De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
vr 20 juli 2001  
---
De krant 
Voorpagina Telegraaf 
Binnenland 
Buitenland 
Telesport 
Financiële Telegraaf 
Archief 
ABONNEER MIJ 
De prins en Maxima 
Over Geld 
Fiscus 2001 
Scorebord 
Auto op vrijdag 
Jaaroverzicht 
---
Telegraaf-i
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
VacatureTelegraaf 
DFT 
CrazyLife 
Tour de France 2001 
Weerkamer 
Al onze specials 
Headlines 
---
Kopen 
 Speurders 
Veilinghal 
ElCheapo 
Siteshopper 
---
Met Elkaar 
Chatweb 
Vertel 
Cybercard 
Netmail 
---
Mijn leven 
AstroLink 
De Psycholoog 
---
Contact 
Adverteren 
Mail ons 
Over deze site 
Bij ons werken 
[terug]
 D E   T E L E G R A A F   B U I T E N L A N D 
 
  Extravagant dineren
in Londen

   
 

AMSTERDAM - Het is al een week het gesprek van de dag in de Londense City. Hoe kunnen zes jonge zakenmensen zo'n rekening bij elkaar eten en drinken? Het bedrag telt in Nederlandse guldens zes cijfers en overstijgt het modale jaarinkomen ruimschoots. Hoeveel het diner was, zal iedereen verbazen.

Iedereen weet dat de prijzen in Groot-Brittannië de pan uitrijzen. Hoewel de Britten de nog immer voortdurende mond- en klauwzeerplaag de schuld geven van minder toeristen, is het toch vooral het dure pond, waardoor steeds meer mensen het Verenigd Koninkrijk mijden. Het immense eiland wordt hierdoor steeds verder van het continent afgesloten.

Wie een bezoek waagt, weet niet hoe snel hij/zij weer moet wegkomen. Het overkwam een collega met een zeiljacht. Voor één etentje aan de Engelse zuidkust, had hij drie diners in een Franse kustplaats. En volgens hem nog beter ook. Al moet worden vastgesteld dat de Britse keuken met sprongen is vooruit gegaan.

Een gin-tonic kost al snel minimaal elf gulden. Een simpel glas wijn komt op twaalf gulden. Om over luxe cocktails in de grote hotels maar helemaal niet te spreken. Er zijn bars die zonder blikken of blozen 36 gulden rekenen. Een rondje geven is daar een gewaagde zaak, tenzij geld uiteraard natuurlijk geen rol speelt.

De zes handelaren uit de City, die allen bij de investment afdeling van Barclays Bank werken, moeten tijdens het diner ongetwijfeld aan hun Canadese baas Matt Barret hebben gedacht. Hij sloot 170 bankkantoren en ontsloeg duizenden werknemers. En dat voor een salaris en bonussen ter waarde van ruim 21 miljoen gulden per jaar. En alsof dat nog niet genoeg is, komen daarbovenop nog eens opties met een waarde van bijna 110 miljoen gulden.

Geen wonder dat zijn Cityboys, die ook niet op een houtje hoeven te bijten, niet achter wilden blijven. Zij consumeerden voor liefst 158.000 gulden bij de befaamde sterrenkok Gordon Ramsay. Ofwel per hoofd 26.333 gulden. Zij braken met gemak het record van duurste etentje in het Guiness Book of Records dat op naam staat van de Tsjechische financier Victor Kozeny. Hij at en dronk in 1997 met zijn gezelschap in de Londense sterrenzaak Le Gavroche voor ruim 15.700 gulden per persoon op.

Het Barclays Bank zestal had nog geluk ook. Chefkok-eigenaar Gordon Ramsay rekende alleen de drank. Het exclusieve eten bood hij aan. En wat voor een drank. De flessen Petrus waren van de jaartallen '45 tot en met '47. De duurste Petrus was bijna 40.000 gulden. Extravaganter kan niet.

Maar kennelijk gaat het Barclays Bank ondanks de drastische saneringen voor de wind. Recent kwamen twaalf medewerkers van de Deutsche Bank de investment tak versterken. Zij werden gelokt met het vooruitzicht straks 210 miljoen gulden onder elkaar te mogen verdelen. Andere City-handelaren en bankiers zijn slechter af. Zo mogen Morgan Stanley werknemers alleen nog maar economy klasse vliegen naar New York. Bij Credit Suisse First Boston kregen werknemers de waarschuwing dat een diner met gasten niet duurder mag zijn dan 25.000 gulden. Welk een armoede.




 

zoek naar gerelateerde artikelen


vr 20 juli 2001

[terug]
     
© 1996-2001 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.