ROSMALEN - Daar stond ze dan, het stralende zonnetje dat heel België al twee weken in warme zomersferen dompelt. Kim Clijsters, de sensatie van Roland Garros waar ze in een waanzinnige vrouwenfinale nipt van Jennifer Capriati verloor, was weer gewoon Kim Clijsters. Bij de Heineken Trophy in Rosmalen maakte ze dankzij een 'bye' in de eerste ronde gisteren pas haar opwachting op de graszoden en ze deed wat ze in Parijs bijna twee weken lang had gedaan: winnen. Joanette Kruger was niet meer dan een speelbal in de handen van de oppermachtige Clijsters, die na twee weinig opzienbarende sets de kwartfinales van 'Rosmalen' binnenhuppelde: 6-3, 6-0.

Kim Clijsters

Daar zat ze dan, lachend als een blije tiener, honderduit pratend over 'the week after'. Want de dagen na Roland Garros waren voor Clijsters bepaald niet uit de categorie dertien-in-een-dozijn geweest. Op bezoek bij koning Albert in Brussel ("wel tof"), ontelbare media-interviews ("sommigen leuk, anderen niet") en dan was er natuurlijk die vrachtlading post. "Ik heb echt heel veel post gekregen, wel tof hoor. De postbode had de brieven genummerd; op maandag waren het er 94, daarna liep het aantal dagelijks langzaam af. Ik heb ze alleen gelezen, heb echt geen tijd om ze allemaal persoonlijk te beantwoorden."

Logisch, want er moest, na een paar dagen rust, hoognodig weer getennist worden. Na het gravel van Parijs werd er eerst op een indoorbaan wat losgeslagen. Daarna trainde ze in Rosmalen om alvast aan het gras te wennen en vervolgens reisde ze als 'tussendoortje' doodleuk af naar het Duitse Bocholt, alwaar ze zich op gravel! keurig van haar competitieverplichtingen kweet. En al die proftennissers maar klagen dat het zo moeilijk is om van de ene baansoort op de andere over te stappen.

Voor Clijsters maakt het allemaal geen moer uit. "Ik pas me heel makkelijk aan. Gravel of gras, ik ga gewoon voor ieder punt", begon ze een volledig overbodige verdediging van haar wedstrijdplanning. Even eerder had ze in haar partij tegen Kruger immers al overduidelijk gemaakt na haar gravelsuccessen in Parijs op de groene zoden van Rosmalen totaal geen aanpassingsproblemen te hebben. Welgeteld vijf games kon Kruger de Belgische tiener bijbenen, maar toen Clijsters op 3-2 naar 4-2 brak, was het gedaan met de Zuid-Afrikaanse. Met angst en beven zag ze de mokerslagen van haar stevige Belgische opponente op haar fragiele lichaampje afkomen en Kruger was al blij dat na drie kwartier slechts haar blazoen was geschonden. Één game kreeg ze nog van Clijsters, die na afloop van "een lekkere partij om op gras te beginnen" sprak. "Het was wel heerlijk om eindelijk weer te tennissen, het lijkt wel of ik het sinds Roland Garros nog leuker ben gaan vinden."

Hoe succesvol het vervolg van haar missie in Rosmalen ook verloopt, het echte werk moet volgende week op Wimbledon geklaard worden. Daar is Clijsters, als erkend liefhebster van grastennis en dankzij haar Roland Garros-finale, spontaan gepromoveerd tot kanshebster op de titel. Met een status naar Wimbledon? "Ach, daar ben ik toch helemaal niet mee bezig. Ik ben nog steeds dezelfde Kim hoor, er is aan mij niets veranderd. Ik let gewoon op mijn eigen spel en dan zie ik wel hoe ver ik kom."

En daar ging ze dan, terug naar de beschermende armen van familie en vrienden, die in groten getale zijn meegereisd naar het voor Belgische begrippen niet zo verre Brabantse land. De aanwezigheid van zoveel vertrouwd bloed en uiteraard ook van vaste verkering Lleyton Hewitt, die in Rosmalen aan het mannentoernooi deelneemt, doet Clijsters zichtbaar goed. Of, om met haar eigen woorden te spreken: "Wel tof hoor."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 21 juni 2001