DUBLIN - Of Ierland zich morgen wel of niet laat verrassen in Estland sinds kort best iets om rekening mee te houden doet er eigenlijk niet toe. De confrontatie tussen 'The Green Army' en het Nederlands elftal, op 1 september, zal het sleutelduel zijn in groep 2 van de WK-kwalificatie. Om de droom in Dublin te verwezenlijken, moet de ploeg van Louis van Gaal echter eerst een brok graniet zien te breken. En de Portugezen kunnen beamen hoe moeilijk dat is (1-1).

Voor wie het gezever over nandrolon, juridische hocus-pocus, medische missers en al dan niet dubieuze schorsingen even beu was: Dublin vormde zaterdag een louterend toevluchtsoord. Daar werd het verlangen naar de puurheid van voetbal gehonoreerd. Geen beveiligde mini-paleizen van glas in de nok van het stadion aan Lansdowne Road, maar woekerend mos en scheuren in de muren. Dat stadion, amper overdekt, is antiek en geen mens die het erg vindt. Er staat een blaaskapel en een vechtend elftal op het veld en dat is genoeg om ongecompliceerd het voetbal te kunnen inhaleren.

De geur van urine en hotdogs laat gebakken lucht niet toe. Als het waait, zoals zaterdag, giert een winderige wave over de hoofden van 48.000 toeschouwers. Een keer of vier per uur raast op luttele meters van de ingang een trein voorbij. Dan trilt de betonklomp op zijn grondvesten en zet het publiek een krachtig krijgslied in. In 1983 was het al zo, toen Oranje voor het laatst in Dublin een mirakel tot stand bracht (2-3 zege na een 2-0 achterstand). Sindsdien is er niets veranderd.

De 'boys in green' volgden op een afstand en met stijgende verbazing alle commotie in zowel het Nederlandse als Portugese kamp. Een Ier die betrapt wordt op het gebruik van doping: 'that will be the day'. Ze hebben maar twee spierversterkende middelen nodig: vaderlandsliefde en vocht; geel of bruin, met een witte kraag. Dat sommige spelers geen maat kunnen houden, ach, wat geeft het? Wie wil sterven voor Ierland, is een held en wordt aanbeden.

En sterven willen de spelers van Mick McCarthy, stuk voor stuk ferme jongens van de gestampte pot. Richard Dunne oogt als een rugbyspeler, weegt bijna honderd kilo maar speelde eerder dit seizoen Patrick Kluivert uit de wedstrijd. Zaterdag hield hij, ondanks houterige en hachelijke momenten, Pauleta van scoren af. Typerende actie: een vrije bal kopte hij, totaal onnodig, wild springend over de zijlijn. In Nederland zou hij zijn verketterd; in Dublin werd de daad van de dikke Dunne met gejuich begroet.

Zelfs voor Steve Staunton (32) en Niall Quinn (34) is er nog een plek in de selectie. Beide oudgedienden speelden ronduit slecht, maar met het hart. Quinn had al bijna geen tanden meer en is nu ook zijn haar kwijt. In de aanval had hij de eerste 56 minuten gezelschap van Robbie Keane, ooit een groot talent genoemd maar inmiddels ook log en langzaam. De oorzaak laat zich raden. Keane, begin dit seizoen nog uitkomend voor Inter Milaan, blonk vooral uit in een aantal onbeholpen loopacties en zal eerst wat kilo's moeten lozen wil hij zijn oude niveau weer halen.

Van dit gezelschap stoere kroegtijgers kon Portugal dus niet winnen. De frustratie daarover werd na afloop geïllustreerd door de norse bondscoach Antonio Oliveira, die weigerde zijn collega de hand te schudden. Tevens kreeg een tolk opdracht de nabeschouwing niet te vertalen. De busreis van vliegveld naar hotel had vrijdag al te lang (een uur) geduurd, vond Oliveira en sterspeler Figo had slechts een Opel in plaats van de gewenste Mercedes tot zijn beschikking gekregen. Groot drama. Oliveira wilde dus weg. Weg uit dat spookhuis aan Lansdowne Road.

Onverzettelijkheid hield weer eens gelijke tred met de souplesse. Omdat arrogantie vaak uitmondt in achteloosheid, verzuimde Portugal (Figo, Pauleta, Rui Costa) in de eerste helft ruim afstand te nemen. Daarna kreeg het gastland de wind én het luidruchtige publiek mee en in een stormachtige opening na rust was goed zichtbaar dat Ierland in voetbaltechnisch opzicht wordt gedragen door intelligente spelers als Mark Kinsella en Roy Keane.

Aan de motor van Manchester United kon niemand tippen. Trok een sprint van zeventig meter om glijdend een Portugese aanval te verijdelen en dook net zo makkelijk aan de andere kant op om de score te openen uit een verre inworp van Gary Kelly. "Hij heeft een geweldige invloed op dit team en zijn land", zei McCarthy over 'Keano'. De rebel uit Cork ging zich dit keer niet te buiten aan ongecontroleerd gedrag en kreeg toch weer een gele kaart, wegens protesteren. Hij mist morgen de uitwedstrijd tegen Estland. Een geluk bij een ongeluk, meent McCarthy. "We zullen hem erg missen, maar aan de andere kant: ik heb Roy er liever tegen Nederland bij dan tegen Estland."

Erg geloofwaardig kwam McCarthy trouwens niet over. 'The lads' hadden in zijn ogen voortreffelijk gespeeld en, zeker in de eerste helft, erg goed verdedigd. Dat was juist de fase waarin Ierland met enorme fouten de wedstrijd leek weg te geven, maar goed. Het land is blijkbaar zo trots op het resultaat en de status onder de opvolger van Jack Charlton al vijf jaar ongeslagen in Dublin dat het onsamenhangende voetbal even vergeten werd.

Zeker toen Portugal in het laatste kwartier snel de bal van voet naar voet liet lopen en sterspeler Figo net als tegen Oranje een meer dan verdiend punt uit het vuur sleepte, wankelde het groepshoofd. Het was McCarthy klaarblijkelijk niet opgevallen en als het wel zo was, hield hij dat knap verborgen. Al acht jaar ontbreekt het land met de mooiste aanhang ter wereld op een groot toernooi. "We moeten nog drie wedstrijden winnen om er weer bij te zijn en ik zie niet in waarom dat niet zal gebeuren", sprak de bondscoach optimistisch.

En terwijl 'nandrolonnend' Nederland nog wel even bezig is met te veel bijzaken, drinken zijn spelers zich de komende maanden ongetwijfeld nieuwe moed in. Meer heeft een doodgewone Ier niet nodig om een groot land klein te houden.

Ierland - Portugal 1-1 (0-0).67. Roy Keane 1-0, 80. Figo 1-1. Scheidsrechter: Fisker (Den). Toeschouwers: 48.000. Gele kaart: Dunne, Roy Keane (Ierland), Petit, Rui Jorge, Figo (Portugal).

Ierland:Given; Carr, Dunne, Staunton en Harte; Kelly, Kinsella (81. Doherty), Roy Keane en Kilbane; Robbie Keane (56. Duff) en Quinn (76. Holland).

Portugal:Pereira; Litos (89. Morte), Almeida, Beto en Rui Jorge (74. Pinto); Frechaur, Figo, Barbossa (72. Capucho) en Petit; Rui Costa en Pauleta.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 5 juni 2001