De Est Kirsipuu zegeviert in Straatsburg.

STRAATSBURG - De moeite om zijn hoofd vluchtig naar het podium te keren nam hij niet eens. Stuurs kijkend, met de blik op oneindig, passeerde Jeroen Blijlevens de witte kalklijn, waar Jaan Kirsipuu al lang breeduit met de ruikers stond te zwaaien. De wanhoop had de teleurstelling al lang uit Blijlevens' lichaam verdreven. De blik op zijn gelaat was even triest als de balans van zijn eerste Tour-week. Bijna een jaar staat hij als sprinter reeds droog. Deze Tour moest juist bewijzen dat 'Jerommeke' het fysieke geweld met tandje elf nog niet was verleerd, maar niets blijkt minder waar.

Beleefd nam de Brabantse vuurvreter nog de moeite om te verklaren dat hij het niet wist. De lippen krulde hij nurks op elkaar. Al twee grote rondes heeft hij niet gescoord en deze Ronde van Frankrijk dreigt andermaal in een persoonlijk drama te eindigen. "Als het niet snel beter gaat, ziet het er slecht uit", keek hij gisteren na zijn ruim 12 minuten tijdverlies al somber vooruit naar de nakende Alpen-ritten.

Drie kruisjes had de Lotto-sprinter in de eerste week in zijn rondeboek gezet. Drie keer eindigden die ritten ook in een massasprint, maar even vaak was de voormalige marktkoopman onzichtbaar. Zijn laatste overwinning dateert alweer van 4 augustus vorig jaar, het criterium in Maarheeze om precies te zijn. In de Tour had hij zijn sportieve gram moeten halen. Repliek moeten dienen aan de criticasters die beweren dat zijn scherpe sprint is afgebot. Zeker na de afgelopen Giro d'Italia, waar hij als kopman niet verder dan een vierde en vijfde plaats kwam. Maar steeds meer lijkt het erop dat Blijlevens zijn reputatie als sprinter kwijt is.

"Hier word ik niet vrolijk van", constateerde hij neerbuigend. "Ik weet niet waarom het zo slecht gaat. Natuurlijk ben ik malende en probeer ik antwoorden te zoeken. De voorbereiding was goed. Het ging eigenlijk steeds beter. In de eerste rit sprintte ik zelfs lekker. Maar in de waaiers op weg naar Verdun merkte ik al dat het minder ging. Nu gaat het helemaal niet. Nee, ik denk niet dat het tussen de oren zit. Dat is een veel te makkelijk excuus."

Op zestig kilometer van de streep op de Col du Donon, tweede categorie, moest hij samen met Steven de Jongh en Olivier Perraudeau als een van de eersten lossen. "Het scheelde niet eens veel. Op de top reed een groepje met Kirsipuu en Steels een honderdtal meter voor ons, maar we kregen dat verschil niet meer overbrugd. Als het niet gaat, gaat het niet."

Ook in de Lotto-ploeg, waar hij slechts een eenjarig contract heeft, komt zijn positie in gevaar. "Voor Jeroen is het probleem groter dan voor ons", leek ploegleider Jef Braeckevelt al enige afstand van hem te nemen. "We wachten niet op een zege van Blijlevens. We hebben als ploeg inmiddels al zestien zeges op zak. In de Giro d'Italia hadden we ons hele strijdplan op hem afgestemd. Dat doen we hier niet. Het is nu nog iets te vroeg om te concluderen dat hij een miskoop is. Maar ik hoef niet uit te leggen dat het niet goed is wanneer een sprinter niet wint."

Met de kommer en kwel van een voormalige (?) concurrent hield Jaan Kirsipuu zich helemaal niet bezig. In een wildwest-sprint pakte hij zijn tweede ritzege, na winst in de eerste etappe in de Tour van 1999, in de Tour de France. Op de Quai des Alpes slingerden de brede dijen van links naar rechts over de weg en werden er ook weer stoere 'kwakken' uitgedeeld. Voor de derde maal in zijn carrière was Tom Steels kind van de rekening van de jury. Diskwalificatie! Zijn vierde plaats werd hem afgenomen.

"Steels wilde Kirsipuu aan de linkerzijde passeren, maar schrok van de dranghekken. Toen hij naar rechts uitweek, hinderde hij Erik Zabel opzettelijk", luidde het officiële commentaar van de juryvoorzitter. Inderdaad zat Steels enigszins opgesloten en wilde hij zich tussen Kirsipuu en Zabel in wringen, terwijl daar helemaal geen ruimte was. "De jury moet dit toch met rode oren hebben verteld", toonde Steels daarentegen zijn ongeloof.

Kirsipuu dompelde deze vrijdag de dertiende Frankrijk, en Parijs in het bijzonder, in de rouw. Met nipt verschil versloeg hij de Franse coming-man Damien Nazon. "Ik ben niet van het niveau Cipollini en Steels, daarvoor moet ik nog een paar jaartjes sterker worden", concludeerde de gelukkige Est. "Ik zoek steeds mijn kansen uit. De ploeg werkte vandaag formidabel. Ludovic Capelle trok de sprint voortreffelijk aan. Daarna kon ik alleen nog maar winnen."

Een gebaar waar Blijlevens voorlopig helemaal niet aan denkt. Net voordat hij de bus instapte, antwoordde hij met gedempte toon: "Ik had me inderdaad veel van deze ronde voorgesteld, maar voorlopig zit ik steeds af te zien en niks, helemaal niks lukt. Dat is behoorlijk frustrerend. Er is echter nog hoop." Overtuigd klonk het daarentegen allerminst.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 14 juli 2001