FUKUOKA - Op de deurmat van het hoofdkantoor van de FINA in Lausanne ploft deze week een zware envelop, geadresseerd aan Mustapha Larfaoui. De voorzitter van de wereldzwembond zal een stief kwartiertje moeten vrijmaken in zijn drukke agenda, wil hij zich op de hoogte stellen van de inhoud. Op niet minder dan zes velletjes wordt de Algerijn namelijk kond gedaan van de dubieuze gang van zaken tijdens het langeafstandzwemmen van de WK in Fukuoka. Was getekend: Edith van Dijk, die zich drie dagen na het behalen van het brons op de tien kilometer zaterdag verzekerde van het zilver op de 25 kilometer, achter de Italiaanse Viola Valli.

Edith van Dijk (Foto: ANP)

Niet dat de 28-jarige Wognumse beweert dat zij afgelopen weekeinde voor de kust van het stand van Momochima op onreglementaire wijze werd afgehouden van prolongatie van haar vorig jaar op Hawaii veroverde wereldtitel op de langste WK-afstand. "Maar ze loopt nog altijd met enorm veel onvrede in haar lijf over de gang van zaken op de tien kilometer, waar haar protest wegens hinderen wel werd gehonoreerd, maar niet gevolgd door uitsluiting van de Russin Irina Abbysova", verduidelijkte vriend en trainer Hans van Goor. "Met zoveel onrecht kan ze gewoon niet leven. Ze wil een klip en klaar antwoord op de vraag hoe dat nu kan. En niet worden afgezeken zoals mij is overkomen."

Van Goor meldde zich woensdagavond, na de bekendmaking van de officiële uitslag, bij de FINA-officials om opheldering te vragen over de onnavolgbare gedachtekronkels van hoofdscheidsrechter Dennis Miller. Maar in plaats van keurig te woord te worden gestaan, stuitte hij op een muur van onwil. "Zoals er goede en slechte coaches zijn, zijn er ook goede en slechte scheidsrechters, kreeg ik doodleuk te horen. Sorry hoor, maar daar kan ik geen genoegen mee nemen. Dan bevind ik me blijkbaar in een bananenrepubliek, heb ik toen geantwoord. Of dat werd gewaardeerd? Nou, het werd in ieder geval niet met applaus begroet."

Geconfronteerd met zoveel onrecht kon Van Dijk de nacht van woensdag op donderdag de slaap niet vatten. Van Goor: "Ze was buitengewoon verdrietig. De hele nacht was ze maar bezig met het oordeel van de scheidsrechters. Het zou in deze sport niet mogen gebeuren dat langs de kant besloten wordt wie wint. Maar de heren verzinnen iedere keer opnieuw allerlei regeltjes waardoor dit tóch een jurysport wordt."

De eerlijkheid gebood Van Dijk zaterdag evenwel te bekennen dat ze ditmaal op faire wijze was verslagen. Tot de boei van 17,5 kilometer ging de Noord-Hollandse fier aan de leiding, daarna viel ze ten prooi aan een zware inzinking als gevolg van het feit dat ze door de hoge buitentemperatuur en het warme water haar lichaamswarmte niet kwijt kon. Van Dijk dronk onderweg niet minder dan zevenenhalve liter sportdrank (een hoeveelheid die gelijk staat aan een krat bier), maar slaagde er desondanks niet in de crisis af te wenden. "Toen Valli er zes kilometer voor de finish vandoor ging, kon ik gewoon niet volgen. Toch heb ik me niet zonder slag of stoot over gegeven. Pas op 1500 meter voor het einde wist ik dat het een hopeloze zaak was. Vanaf dat moment verlangde ik nog maar naar één ding: op het strand staan."

Geen reden tot treuren, hield Van Goor zich aldaar dapper ten overstaan van zijn gehoor. "Edith heeft nu twee gouden, twee zilveren en twee bronzen WK-medailles in haar bezit. Er zijn er maar weinig die haar dat na kunnen vertellen." Maar hoe dapper hij zich ook hield, van binnen knaagde het toch bij de voormalige langeafstandszwemmer. "Voor de wedstrijd was ze haar woede nog altijd niet kwijt, al was het vandaag al een stuk minder dan een paar dagen geleden. Was deze wedstrijd donderdag gezwommen, dan had ze met een kwartier voorsprong op de rest gefinisht."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 23 juli 2001