ROSMALEN - "Als je maar vaak genoeg tegen hem speelt, wordt de kans steeds groter dat je een keertje wint." Met de logica van een schuifdeur begroette Sjeng Schalken gisteren een 'primeurtje', want de Limburger slaagde er voor het eerst in zijn carrière als proftennisser in landgenoot Jan Siemerink te verslaan. Na vijf ijdele pogingen was het gras van Rosmalen Schalken tijdens de zesde onderlinge confrontatie goedgezind: 6-3, 6-4.

Sjeng Schalken slaagde er voor het eerst in zijn carriere als proftennisser in om Jan Siemerink te verslaan.

In januari was Siemerink tijdens de Australian Open nog als winnaar uit het Oranje-onderonsje tevoorschijn gekomen, maar op het Brabantse gras was Schalken, volgens eigen zeggen, meer ontspannen aan het duel begonnen. "Op gras hoef je je eigenlijk alleen maar zorgen te maken over je eigen spel, meer niet." Het klonk zo simpel dat een amateur bijna zou gaan geloven ook tennispartijen op ATP-niveau te kunnen winnen. Maar gelukkig bleek het recept voor Schalkens zege toch wat meer ingrediënten te bevatten.

"Mijn service wilde in Parijs (Roland Garros) en vorige week in Halle niet 'vallen', dus ik heb de afgelopen dagen alleen maar op die opslag getraind", gaf Schalken de sleutel bloot die de poort naar de zege op Siemerink had geopend. "Samen met Alex (Reijnders, zijn coach) naar de trainingsbaan, mand vol ballen en serveren maar; een heel uur lang." Weer klonk in de uitleg van Schalken een eenvoud door die iedereen in de verleiding brengt met tennissen een belegde boterham te gaan verdienen. Gelukkig onderstreepte de Limburger bijtijds dat het bezit van een goede servicereturn noodzakelijk is om tennisduels op gras te winnen: "De returns maakten het verschil tussen Jan en mij. Mijn service dwong hem tot goede returns en die bleven uit."

Siemerink kon zijn Daviscup-maatje slechts gelijk geven. "Ik stond heel matig te retourneren. Sjeng serveerde goed", klonk zijn analyse in een notendop van de partij waarin hij zo nu en dan volledig mistastte. In de tweede set verleidde een niet te missen maar door Siemerink wel gemiste volley iemand in het publiek zelfs tot de wanhoopskreet 'zal ik het voor je doen?' Siemerink kon er de humor wel van inzien en bood zijn racket demonstratief aan in de richting van de tribune waarop de criticus zat. "Wat kon ik anders doen dan meegaan in die grap, ik sloeg toch ook een trieste bal."

Trieste ballen waren er eerder op de dag in overvloed te zien tijdens het openingsduel van het toernooi, waarin Raemon Sluiter tegenstander Jerome Golmard simpel de baas bleef: 6-0, 6-4. De Fransman presteerde het om in een bizarre eerste set niet minder dan elf (!) dubbele fouten te slaan. "Ik verdien een complimentje, omdat ik de partij na die vreemde eerste set geconcentreerd heb uitgespeeld", aldus Sluiter, die voor het eerst in vijf pogingen een partij op het gras van Rosmalen wist te winnen.

Helemaal zonder ophef kwam die overwinning niet tot stand, want Golmard stond in de tweede set na een scheidsrechterlijke blunder op het punt de strijd te staken. Sluiter retourneerde een bal die twee keer had gestuiterd maar kreeg desondanks het punt toegekend. "Op de baan had ik echt niet het gevoel dat het een 'dubbele stuit' was, maar ik begrijp dat de tv-beelden weinig ruimte voor twijfel laten", aldus de Nederlander achteraf. "Maar ik had het punt sowieso niet aan Golmard gegeven, ook al had ik op de baan wel geweten dat het punt hem toekwam. Vroeger gaf ik wel eens punten weg, maar daar ben ik vreselijk mee op m'n bek gegaan."

Ook John van Lottum wilde nog wel eens 'op z'n bek gaan', maar het Hollandse gras had gisteren ook op het (vroegere) enfant terrible van de Nederlandse tennissport een heilzame werking. Hij versloeg de Tsjech Martin Damm in twee sets: 7-5 7-6. "Mijn eerste ATP-zege van het jaar, ik heb als enige speler een 100%-score", meldde hij monter en zonder liegen, want Van Lottum speelt in Rosmalen pas zijn eerste ATP-toernooi van het jaar. De naar positie 190 op de wereldranglijst afgezakte Nederlander dankte dan ook eerst toernooidirecteur Marcel Hunze voor de verstrekte wildcard en vervolgens Schalken-coach Alex Reijnders, die zich de afgelopen twee weken ook over Van Lottum had ontfermd. "Na twee weken met Alex wordt zelfs de grootste pessimist een optimist, want hij weet altijd wel ergens een lichtpuntje te ontdekken."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 19 juni 2001