder, hadden echter een meer dan heilzame werking, zo merkte ook haar coach Jacco Verhaeren. "Voor de finale van de 50 vrij hoorde ik haar ineens zeggen dat ze zou gaan winnen. Dat heb ik haar nog nooit horen roepen. Inge heeft altijd veel bevestiging nodig. Ik vraag me nog steeds af waar dat vandaan komt. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet nodig."

De vraag of De Bruijn nou zo sterk was of de tegenstand zo matig, was een logische en werd beantwoord door Verhaeren. "Ze steekt hier met kop en schouders boven de rest uit, dat is duidelijk. Je doet haar prestaties tekort door te stellen dat het niveau bij de vrouwen minder is dan bij de mannen. Ze is een klasse apart, dáár wil ik graag de nadruk op leggen."

De eerlijkheid gebood De Bruijn (die als eerste Nederlandse sporter een gouden medaille kreeg omgehangen door de kersverse IOC-voorzitter Jacques Rogge) echter te bekennen dat ze wel eens met meer tegenstand heeft moeten afrekenen. In de halve finales zwom ze een nieuw kampioenschapsrecord (24,45), in de eindstrijd volstond een tijd die daar tweehonderdste seconde boven lag. "Ik had dit vooraf moeilijker ingeschat dan is gebleken. De rest is een beetje achtergebleven, denk ik. Ik moet zeggen dat ik ten opzichte van Sydney ook 'power' tekort kwam. Maar ik weet ook dat dit eenmalig is. Vanaf nu zal ik weer vol aan de bak moeten om te blijven winnen. Want denk maar niet dat het feit dat ik hier drie keer win mijn tegenstanders ontmoedigt. Die zijn tot het uiterste geprikkeld om me straks te verslaan."

Het was de enige vooruitblik waar ze zich aan waagde. Of ze haar loopbaan rekt tot en met de Olympische Spelen van 2004 en of ze na haar vakantie met tegenzin terugkeert naar haar Amerikaanse trainer Paul Bergen in Portland nu gebleken is dat een voorbereiding die zich grotendeels in Nederland afspeelt ook zijn vruchten afwerpt, liet ze in het midden. Verhaeren wist wel beter. Die zou er niet van opkijken wanneer De Bruijn de succesvolle Sydney-formule in tact laat en over drie jaar een tweede olympische kroon op haar carrière zet.

"Voor Van den Hoogenband is het slechte presteren een motivatie om de draad weer zo snel mogelijk op te pikken. De Bruijn haalt haar 'drive' uit het succes, mede omdat ze zich in een andere fase van haar loopbaan bevindt. In deze vorm zie ik haar wel naar Athene gaan. Waarom niet? Ze heeft toch altijd gezegd dat ze alleen naar de Spelen wil om te winnen?"

zoek naar gerelateerde artikelen

zo 29 juli 2001