WIERDEN - De eerste weken bij Dunfermline, de Schotse Premier League-club, zitten erop. Jack de Gier oogt zwaar afgetraind en superfit. Maar schijn bedriegt. De ex-spits van NEC, die deze zomer onverwacht overstapte naar de formatie van Jimmy Calderwood, heeft een beroerde periode achter de rug. Een virus sloopte enkele weken zijn lichaam en koorts deed de rest. "Het was niet de fijnste periode vlak na de competitie. Ik ben kilo's afgevallen en kreeg vrij kort na mijn herstel in Schotland weer een koortsaanval. Maar gelukkig gaat het weer goed. Ik ben volop in training en merk dat nu de conditie weer snel terugkeert."

Jack de Gier (Foto: FotoPersBuro Frans Paalman)

Het vertrek van de spits uit Nijmegen kwam onverwacht. De Gier beleefde een goed seizoen onder Johan Neeskens en denkt met genoegen terug aan de twee hoogtepunten in het afgelopen seizoen: "Die goals van mij tegen Vitesse, dat we twee keer versloegen, zie ik nog zo voor me. Fantastische momenten voor een sportman maar ook voor heel Nijmegen. Winnen van Vitesse en niets kan er meer kapot in Nijmegen. Met nog een contract van een jaar op zak had ik ook best bij NEC kunnen blijven, maar voor mijn gevoel zat ik bij NEC toch op slot. Dat heb ik vaker na twee of drie seizoenen bij een club. Bij Go Ahead Eagles en Willem II was dat ook zo. Bij Willem II onder Co Adriaanse ben ik zelfs op een vervelende manier weggegaan. Zijn werkwijze was de mijne niet. Ik vertrok naar België. Onder Theo de Jong, die later om onbegrijpelijke redenen werd ontslagen, en Jimmy Calderwood voelde ik me bij Willem II wel thuis. Theo de Jong is een klasbak, als trainer haalde hij me eerder van Schijndel naar FC den Bosch en later naar Cambuur. Ja, ik heb nogal wat clubs gehad, want na Willem II heb ik ook nog bij het Belgische Lierse SK gevoetbald. Maar mijn vriendin uit Twente wilde per se terug, waardoor ik bij de Tolplas in Hoog Hexel op een prachtrecreatiegebied terecht ben gekomen. Daar woon ik nu. Hier wil ik met mijn vriendin en kind niet meer weg. Ik heb in Schotland tijdelijk een appartement en kom tussendoor als het kan naar huis. We hebben nu een trainingskamp in het sporthotel in Delden en spelen tegen veel clubs in de regio, dus ik ben even thuis."

De hereniging met Calderwood is al de vierde in zijn loopbaan. Na NEC nu dus Dunfermline. "Mijn tijd onder Calderwood bij NEC was misschien niet mijn allerbeste, maar was zeker wel mijn leukste tijd." Jack de Gier moet glimlachen als de drie musketiers worden aangehaald. "Toch presteerden we goed, maar we hebben met Marcel Koning en Patrick Pothuizen ook veel plezier beleefd. Ach, we waren, als we overbleven in Nijmegen, niet die mensen die om tien uur 's avond in bed lagen. Patrick en ik konden er blijkbaar beter tegen dan Marcel Koning, want die heeft dat seizoen niet zoveel gespeeld. Maar nu spelen we, op Koning na, allemaal bij andere clubs. Pothuizen doet het goed bij Twente, een kanjer is het."

Zelfs kon Jack de Gier dik drie jaar geleden ook al eens naar PSV toen René Eykelkamp vertrok, maar de Deen Muller was het die naar PSV kwam. "Ach, de zaken lopen soms anders dan je denkt. Maar ik heb altijd toch wel leuke clubs gehad. En nu dan Schotland. Het was een droom van mij om ooit bij een Schotse of Engelse club te spelen. Jimmy Calderwood weet dat ik nooit zware blessures heb gehad en zelfs nooit spierblessures. Ja, af en toe kneuzingen. Hij vindt me geschikt voor het Schotse voetbal. Ik ben 32 jaar en heb een sterk lichaam, ik kan nog jaren vooruit. Nu twee jaar Schotland en misschien daarna terug naar Twente. Ja, misschien wel naar Heracles dan, want ik ben nog lang niet versleten."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 11 juli 2001