FUKUOKA - Het was een evaluatierapport dat niets te raden, maar alles te wensen over liet. Ruim een half jaar trok de Koninklijke Nederlandse Zwem Bond (KNZB) er voor uit het echec van de Nederlandse waterpolosters op de Olympische Spelen van Sydney te analyseren. Het oordeel van de onderzoekscommissie, bestaande uit onder meer de portefeuillehouder waterpolo van de zwembond Hans Aalberts en Astrid van den Hoogenband, was het lange wachten echter meer dan waard. In niet mis te verstane bewoordingen werd de vinger op de vele zere plekken gelegd, teneinde met een schone lei het traject richting Spelen van 2004 in Athene te beginnen. Afgaande op de nederlaag van 4-6 (0-2, 0-1, 1-2, 3-1) die Oranje gisteren op de WK in Fukuoka leed tegen Canada, werd duidelijk dat de sterk verjongde ploeg nog veel kan leren. Van de gemaakte fouten én van bondscoach Paul Metz.

Gillian Van Den Berg (L) (Foto: REUTERS)

Niet in Sydney, maar al tijdens het olympisch kwalificatietoernooi in Winnipeg werd het fundament onder de ploeg, die als een serieuze medaillekandidaat werd beschouwd, weggeslagen, zo staat in het rapport te lezen. In Canada was een ingrijpender maatregel van de KNZB wenselijk geweest toen bleek dat het niet langer boterde tussen de ploeg en bondscoach Jan Mensink. Op aandringen van de speelsters was gekozen voor een compromis door Paul Metz aan te stellen als assistent-coach voor de verbale coaching. Het vertrouwen in Mensink was evenwel al te veel aangetast, waardoor het beter was geweest op dat moment te breken met Mensink. De speelsters kregen te weinig inhoudelijke inbreng in technisch/tactische zaken en te veel invloed op secundaire zaken als kleding, waardoor het beeld van een verwende groep werd gecreëerd. Bovendien ondernam een aantal speelsters te weinig actie om minder te gaan werken bij hun werkgever en was er geen sprake van onderlinge concurrentie, aldus het evaluatieverslag.

Als eerste maatregel werd besloten het werk van Mensinks opvolger Metz kritisch te volgen. "Hij wordt beoordeeld aan de hand van alle grote toernooien", waarschuwde Aalberts. "Afgezien van virusinfecties en andere calamiteiten zal hij worden afgerekend op de doelstelling, te weten een plaats bij de eerste zes op de EK en een notering bij de eerste acht op de WK."

Aan het eerste criterium voldeed de bondscoach, getuige de vijfde plaats bij de Europese titelstrijd in Boedapest. Of het tweede ook haalbaar is, wordt een ander verhaal. Waar zijn collega van de mannenploeg Johan Aantjes in de openingswedstrijd Canada met 10-4 (0-1, 1-0, 5-3, 4-0) de baas bleef, zag Metz de vrouwen na de 8-7 winst op Japan in de tweede wedstrijd ten onder gaan in het fysieke geweld. "Ik zweer met twee vingers in de lucht dat deze ploeg tot de beste acht van de wereld behoort. Of dat er alleen in een poule met landen als Canada, Australië, Griekenland en Hongarije uit komt, is nog maar de vraag."

Metz heeft zijn ploeg inmiddels overtuigd van het feit dat het geheim van de kampioen schuilt in veel wedstrijden spelen en nog veel meer trainen. "We komen uit op hooguit dertien uur training in de week, waar een land als Canada gemakkelijk op 25 uur uitkomt", berekende Metz. "We leggen het op spierkracht gewoon nog af. Gelukkig is het topsportklimaat in Nederland zo verbeterd dat ze gemakkelijker de beslissing kunnen nemen fulltime naar de Spelen van Athene toe te werken. Verder is het een kwestie van heel hard werken. Dan komt het talent vanzelf bovendrijven."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 20 juli 2001