LONDEN - Op een rustige dag, twee weken geleden ergens in Rosmalen, deed Goran Ivanisevic zijn verhaal. Hoe hij zo had kunnen afglijden op de wereldranglijst, waarom hij überhaupt nog tennisrackets in zijn handen vasthield. Kortom, het einde van zijn grillige maar aansprekende loopbaan leek in zicht. Toch wilde de knettergekke Kroaat nog één keer in zijn luisterrijke loopbaan zijn ongekende kwaliteiten op het hoogste niveau tentoonspreiden. Waar anders dan op Wimbledon moest dat gebeuren? Op het toernooi waar hij furore maakte, maar dat hij nooit wist te winnen.

Goran Ivanisevic (Foto: EPA)

Ivanisevic moest om een wild card vragen. De All England Club honoreerde het verzoek van de drievoudige finalist. Met alle gevolgen van dien. De bijna 30-jarige Kroaat deed op dag tien van Wimbledon het onmogelijke: hij haalde ten koste van de veel hoger ingeschatte Marat Safin, de nummer drie van de wereld, de halve finales (7-6, 7-5, 3-6, 7-6) en toont al het hele grasevenement aan, dat hij nog steeds een van de mannen is, die voor de tennissport gewicht in de schaal leggen. Niettemin geeft zijn opmerkelijke opmars tegelijkertijd aan, dat het alleen op gras tot de mogelijkheden behoort. Goran Ivanisevic verloor de afgelopen maanden van de ene na de andere onbekende tennisser. Waar hij zich ook meldde, hij was een loting, waar winst in het verschiet lag voor de tegenstander.

Het gras vergt echter meer servicegeweld en minder slagenwisselingen. Daarom kan de man uit Split aan de Churchroad in Londen-Zuidwest 19 nog één keer zo schitteren. De reïncarnatie duurt voort. 'Gekke Goran', die voortdurend verkondigt dat hij uit een slechte en een goede persoon bestaat, trok meteen na het beslissende punt zijn shirt uit en ging daarna volledig uit zijn dak. "Gelukkig heeft de kledingfirma nog een paar extra shirts gestuurd. Want ik ben hier nog niet klaar", zei het servicekanon, dat eerder in het toernooi tegen Andy Roddick de teller op 41 aces zette, gekscherend.

Ivanisevic heeft evenwel ook gezorgd dat de rest van zijn tennis klopt. En daarvoor moest hij in zijn altijd verwarde hoofd een aantal knoppen omzetten. "Vroeger speelde ik voor mijn zusje Srdana. Die had kanker en als ik een beetje geld verdiende, konden wij haar beter laten behandelen. Daarna kwam de oorlog en speelde ik voor landgenoten die onder het juk van de vijand gebukt gingen. Vandaag de dag speel ik voor mezelf. Het dieptepunt kwam begin dit seizoen, toen ik 24 uur in een vliegtuig naar Australië had gezeten, meteen in de kwalificaties verloor en dat hele eind gelijk kon terugvliegen. Op dat moment speelde ik met de gedachte om er een punt achter te zetten. Zeventien keer op rij verloor ik vorig seizoen in de eerste ronde. Een man van mijn kaliber wordt daar niet vrolijk van", aldus de prettig gestoorde Kroaat.

Die laatste kwaliteit liet hij ook weer zien in de wedstrijd tegen Safin. Tot twee keer toe sloeg hij de bal tussen zijn benen door; in 50 procent van de gevallen was hij zelfs succesvol. Het geeft aan wat een persoonlijkheid hij is. Een charismatische speler, die niet alleen aan zijn bespanning denkt, maar ook oog heeft voor het publiek, dat nu eenmaal graag showmannen bezig ziet. "Tegenwoordig zie ik alleen maar machines op de baan. Robots, die nooit eens uit de band springen en met een op onweer staand gezicht met hun hobby bezig zijn. Want ik zie het niet alleen als mijn werk. Tennis is ook een favoriete hobby. Als je kwaad bent, sla dan een racket in tweeën. Doe iets, maar loop er niet als een zure bom bij."

In zijn geval gebeurt er op de baan altijd wel wat. Zelfs wanneer hij zich zo voorbeeldig gedraagt als tijdens Wimbledon 2001. Voor het eerst in de geschiedenis van het toernooi der toernooien haalde een geïnviteerde tennisser, die dus op basis van zijn 'ranking' geen plaats had gekregen in het toernooi en afhankelijk was van de goedertierenheid van de organisatie, de halve finales. Goran Ivanisevic benutte de buitenkans en als het één persoon wordt gegund, dan is hij het wel. In het circuit wordt hij als de beste speler omschreven, die nooit een grandslamtitel veroverde. Drie keer stond hij op Wimbledon in de eindstrijd ('92, '94, '98), drie keer verstoorde een Amerikaan (Agassi en twee keer Sampras) het Kroatische feestje.

De held is inmiddels herboren. "In Split is het vanmiddag (gisteren) zeldzaam rustig geweest op straat. Iedereen zat voor de buis gekluisterd. Ik ben weer de volksheld. Alleen doe ik het dit keer allemaal voor mezelf. Dat krediet heb ik, lijkt me, in de loop der jaren wel opgebouwd."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 5 juli 2001