CHAMROUSSE - De braakselresten op zijn maagdelijk witte mouwen illustreerden de pijn van het lijden. Minutenlang begroef Michael Boogerd zijn gezicht in zijn handpalmen. Zittend op het puntje van de stoel van de ploegleidersauto probeerde hij op adem te komen en de bittere pil enigszins te verwerken. Wekenlang veinsden angst en twijfel voor 'Le jour noir', de zwarte dag, door zijn lichaam. Gistermiddag moest hij op grote hoogte inderdaad weer die door hem zo gevreesde diepe knieval maken. Zijn 38e plaats op 6'35 van Lance Armstrong was ver beneden zijn stand. "Laten we hopen dat dit die ene zwakke dag is", durfde de Rabo-vedette desondanks nog hoopvol vooruit te kijken.

Michael Boogerd (Foto: Cor Vos)

De euforie van 'L'Alpe d'Hollande' verbleekte nog geen 24 uur later in een verrassende deceptie. Waar hij dinsdag eindelijk zijn reputatie als klimmer in het grote rondewerk nog eens had bewezen, viel zijn klassement een dag later in de klimtijdrit weer in duigen. De fel gekoesterde klassering in de toptien staat weer minuten van hem af. Kregen de heren Ullrich, Beloki en Moreau andermaal een afrekening van Lance Armstrong gepresenteerd, Boogerd was meer op zoek naar het juiste ritme dan dat hij tegen zijn concurrenten vocht. Op de grote onbekende berg van deze Tour, die nooit eerder in het parcours was opgenomen, kon de Hagenaar in conclaaf met de chronometers de cadans niet vinden. Santiago Botero en Oscar Sevilla passeerden hem zelfs op weg naar het skioord.

"Echt slecht he", vertrouwde hij verzorger Ton van Engelen toe, waarna Nederlands hoopt eventjes later met een lijkbleek gelaat zijn relaas deed. "Dit was gewoon een hele slechte dag. Ik moest héél diep gaan. Soms is dat een lekker gevoel, maar nu was het een brok ellende. Een grote lijdensweg. Ik weet niet waar het aan ligt. Waarschijnlijk heb ik de rit naar l'Alpe d'Huez niet goed verteerd. Ik had totaal geen ritme en raakte compleet geblokkeerd. De power was er, maar ik bleef vierkant draaien. Op de pedalen staan lukte helemaal niet. Heel even liep het toen Botero me inhaalde, maar dat was maar héél even. Het is een gevoelskwestie. Je wilt wel harder, maar je kan het niet. Typerend voor een tijdrit. Alleen als ik een superdag heb kan ik een goede tijd neerzetten, maar vandaag had ik dat absoluut niet."

Waar Boogerd van zichzelf verloor, waren Jan Ullrich en Joseba Beloki de enigen die het verlies tegen de komeet uit Texas beperkt hielden. Tikte Armstrong zijn kleine versnelling rond, zijn grootste concurrenten buffelden met hun mond wagenwijd open tegen het Belledonne-massief op. In de luxe camper, die geparkeerd stond nabij de skipistes waar tijdens de Olympische Spelen in 1968 de Alpijnse disciplines werden uitgevochten, verwerkte 'Der Jan' de nieuwe domper. Pas een kwartiertje na zijn aankomst, verscheen de Telekom-kopman bij de deur, waar hij een hartverwarmend applaus van tientallen Duitse supporters kreeg.

Redelijk vrolijk gemutst kwam er ditmaal geen nurkse toon uit zijn mond. "De moraal is nog altijd goed", zei 'Ulli-Bulli'. "Ik heb de tijdrit goed voorbereid en in de wedstrijd geen enkele fout gemaakt. Voor de Tour heeft Armstrong gezegd dat hij mij het grootste talent in de wielersport vindt. Op dat compliment wil ik nu antwoorden door te zeggen dat hij nog een groter talent is. Dat wil niet zeggen dat mijn verzet hier is gebroken. Armstrong heeft weer een minuut op me gepakt, maar de Pyreneeën zijn zwaar genoeg om nog iets te ondernemen."

Zeker gezien de weersomstandigheden die de renners meteen na de verplaatsing van vandaag op hun dak krijgen. Na de kou in de Alpen loopt het kwik in Perpignan op naar dertig graden Celsius. "En dat heeft Ullrich het liefst", gaf zijn ploegmanager Walter Godefroot aan. "Twee slagen zijn verloren, maar we zijn hier niet naartoe gekomen om alle slagen te verliezen. Armstrong is momenteel hors categorie, maar kan die Amerikaan geen inzinking krijgen. Ik ben er juist van overtuigd dat Jan en onze ploeg hun huidige conditie zeker tot aan Parijs kunnen houden."

Die hoop blijft Beloki ook nog koesteren. "Ik had vrees dat Armstrong me vandaag zou inhalen. Hij was twee minuten na mij gestart, dan weet je het immers nooit. Nu gaat de strijd van de tactiek beginnen. Voor de Tour koesterde ik een plaats bij de eerste tien, nu besef ik dat ik andermaal voor het podium moet gaan. En op welke trede ik eindig, zie ik na de Pyreneeën wel."

Waar de Alpen hun geseling alweer hebben volbracht, wordt het Tour-peloton vandaag naar de moordende Pyreneeën-toppen gevlogen. Wachtend op een nieuw gevecht tegen de ongenaakbare cowboy uit Austin of een strijd tegen zichzelf in de brute natuurelementen. "Misschien kan ik tijdens deze verplaatsingsdag nog herstellen of het is weer eens met me gedaan", vochten hoop en vrees andermaal om voorrang in Boogerds hoofd.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 19 juli 2001