AMSTERDAM - Schaatsers die op doping worden betrapt, riskeren een geldboete van 1 miljoen dollar, ruim 2,5 miljoen gulden. Ook schaatsers die weigeren een test te ondergaan of testresultaten manipuleren, lopen in principe de kans op een dergelijke geldstraf.
Dat blijkt uit een circulaire die de Internationale Schaatsunie (ISU) deze maand aan de aangesloten bonden heeft verstuurd. De geldstraffen zullen opgelegd worden in combinatie met een schorsing. Een schaatser die nooit eerder is betrapt en bij wie gebruik van een tamelijk onschuldig middel als efedrine is bewezen, kan bijvoorbeeld een geldboete van 100.000 dollar krijgen. In de praktijk zal daarnaast een schorsing van een tot zes maanden worden opgelegd. Voor bewezen gebruik van anabole steroïden geldt dezelfde geldboete, maar kan een schorsing van tenminste twee jaar worden uitgesproken. De ISU heeft vorig jaar al besloten in principe de geldstraffen op te leggen, maar die besluiten moesten eerst worden afgestemd met de IOC-regels. "Schaatsen is voor de toppers een beroep geworden", motiveert Gerd Zimmermann, vice-voorzitter van de ISU, de hoge geldstraffen. "Om de sport schoon te houden, moeten de sancties scherp zijn. Belangrijk is dat ze de straf voelen."
Ab Krook, topsportcoördinator van de financieel noodlijdende KNSB, toont zich verbaasd over de hoogte van de genoemde bedragen. "Ik vind het goed dat er optimaal en frequent gecontroleerd wordt en ook financiële sancties kan ik billijken, maar de bedragen moeten wel bij de sport passen. Deze bedragen zijn buiten alle proporties. Hoeveel schaatsers in de wereld verdienen meer dan een miljoen gulden? Dat zijn er slechts een paar. Ruim tachtig procent schaatst voor een onkostenvergoeding of niets. Hoe kan je van iemand uit Rusland 2,5 miljoen gulden eisen? Misschien wil de ISU dat deze bedragen mensen afschrikken, maar straks durven schaatsers niet eens meer hun sport te bedrijven." De ISU wil dat de dopingregels ook standhouden als ze door de burgerrechter worden getoetst. Daarom heeft het lang geduurd voordat alles juridisch was dichtgetimmerd. Zimmermann: "We wilen voorkomen dat een door de ISU gestrafte schaatser zijn gelijk haalt bij een rechter en vervolgens met een miljoenenclaim bij de ISU terugkeert."
Het bekendste voorbeeld daarvan is de zaak-Reynolds. De Amerikaanse atleet Harry 'Butch' Reynolds vocht in 1992 een schorsing wegens doping door de IAAF aan. De 400-meterloper kreeg gelijk van een Amerikaanse rechter, waardoor hij in eigen land mocht blijven lopen. Hij diende een schadeclaim in van miljoenen guldens en trof na een jaren durend juridisch gevecht een schikking met de IAAF voor een nooit bekend geworden bedrag.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}